Ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο δικός μας Αντώνης, κρεμάει τα γάντια του μετά τη φιέστα της Κυριακής, αγωνιζόμενος στο τελευταίο παιχνίδι του όπως συμβολικά του αρμόζει. Σαν Πρωταθλητής.
Ο Νικοπολίδης δεν ήταν απλά ο τερματοφύλακας που φύλαξε την εστία του Θρύλου για 7 χρόνια αλλά αυτός ο οποίος κερδίζει (πιθανότατα) τον τίτλο του πολυτιμότερου πορτιέρο στην σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού.
Και τι ειρωνεία… Επαιξε επί 15 χρόνια στον άσπονδο εχθρό!
Για την αξία του έχουν ειπωθεί αμέτρητα κολακευτικά σχόλια και θα ειπωθούν τις επόμενες ημέρες ακόμα περισσότερα.
Οι αριθμοί που αποδεικνύουν τα επιτεύγματά του μιλάνε από μόνοι τους:
Επί 22 χρόνια στην Α’ κατηγορία, 370 αγώνες πρωταθλήματος, 61 Κυπέλλου και 83 στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, 90 συμμετοχές στην Εθνική ομάδα και μία ατελείωτη σειρά από τίτλους:
11 Πρωταθλήματα, 9 Κύπελλα, 3 Σούπερ Καπ, Ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με την Εθνική….
Πέρα όμως από τους αριθμούς, οι οποίοι είναι χαρακτηριστικοί της προσφοράς του, αυτό που μπορούμε να πούμε για την πορεία του στον Ολυμπιακό, είναι κάτι διαφορετικό. Την σιγουριά. Το ψυχολογικό όφελος στον κόσμο και φυσικά στην ομάδα.
Ο Νικοπολίδης – παρότι, είναι αλήθεια, πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού δεν τον υποδέχτηκαν θερμά – έφερε το καλοκαίρι του 2004 την πολυπόθητη σιγουριά στην άμυνα της ομάδας. Αμυνα που είχε καταταλαιπωρηθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Από την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τα «ερυθρόλευκα», ο Αντώνης εγκαινίασε το νέο Καραϊσκάκη αλλά κυρίως, τη νέα εποχή του Θρύλου, κάνοντας μας να πούμε: «επιτέλους, έχουμε τερματοφύλακα…».
Μέσα από την πορεία του στον Θρύλο όμως, ο Νικοπολίδης έγινε αυτό που δεν θα φανταζόταν οποιοσδήποτε έζησε την ατμόσφαιρα της μετακίνησής του από τον Παναθηναϊκό. Ενας παίκτης – σύμβολο για τον Ολυμπιακό!
Δεν είναι μόνο η αγωνιστική προσφορά του Αντώνη που μετράει. Υπάρχει και το «κέρδος» των αποδυτηρίων και της συνολικής ατμόσφαιρας στην ομάδα, όπου μαζί με τους υπόλοιπους «παλιούς» προσέφεραν στην ομαλή συνέχεια της, στη διάρκεια των χρόνων.
Ο Αντώνης πήρε δίκαια το παρατσούκλι του «σωματοφύλακα» του Ολυμπιακού, ως ένας από τους αρχηγούς της ομάδας, με περιβραχιόνιο η χωρίς.
Ετσι, από «γενίτσαρος» (όπως χαρακτηρίζονται όσοι κάνουν τη μεγάλη αλλαγή φανέλας) έγινε ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Ενας στρατιώτης του Θρύλου και αυτή είναι η χαρακτηριστικότερη εικόνα που θα μας αφήσει…
Σε ευχαριστούμε Αντώνη για τις αμέτρητες σωτήριες επεμβάσεις, για τη σιγουριά που μας έδωσες και για, συνολικά, εφτά υπέροχα χρόνια!
Καλή συνέχεια.
bam.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου