Γράφει η Σοφία ΒούλτεψηΜας εξηγούν τι συμβαίνει – και κυρίως τι πρόκειται να συμβεί – με τόση βεβαιότητα, άνεση και πειστικότητα, που λες, δεν μπορεί, έτσι θα είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός.
Ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης, για παράδειγμα, που κόντεψε να τρελάνει τον Άκη Παυλόπουλο στο Άλτερ τις προάλλες, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του υπέρ της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Δεν είναι χρεοκοπία, επέμενε – προφανώς αφιέρωσε τόσο πολύ χρόνο για να μάθει το καινούργιο ποίημα, που δεν βρήκε τον χρόνο να ενημερωθεί για τις δηλώσεις των οίκων, σύμφωνα με τις οποίες δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή μια πιο ελαστική ερμηνεία του όρου selective default, καθώς έχει και αυτή τις συνέπειες μιας κανονικής πτώχευσης.
Φυσικά, το καλύτερο που έχουν να κάνουν τέτοιες ώρες είναι να αντιδράσουν – αφού προηγουμένως καταλάβουν (λέμε τώρα) για τι πράγμα μιλάμε.
Και να σταματήσουν αμέσως να προπαγανδίζουν και να παπαγαλίζουν ανοησίες, λαμβάνοντας μέρος στον εθισμό και στην προετοιμασία της κοινής γνώμης.
Ο σκοπός, βέβαια, αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας δεν είναι απλώς να γίνει αποδεκτή η ζοφερή προοπτική, αλλά και να δημιουργήσουν το αναγκαίο επικοινωνιακό υπόβαθρο για να επιστρέψουν νικητές οι κυβερνώντες από τη Σύνοδο Κορυφής, κραδαίνοντας την χρεοκοπία ως... τρόπαιο.
Αν δεν σταματήσουν τώρα να μας διαφημίζουν την πτώχευση, φωνάζοντας ότι… δεν είναι πτώχευση, τότε πολύ σύντομα θα νοσταλγούν τα γιαούρτια που τώρα αναθεματίζουν.
Οφείλουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εδώ και τώρα όχι μόνο να σταματήσουν το καινούργιο τροπάρι, αλλά και να επισημάνουν στους διαπραγματευτές (λέμε τώρα) της Πέμπτης πως πρέπει να πάνε εκεί αποφασισμένοι να μην αποδεχτούν λύση που θα περιλαμβάνει την λέξη χρεοκοπία.
Οφείλουν να απαιτήσουν και να πιέσουν για την εξεύρεση άλλης λύσης, διαφορετικά να μην ξαναβάλουν υποψηφιότητα στις εκλογές. Ούτε ένας από αυτούς και από αυτές.
Οφείλουν να αντιδράσουν τώρα και όχι να βγαίνουν μπροστά, παριστάνοντας τους ξερόλες και αυτογελοιοποιούμενοι.
Οφείλουν να απαιτήσουν να βρεθεί λύση που δεν θα περιλαμβάνει στάση πληρωμών.
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς, ελπίζουμε να μην δούμε κανέναν βουλευτή από κανένα κόμμα να εμφανίζεται στο Κοινοβούλιο και να λαμβάνει μέρος στην παραπληροφόρηση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα.
Και επιτέλους, μήπως πρέπει τώρα να πουν κάτι βουλευτές όπως η κ. Παπανδρέου και ο κ. Ανδρουλάκης, διότι οι προηγούμενοι λεονταρισμοί τους δεν μας έπεισαν;
Τώρα, σήμερα. Αύριο θα είναι αργά για τη χώρα και για τους ίδιους.
Αναφέρομαι στο προσωπικό τους συμφέρον, διότι δεν μας έχουν παρουσιάσει δείγματα ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα.
Είναι δυνατόν – δεν μιλώ για τους άσχετους με τα οικονομικά, αλλά για αυτούς που παριστάνουν ότι κάτι ξέρουν – να σιωπούν, αφήνοντας τους άσχετους να προπαγανδίζουν;
Τώρα πρέπει να ζητήσει η κ. Παπανδρέου σύγκληση του ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ – και όχι τότε που απλώς χρησίμευσε στην διάσωση της κυβέρνησης.
Για να πουν στον κ. Παπανδρέου πως καλύτερα να μην επιστρέψει στην Αθήνα αν στις αποσκευές του θα κουβαλά την δήθεν ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Για να τον προειδοποιήσουν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν δεν απαιτήσει άλλη λύση που δεν θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός, θα παραιτηθεί σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα.
Και η αντιπολίτευση το ίδιο οφείλει να πράξει. Να προειδοποιήσει πως αν γίνουν αποδεκτά τα εφιαλτικά σχέδια, θα εγκαταλείψει το κοινοβούλιο έως ότου παραιτηθεί η κυβέρνηση.
Η λέξη «χρεοκοπία» (με όποιον αποφορτισμένο τρόπο κι’ αν θέλουν να την σερβίρουν) δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιο της χώρας όχι έτσι, γενικά και αόριστα, αλλά επειδή ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει χρεοκοπία μετά από τέσσερα – τώρα βρισκόμαστε στο πέμπτο – κοινοτικά πλαίσια στήριξης.
Αν, παρά τον πακτωλό των χρημάτων που έρρευσε στην Ελλάδα μετά το 1985, η χώρα χρεοκοπήσει, τότε το σύνολο του πολιτικού συστήματος πρέπει να μεταναστεύσει. Θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει.
Δεν αρκούν ούτε οι «μάχες» στα τηλεπαράθυρα, ούτε οι κομματικές ανακοινώσεις.
Δυο μέρες έμειναν ως την «εξόρμηση» της Πέμπτης…
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να έλθει στην Βουλή η συζήτηση για το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς και αν βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος, δεχθούν να λάβουν μέρος σε τέτοιου είδους συνεδρίαση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα, τότε θα έχουν δεχθεί να λάβουν μέρος σε άλλη μια επιχείρηση παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
ΕΛ.ΖΩΝΗ
1 σχόλιο:
Θεωρώ πως όποιος από τους πολιτικούς δεν διαγράψει την λέξη "πτώχευση" από το λεξιλόγιό του, πρέπει να παραιτείται αυτόματα όταν την ξεστομίσει. Αν θα μεταναστεύσει, δική του απόφαση. Η ουσία κατ'εμέ είναι πως κατά καιρούς μας πετάνε διάφορα ακαταλαβίστικα, τα οποία ούτε οι ίδιοι έχουν ξανακούσει, και παραθυρώνονται να τα ερμηνεύσουν. Το αν εκτέιθενται είναι άλλο θέμα. Παλιότερα είχαμε το "σκληρό ροκ", μετά υπήρξε η "ασσύμετρη απειλή" και τώρα έχουμε την "επιλεκτική χρεοκωπία". Για να τα βάλουμε στη σειρά δανειζόμενοι τη φράση του Χάρρυ Κλυνν για τον Ανδρέα Παπανδρέου προτείνω: "Με βάση την ετεροχρονισμένη δομική αντιπαλότητα, η επιλεκτική χρεωκοπία είναι μία ασσύμετρη απειλή, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με σκληρό ροκ".
Δημοσίευση σχολίου