Ο Ιταλός πρεσβευτής Εμμανουέλε Γκράτσι ήταν αυτός ο οποίος θα έδινε στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά το ιταλικό τελεσίγραφο με το οποίο εζητείτο να αφήσει η Ελλάδα Ιταλικά στρατεύματα να περάσουν και να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικά σημεία.
Ας δούμε πως περιγράφει τις στιγμές εκείνες ο ίδιος ο Ιταλός Πρέσβυς."
« Την καθορισμένη ώρα, δέκα περίπου λεπτά πριν από τις 3, ο Στρατιωτικός Ακόλουθος, ο διερμηνέας και εγώ, φθάσαμε στην καγγελόπορτα της μικρής βίλλας, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός. Ο διερμηνέας της Πρεσβείας comm. De Santo είπε στον φρουρό να ειδοποιήσει τον Πρωθυπουργό ότι ο Πρέσβυς της Ιταλίας επιθυμούσε να γίνει δεκτός για μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά ένα ηλεκτρικό κουδούνι που επικοινωνούσε με το εσωτερικό του σπιτιού, αλλά το υπηρετικό προσωπικό κοιμόταν. Περιμέναμε για μερικά ατελείωτα λεπτά μπροστά στην καγκελλόπορτα. Μες στην βαθειά σιωπή της νύχτας ακουγόταν τον γαύγισμα ενός σκύλου.
Επί τέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, ο οποίος έκαμε την εμφάνιση του σε μία μικρή πόρτα υπηρεσίας και αναγνωρίζοντας με, διέταξε τον φρουρό να με αφήσει να περάσω. Οι δύο συνοδοί μου έμειναν στον δρόμο περιμένοντας με, έξω από την καγκελλόπορτα.
Ο Μεταξάς είχε φορέσει μία σκούρη μάλλινη ρόμπα, από τον γιακά της οποίας φαινόταν ένα μετριότατο βαμβακερό νυκτικό. Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα και με άφησε να περάσω σε ένα μικρό σαλόνι, το συνηθισμένο σαλονάκι μιάς μικροαστικής εξοχικής βιλλίτσας. Αυτό το περιβάλλον αλά Guido Gozzano με τα κακόγουστα «καλά» του πράγματα με έκανε να αναλογιστώ προς στιγμήν με κάποιο πικρό κρυφό χαμώγελο την Βίλλα Τορλόνια. Μόλις καθήσαμε του είπα ότι η κυβέρνηση μου, μου είχε αναθέσει να του κάμω μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια να βουρκώνουν, όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση, με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή: «Alors c’est la guerre….»
«Λοιπόν έχουμε πόλεμο» Το ιστορικό ΌΧΙ είχε λεχθεί και θα ελέγετο συνεχώς επί έξι μήνες από όλο τον Ελληνικό λαό για την ενότητα του οποίου τόσο είχε μοχθήσει ο Εθνικός Κυβερνήτης Ι. Μεταξάς.
Ο Μεταξάς αμέσως μετά ενημερώνει τον Βασιλέα και καλεί Υπουργικό και Πολεμικό Συμβούλιο. Υπογράφει τα διατάγματα και εγκρίνεται νόμος ότι «ουδείς Έλλην καθίσταται πλουσιώτερος εκ του πολέμου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου