Κάποιοι στην Ηλεία τόλμησαν και δημιούργησαν φάρμες εκτροφής όνων για παραγωγή γάλακτος
Στα 30 ευρώ το λίτρο η τιμή χονδρικής αλλά με το «σταγονόμετρο» η παραγωγή
Η καινοτομία είναι η «μαγική» λέξη για τον πρωτογενή τομέα, όμως η περίπτωση της εκτροφής γαϊδουριών για την παραγωγή γάλακτος, ήταν πριν μερικά χρόνια πέρα από κάθε φαντασία όσων Ηλείων αναζητούσαν εναλλακτικές μορφές παραγωγής με εγγυημένο, όσο και ικανοποιητικό εισόδημα. Κι όμως, σήμερα στην Ηλεία κάποιοι μετρούν ήδη μερικά χρόνια ενασχόλησης με τα συμπαθέστατα αυτά τετράποδα κι έχουν πουλήσει μάλιστα τις πρώτες ποσότητες από το ευεργετικό και περιζήτητο γάλα γαϊδούρας.
Η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για απελευθέρωση, επεξεργασία και πώληση του προϊόντος στην Ελληνική αγορά, μας έδωσε το ερέθισμα να ερευνήσουμε αν υπάρχουν στην Ηλεία κάποιοι παραγωγοί. Ο Γιάννης Δριμιλής είναι ένας απ’ αυτούς. Νέος, με εμμονή στις εναλλακτικές μορφές παραγωγής, ο Γιάννης που ζει στις Αμυγδαλιές της Ανδρίτσαινας, στράφηκε στην εκτροφή γαϊδουριών για παραγωγή γάλακτος μετά τις πυρκαγιές του 2007.
«Τότε –λέει στην «Πρωινή»- καταστράφηκαν ολοκληρωτικά οι φυτείες μου με αρωματικά φυτά. Ο ΕΛ.Γ.Α. δεν με αποζημίωσε και έπρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό. Είχα ακούσει για το γάλα γαϊδούρας και τις ευεργετικές του ιδιότητες και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Επισκέφθηκα μια φάρμα στη βόρεια Ελλάδα και φεύγοντας αγόρασα ένα λίτρο γάλα γαϊδούρας. Επιστρέφοντας το χάρισα σε μια φίλη με ένα δερματικό πρόβλημα. Μετά από 15 μέρες φάνηκαν οι θετικές του επιδράσεις στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Τότε πίστεψα στο προϊόν και σκέφτηκα να ασχοληθώ και με την εκτροφή γαϊδουριών. Αγόρασα τα ζώα μου το 2010. Έτσι ξεκίνησα…».
Πώς στήθηκε η φάρμα
Σήμερα η φάρμα εκτρέφει 24 γαϊδούρια και βρίσκεται σε μια έκταση 50 στρεμμάτων στις Αμυγδαλιές. Η γεώτρηση που βρίσκεται στο κτήμα καλύπτει τις ανάγκες των ζώων για πόσιμο νερό, ενώ εκεί υπάρχουν καρυδιές και αρκετά πλατάνια, έτσι τα ζώα έχουν ίσκιο τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα γαϊδουράκια τρέφονται με σανούς και βρόμη που παράγονται στην περιοχή, έχοντας ακόμη τη δυνατότητα και της ελεύθερης βόσκησης όταν ο καιρός το επιτρέπει. Είναι δηλωμένα στην κτηνιατρική υπηρεσία και παρακολουθούνται από ιδιώτη κτηνίατρο. Επίσης το γάλα ελέγχεται συχνά από συνεργαζόμενο χημείο, ώστε να διασφαλίζεται η υγιεινή του και να προστατεύονται οι καταναλωτές.
Ολόκληρη η επένδυση έφτασε το ποσό των 50.000 ευρώ, κόστος που αφορά την κατασκευή στάβλου και την αγορά των ζώων. «Εξαρτάται πόσο μεγάλη δουλειά θες να κάνεις. Υπάρχουν διάφοροι τύποι στάβλων και ο καθένας έχει το δικό του κοστολόγιο. Αλμεκτική μηχανή δεν χρειάζεται. Η άλμεξη γίνεται με το χέρι γιατί το γάλα που παίρνουμε απ’ τα ζώα είναι ελάχιστο», μας λέει ο κ. Δριμιλής. Το μεγάλο κόστος σε σχέση με την ελάχιστη παραγωγή είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την τιμή του γάλακτος γαϊδούρας, καθώς ένα λίτρο μπορεί να φτάσει χονδρική τιμή τα 30 ευρώ.
«Η υψηλή τιμή του γάλακτος οφείλεται στο μεγάλο κόστος παραγωγής. Μια γαϊδούρα τρώει σχεδόν όσο μια αγελάδα και παράγει κατά μέσο όρο 0.4 - 0.5 λίτρα γάλα. Η εγκυμοσύνη στις γαϊδούρες διαρκεί 12 μήνες και ένα θηλυκό μπορεί να ζευγαρώσει μετά τον τρίτο χρόνο ζωής του. Επίσης τα μικρά πρέπει να τα εκτρέφεις καθ’ όλη τη διάρκεια της γαλακτικής περιόδου. Όλα αυτά ανεβάζουν το κόστος παραγωγής» τονίζει ο κ. Δριμιλής και προσθέτει:
Με μεράκι κι αγάπη
«Είναι κανόνας στην αγορά ότι όταν μειώνεται η τιμή ενός προϊόντος τότε αυξάνεται και η ζήτηση. Λειτουργεί ως παγίδα καμιά φορά η ψευδαίσθηση ότι ένα ακριβό προϊόν θα σου δώσει μεγαλύτερα κέρδη από ένα φθηνό προϊόν. Μη ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα κέρδη τα έχει η Coca Cola στο χώρο της διατροφής. Είναι λάθος να ξεκινάμε μια δουλειά με μόνο στόχο το κέρδος. Πρέπει να αγαπάμε τα ζώα να έχουμε μεράκι γι’ αυτό που κάνουμε και να αποκτούμε γνώση και εμπειρία. Εκτός των γαϊδουριών εκτρέφω και πρόβατα. Θα σας φανεί περίεργο αλλά τα έσοδα απ’ τα πρόβατα είναι πιο πολλά γιατί εκεί υπάρχει και περισσότερη γνώση και μεγαλύτερη εμπειρία».
Η «Φάρμα Δριμιλή» έχει μια σύγχρονη αντίληψη προώθησης του προϊόντος ακολουθώντας τα βήματα του μάρκετινγκ και της διαφήμισης, με αξιοποίηση και του διαδικτύου. Συμμετέχει σε εκθέσεις διατροφικών προϊόντων, διαθέτει το γάλα σε γνωστά καταστήματα της Αθήνας ενώ σχεδιάζει μεγαλύτερη διείσδυση στην αγορά, τώρα που απελευθερώθηκε η διάθεση του προϊόντος.
Και στη Γαστούνη
Μια μικρότερη φάρμα χωρίς όμως καθαρά επαγγελματικό χαρακτήρα βρίσκεται στην περιοχή της Γαστούνης. Ο κύρος Βασίλης, ο ιδιοκτήτης της, εκτρέφει πέντε γαϊδουράκια και το γάλα που παράγει το δίνει σε γνωστούς ή ενδιαφερόμενους από την ευρύτερη περιοχή αλλά και μακρύτερα.
Η περιορισμένη παραγωγή είναι η αιτία που ο κύριος Βασίλης δεν επιθυμεί να γίνει ευρύτερα γνωστή η φάρμα του, αφού η προσφορά είναι πολύ μικρότερη από τη ζήτηση. Όπως μας εξηγεί η κόρη του, Σοφία, «όλα ξεκίνησαν από το ενδιαφέρον του πατέρα μου να διασώσει τα γαϊδουράκια που αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στην ελληνική ύπαιθρο. Στην αρχή πήρε ένα, μετά άλλο ένα και έτσι φτάσαμε τα πέντε». Η μέγιστη ποσότητα γάλακτος που έχει παράξει η φάρμα δεν ξεπερνά τα δέκα κιλά, όμως η φήμη της φτάνει μέχρι την Κρήτη, όπου έχει δοθεί γάλα για μια περίπτωση δερματικής πάθησης παιδιού.
Η εκτροφή γαϊδουριών φαίνεται μια ενδιαφέρουσα επαγγελματική δραστηριότητα για τις ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Ηλείας που δεν έχουν πολλά περιθώρια για άλλες μορφές παραγωγής. Το ότι έγινε μια αρχή, σημαίνει πολλά. Περισσότερο όμως σημαίνει ότι, η ύπαιθρος, μπορεί να περιφρονήθηκε για δεκαετίες, χάριν της αστυφιλίας, αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μας θυμίσει πως η φύση είναι η μόνη πραγματική ανεξάντλητη πηγή πλούτου.
Ευεργετικό και γευστικό
Το γάλα γαϊδούρας αποτελεί ιδανική λύση για μωρά και ενήλικες με αλλεργία στο αγελαδινό γάλα και ενδείκνυται για την αντιμετώπιση δερματικών ασθενειών, όχι μόνο ως πόσιμο, αλλά και ως επάλειψη στο σημείο που παρουσιάζεται το πρόβλημα.
Από αναλύσεις στο γάλα γαϊδούρας προκύπτει ότι περιέχει υψηλή ποσότητα σε λυσοζύμη, η οποία είναι ένζυμο με αντιμικροβιακή δράση και χρησιμοποιείται ακόμα και στην ιατρική για την αντιμετώπιση μικροβιακών μολύνσεων και σε θρεονίνη, η οποία είναι ένα αμινοξύ, απαραίτητο για τον οργανισμό, αφού βοηθά στη σωστή πέψη, στη λειτουργία του εντερικού σωλήνα και στη δημιουργία κολλαγόνου, ελαστίνης, αλλά και οδοντικής αδαμαντίνης. Παρέχει ευεξία και αίσθηση ανακούφισης από δερματικά προβλήματα. Χρησιμοποιείται και ως συμπλήρωμα διατροφής.
Όσο για κάποιους επιφυλακτικούς απέναντι στο ενδεχόμενο να πιουν γάλα γαϊδούρας, ο κ. Δριμιλής μας λέει: «Έχω ακούσει τα απίστευτα. Κάποιοι νομίζουν ότι τους κάνουμε πλάκα. Ορισμένοι είναι αρνητικοί στην ιδέα ότι θα πιούν το συγκεκριμένο γάλα. Όσοι το δοκιμάζουν εντυπωσιάζονται απ’ τη γεύση του. Είναι πολύ ελαφρύ, 1% λιπαρά μόνο, και γλυκίζει. Κάποιοι το παρομοιάζουν με γάλα αμυγδάλου.
Όπως και να χει όλοι έχουν να πουν μια ιστορία για το γάλα γαϊδούρας. Κάποιοι παππούδες μεγάλωσαν όταν ήταν παιδιά με το συγκεκριμένο γάλα γιατί η μάνα τους δεν είχε να τα θηλάσει. Άλλοι πάλι είχαν θεραπευτεί από κοκίτη με το γάλα αυτό. Οι παλαιότερες γενιές αναγνώριζαν και την αξία του ζώου αυτού αλλά και του γάλακτος για τις ευεργετικές του ιδιότητες στον οργανισμό μας».
Στα 30 ευρώ το λίτρο η τιμή χονδρικής αλλά με το «σταγονόμετρο» η παραγωγή
Η καινοτομία είναι η «μαγική» λέξη για τον πρωτογενή τομέα, όμως η περίπτωση της εκτροφής γαϊδουριών για την παραγωγή γάλακτος, ήταν πριν μερικά χρόνια πέρα από κάθε φαντασία όσων Ηλείων αναζητούσαν εναλλακτικές μορφές παραγωγής με εγγυημένο, όσο και ικανοποιητικό εισόδημα. Κι όμως, σήμερα στην Ηλεία κάποιοι μετρούν ήδη μερικά χρόνια ενασχόλησης με τα συμπαθέστατα αυτά τετράποδα κι έχουν πουλήσει μάλιστα τις πρώτες ποσότητες από το ευεργετικό και περιζήτητο γάλα γαϊδούρας.
Η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για απελευθέρωση, επεξεργασία και πώληση του προϊόντος στην Ελληνική αγορά, μας έδωσε το ερέθισμα να ερευνήσουμε αν υπάρχουν στην Ηλεία κάποιοι παραγωγοί. Ο Γιάννης Δριμιλής είναι ένας απ’ αυτούς. Νέος, με εμμονή στις εναλλακτικές μορφές παραγωγής, ο Γιάννης που ζει στις Αμυγδαλιές της Ανδρίτσαινας, στράφηκε στην εκτροφή γαϊδουριών για παραγωγή γάλακτος μετά τις πυρκαγιές του 2007.
«Τότε –λέει στην «Πρωινή»- καταστράφηκαν ολοκληρωτικά οι φυτείες μου με αρωματικά φυτά. Ο ΕΛ.Γ.Α. δεν με αποζημίωσε και έπρεπε να κάνω κάτι διαφορετικό. Είχα ακούσει για το γάλα γαϊδούρας και τις ευεργετικές του ιδιότητες και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Επισκέφθηκα μια φάρμα στη βόρεια Ελλάδα και φεύγοντας αγόρασα ένα λίτρο γάλα γαϊδούρας. Επιστρέφοντας το χάρισα σε μια φίλη με ένα δερματικό πρόβλημα. Μετά από 15 μέρες φάνηκαν οι θετικές του επιδράσεις στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Τότε πίστεψα στο προϊόν και σκέφτηκα να ασχοληθώ και με την εκτροφή γαϊδουριών. Αγόρασα τα ζώα μου το 2010. Έτσι ξεκίνησα…».
Πώς στήθηκε η φάρμα
Σήμερα η φάρμα εκτρέφει 24 γαϊδούρια και βρίσκεται σε μια έκταση 50 στρεμμάτων στις Αμυγδαλιές. Η γεώτρηση που βρίσκεται στο κτήμα καλύπτει τις ανάγκες των ζώων για πόσιμο νερό, ενώ εκεί υπάρχουν καρυδιές και αρκετά πλατάνια, έτσι τα ζώα έχουν ίσκιο τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα γαϊδουράκια τρέφονται με σανούς και βρόμη που παράγονται στην περιοχή, έχοντας ακόμη τη δυνατότητα και της ελεύθερης βόσκησης όταν ο καιρός το επιτρέπει. Είναι δηλωμένα στην κτηνιατρική υπηρεσία και παρακολουθούνται από ιδιώτη κτηνίατρο. Επίσης το γάλα ελέγχεται συχνά από συνεργαζόμενο χημείο, ώστε να διασφαλίζεται η υγιεινή του και να προστατεύονται οι καταναλωτές.
Ολόκληρη η επένδυση έφτασε το ποσό των 50.000 ευρώ, κόστος που αφορά την κατασκευή στάβλου και την αγορά των ζώων. «Εξαρτάται πόσο μεγάλη δουλειά θες να κάνεις. Υπάρχουν διάφοροι τύποι στάβλων και ο καθένας έχει το δικό του κοστολόγιο. Αλμεκτική μηχανή δεν χρειάζεται. Η άλμεξη γίνεται με το χέρι γιατί το γάλα που παίρνουμε απ’ τα ζώα είναι ελάχιστο», μας λέει ο κ. Δριμιλής. Το μεγάλο κόστος σε σχέση με την ελάχιστη παραγωγή είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την τιμή του γάλακτος γαϊδούρας, καθώς ένα λίτρο μπορεί να φτάσει χονδρική τιμή τα 30 ευρώ.
«Η υψηλή τιμή του γάλακτος οφείλεται στο μεγάλο κόστος παραγωγής. Μια γαϊδούρα τρώει σχεδόν όσο μια αγελάδα και παράγει κατά μέσο όρο 0.4 - 0.5 λίτρα γάλα. Η εγκυμοσύνη στις γαϊδούρες διαρκεί 12 μήνες και ένα θηλυκό μπορεί να ζευγαρώσει μετά τον τρίτο χρόνο ζωής του. Επίσης τα μικρά πρέπει να τα εκτρέφεις καθ’ όλη τη διάρκεια της γαλακτικής περιόδου. Όλα αυτά ανεβάζουν το κόστος παραγωγής» τονίζει ο κ. Δριμιλής και προσθέτει:
Με μεράκι κι αγάπη
«Είναι κανόνας στην αγορά ότι όταν μειώνεται η τιμή ενός προϊόντος τότε αυξάνεται και η ζήτηση. Λειτουργεί ως παγίδα καμιά φορά η ψευδαίσθηση ότι ένα ακριβό προϊόν θα σου δώσει μεγαλύτερα κέρδη από ένα φθηνό προϊόν. Μη ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα κέρδη τα έχει η Coca Cola στο χώρο της διατροφής. Είναι λάθος να ξεκινάμε μια δουλειά με μόνο στόχο το κέρδος. Πρέπει να αγαπάμε τα ζώα να έχουμε μεράκι γι’ αυτό που κάνουμε και να αποκτούμε γνώση και εμπειρία. Εκτός των γαϊδουριών εκτρέφω και πρόβατα. Θα σας φανεί περίεργο αλλά τα έσοδα απ’ τα πρόβατα είναι πιο πολλά γιατί εκεί υπάρχει και περισσότερη γνώση και μεγαλύτερη εμπειρία».
Η «Φάρμα Δριμιλή» έχει μια σύγχρονη αντίληψη προώθησης του προϊόντος ακολουθώντας τα βήματα του μάρκετινγκ και της διαφήμισης, με αξιοποίηση και του διαδικτύου. Συμμετέχει σε εκθέσεις διατροφικών προϊόντων, διαθέτει το γάλα σε γνωστά καταστήματα της Αθήνας ενώ σχεδιάζει μεγαλύτερη διείσδυση στην αγορά, τώρα που απελευθερώθηκε η διάθεση του προϊόντος.
Και στη Γαστούνη
Μια μικρότερη φάρμα χωρίς όμως καθαρά επαγγελματικό χαρακτήρα βρίσκεται στην περιοχή της Γαστούνης. Ο κύρος Βασίλης, ο ιδιοκτήτης της, εκτρέφει πέντε γαϊδουράκια και το γάλα που παράγει το δίνει σε γνωστούς ή ενδιαφερόμενους από την ευρύτερη περιοχή αλλά και μακρύτερα.
Η περιορισμένη παραγωγή είναι η αιτία που ο κύριος Βασίλης δεν επιθυμεί να γίνει ευρύτερα γνωστή η φάρμα του, αφού η προσφορά είναι πολύ μικρότερη από τη ζήτηση. Όπως μας εξηγεί η κόρη του, Σοφία, «όλα ξεκίνησαν από το ενδιαφέρον του πατέρα μου να διασώσει τα γαϊδουράκια που αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στην ελληνική ύπαιθρο. Στην αρχή πήρε ένα, μετά άλλο ένα και έτσι φτάσαμε τα πέντε». Η μέγιστη ποσότητα γάλακτος που έχει παράξει η φάρμα δεν ξεπερνά τα δέκα κιλά, όμως η φήμη της φτάνει μέχρι την Κρήτη, όπου έχει δοθεί γάλα για μια περίπτωση δερματικής πάθησης παιδιού.
Η εκτροφή γαϊδουριών φαίνεται μια ενδιαφέρουσα επαγγελματική δραστηριότητα για τις ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Ηλείας που δεν έχουν πολλά περιθώρια για άλλες μορφές παραγωγής. Το ότι έγινε μια αρχή, σημαίνει πολλά. Περισσότερο όμως σημαίνει ότι, η ύπαιθρος, μπορεί να περιφρονήθηκε για δεκαετίες, χάριν της αστυφιλίας, αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μας θυμίσει πως η φύση είναι η μόνη πραγματική ανεξάντλητη πηγή πλούτου.
Ευεργετικό και γευστικό
Το γάλα γαϊδούρας αποτελεί ιδανική λύση για μωρά και ενήλικες με αλλεργία στο αγελαδινό γάλα και ενδείκνυται για την αντιμετώπιση δερματικών ασθενειών, όχι μόνο ως πόσιμο, αλλά και ως επάλειψη στο σημείο που παρουσιάζεται το πρόβλημα.
Από αναλύσεις στο γάλα γαϊδούρας προκύπτει ότι περιέχει υψηλή ποσότητα σε λυσοζύμη, η οποία είναι ένζυμο με αντιμικροβιακή δράση και χρησιμοποιείται ακόμα και στην ιατρική για την αντιμετώπιση μικροβιακών μολύνσεων και σε θρεονίνη, η οποία είναι ένα αμινοξύ, απαραίτητο για τον οργανισμό, αφού βοηθά στη σωστή πέψη, στη λειτουργία του εντερικού σωλήνα και στη δημιουργία κολλαγόνου, ελαστίνης, αλλά και οδοντικής αδαμαντίνης. Παρέχει ευεξία και αίσθηση ανακούφισης από δερματικά προβλήματα. Χρησιμοποιείται και ως συμπλήρωμα διατροφής.
Όσο για κάποιους επιφυλακτικούς απέναντι στο ενδεχόμενο να πιουν γάλα γαϊδούρας, ο κ. Δριμιλής μας λέει: «Έχω ακούσει τα απίστευτα. Κάποιοι νομίζουν ότι τους κάνουμε πλάκα. Ορισμένοι είναι αρνητικοί στην ιδέα ότι θα πιούν το συγκεκριμένο γάλα. Όσοι το δοκιμάζουν εντυπωσιάζονται απ’ τη γεύση του. Είναι πολύ ελαφρύ, 1% λιπαρά μόνο, και γλυκίζει. Κάποιοι το παρομοιάζουν με γάλα αμυγδάλου.
Όπως και να χει όλοι έχουν να πουν μια ιστορία για το γάλα γαϊδούρας. Κάποιοι παππούδες μεγάλωσαν όταν ήταν παιδιά με το συγκεκριμένο γάλα γιατί η μάνα τους δεν είχε να τα θηλάσει. Άλλοι πάλι είχαν θεραπευτεί από κοκίτη με το γάλα αυτό. Οι παλαιότερες γενιές αναγνώριζαν και την αξία του ζώου αυτού αλλά και του γάλακτος για τις ευεργετικές του ιδιότητες στον οργανισμό μας».
Του Χρήστου Βορλόκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου