Ο Πάνος Μονόλιθος, παιδί 10μελούς οικογένειας από τα Λεχαινά, διεκδικεί την άρση της αδικίας - Τον
ακρωτηρίασαν στην ηλικία των 6 λόγω μηνιγγίτιδας - Πρόβλημα και με το
υγιές πόδι που έχει καταπονηθεί από το βάρος του τεχνητού μέλους
Χτυπήθηκε από μηνιγγίτιδα στα 6 του
χρόνια, και για να επιβιώσει, οι γιατροί έκριναν πως πρέπει να του
ακρωτηριάσουν το δεξί του πόδι. Ο 25χρονος σήμερα Πάνος Μονόλιθος από τα
Λεχαινά, παιδί πολύτεκνης δεκαμελούς οικογένειας, δεν υστερεί σε τίποτα
από τους συνομήλικους του ωστόσο η μόνιμη αναπηρία στο πόδι αλλά και η
καταπόνηση του αριστερού του υγιούς ποδιού εξαιτίας του βάρους που
επωμίζεται από το τεχνητό μέλος που έχει προσθέσει για να μπορεί να
περπατά, δε του επιτρέπει να εργαστεί. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος,
που την τελευταία 18ετία η πολιτεία του χορηγεί προνοιακό επίδομα. Ή
καλύτερα, του χορηγούσε… καθώς την τελευταία φορά που πέρασε από την
υγειονομική επιτροπή των ΚΕΠΑ του ΙΚΑ τον έκοψαν! Του πιστοποίησαν
ποσοστό αναπηρίας 55%, αντί 74% αρχικά και 67% στην πορεία, που
βεβαίωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα να διακοπεί η χορήγηση
του προνοιακού επιδόματος.
Ο 25χρονος, δε το άφησε έτσι. Κατέθεσε
ένσταση στη Δευτεροβάθμια Επιτροπή στην Πάτρα και παρότι τον
διαβεβαίωσαν ότι «όλα καλά θα πάνε», η απάντηση που έλαβε πριν λίγες
βδομάδες, δεν διέφερε από την αρχική. «Ποσοστό αναπηρίας 55% εφόρου
ζωής!». «Πως είναι δυνατόν;» διερωτάται και συνεχίζει «Τι μπορεί δηλαδή
να άλλαξε; Παραμένω με ακρωτηριασμένο πόδι ενώ και στο αριστερό έχω
κάνει ήδη αρκετά χειρουργεία (έχουν σπάσει κόκκαλα) γιατί έχει
καταπονηθεί. Ακόμα και το τεχνητό μέλος που φοράω, πρέπει να το
αντικαταστήσω, μεγάλωσα βλέπεται και πρέπει να αγοράσω καινούργιο…
Οικονομική δυνατότητα όμως δεν έχω αφού η ασφάλεια του δημοσίου που έχει
ο πατέρας μου δε το καλύπτει. Πρέπει να προκαταβάλω το ποσό- που δεν
έχω – και στη συνέχεια να πάρω πίσω ένα μέρος. Χωρίς το προνοιακό
επίδομα, δε μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά…» λέει μιλώντας στην «Πρωινή».
Φανερά απογοητευμένος από την εξέλιξη
αυτή, ο Πάνος Μονόλιθος απευθύνει έκκληση προς το κράτος πρόνοιας για
βοήθεια. Να επανεξετάσει όπως λέει το αίτημα του. «Στο τέλος θα πάθω και
κατάθλιψη. Χωρίς το επίδομα δε μπορώ να κάνω τίποτα. Δε γίνεται να
λαμβάνουν το επίδομα άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρό
πρόβλημα και εγώ που έχω χάσει το πόδι μου και κινδυνεύω να χάσω και το
δεύτερο, να μη μου το δίνουν. Είναι άδικο όλο αυτό. Μου είπαν ότι μπορώ
να καταθέσω εκ νέου αίτηση μετά από 6 μήνες. Αναρωτήθηκαν όμως πως μπορώ
να ζήσω εγώ όλο αυτό τον καιρό; Με τι χρήματα; Ο πατέρας μου τι να
πρωτοκαλύψει. Έχω άλλα 8 αδέλφια πίσω μου και παλεύει για εμάς. Όμως
πληρώνει υψηλή δόση για το δάνειο του σπιτιού που ζούμε και όπως
καταλαβαίνεται δε μπορεί να μας προσφέρει ότι έχουμε ανάγκη. Άλλωστε,
είμαι μεγάλος πλέον και δε θέλω να με συντηρεί ο πατέρας μου… Έχω μάθει
να παλεύω μόνος μου και να συντηρώ τον εαυτό μου. Ακόμα και για
μεροκάματο σε αγροτικές δουλειές έχω πάει για να βοηθήσω την οικογένεια
μου αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο και επίπονο να εργαστώ
λόγω των ποδιών μου. Ζητώ από την πολιτεία να με ακούσει. Να με
καταλάβει και να μην με εγκαταλείψει…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου