Εικόνες θλίψης και εγκατάλειψης…
Θα μπορούσε να είναι το «ιστορικό» και αναμφίβολα, το πιο «ζωντανό» κομμάτι του χωριού. Το «κέντρο», που τα παιδιά θα έπαιζαν και θα γελούσαν στην παιδική χαρά, που το παλιό κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού θα συγκέντρωνε πλήθος πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων, που οι μεγαλύτεροι θα έκαναν τον περίπατό τους ή θα απολάμβαναν τον καφέ τους στο μικρό παρκάκι του σταθμού.