ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το Νιοχώρι Κυλλήνης του 1886 περιγράφει με γλαφυρότητα ο Ηλείος πεζογράφος – γιατρός, Ανδρέας Καρκαβίτσας, από τα Λεχαινά.
Σε μια επίσκεψή του τον Ιανουάριο του 1886, δίνει την εικόνα του ηλειακού αυτού χωριού, που ήταν και παραμένει κεφαλοχώρι.
Γράφει ο Καρκαβίτσας:
«Μόλις ½ ώραν απέχει το Νιοχώρι από το Βαρθολομιό. Το χωρίον αριθμεί 200 σχεδόν οικογενείας. Έχει μακράν λιοθόστρωτον αγοράν, οδούς σκολιάς, αλλά καθαρά εν συγκρίσει προς άλλα χωρία του κάμπου, και οικοδομάς έχει πολύ καλάς. Οι κάτοικοι ευπορούσι διότι το χωρίον παράγει 2-3 εκατ. (κιλά προφανώς) σταφίδα κατ’έτος επιδίδενται εις την γεωργίαν και εις την περυναγωγήν των ελαιών. Εν δι’ατμού ελαιοτριβείον εντός του χωρίου υπάρχον, αποφέρει, ως με επληροφόρησαν, αρκετά κατ’έτος κέρδη.
...Το εσπέρας επισκέφθην το μόνο εις το χωριόν καφενείον. Ενεστεύον, το έδαφός του ανωμάλον και υγρόν, οι τοίχοι του γυμνοί, έφερον ανηρτημένας εικόνας ρώσων στρατηγών και της αυτοκρατορικής οικογένειας. Εις το καφενείον δεν συνήντησα την νεκρική εκείνη σιγήν, την οποίαν θα συνήντα εις όλα τα καφενεία της πρωτευούσης, δεν παρετήρησα επί των χωρικών την στυγνήν εκείνη κατήφειαν των παικτών. Τουναντίον ήσαν όλοι ζωηροί, εύθυμοι, λάλοι...
-Έλα, Παναγιώτη! Τι διάβολο, ούλο το βιός σου εβάλθηκες να το παίξης απόψε...
-Μωρ’το πήρ’απόφασι, δέκα λιρίτσες καζάντισα, και τις δέκα θα τις παίξω.
-Κάτσ’ Αντώνη!
Έλεγον προς αλλήλους οι χωρικοί, σκωπτόμενοι, απωθούμενοι, ενώ αίφνης ηκούετο από τραπέζης του χαρτοπαιγνιδίου πάταγος βαρύς και ανεπήδων άνωθεν της κεφαλής των παικτών τεμάχια παιγνιόχαρτος ως λίθος εξ υλονόμου εκρηγνούμενης. Εάν δε τις έχανε, δια να γυρίση η τύχη άφινε προς στιγμήν την θέσιν, ελάμβανε δυό-τρεις φίλους του και έσπευδεν ουχί να φιλοσοφίση περί της αστασίας τύχης, αλλά να δροσίση τον λάρυγγά του εις το απέναντι οινοπωλείον...».
patrisnews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου