Γράφει η Σοφία Βούλτεψηαυτό να κρατηθεί μυστικό, αποδεικνύει πως η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη.
Ακόμη και ο πιο καλόπιστος έχει κάθε λόγο πλέον να ανησυχεί, διερωτώμενος πώς είναι δυνατόν αυτοί που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα ραντεβού τους να είναι σε θέση να βγάλουν την Ελλάδα και την Ευρώπη από την κρίση.
Εκτός και αν δεν πρόκειται για απλή ανοησία, αλλά για ένα συνεχές στήσιμο παγίδων, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση ούτε να αντιληφθεί, ούτε να αντιμετωπίσει.
Αποδεικνύεται επίσης πως ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί επιτέλους να κάνει ό, τι του ζητούν. Αν του ζήτησαν να κρατηθεί μυστική η συνάντηση του Λουξεμβούργου, που από την περασμένη Παρασκευή μας έκανε άνω-κάτω, όφειλε να τους πει ξεκάθαρα ότι, στην εποχή της συνεχούς και ανεμπόδιστης ροής των πληροφοριών, τέτοια πράγματα δεν γίνονται.
Αν πάλι μόνος του αποφάσισε να μην πει τίποτε – και μάλιστα την ώρα που είχε αποκαλυφθεί η συνάντηση από το «Σπήγκελ» - τότε, τι να πούμε; Κινδυνεύουμε!
Κινδυνεύουμε αν ο υπουργός που χειρίζεται το μοναδικό σοβαρό θέμα της χώρας πιστεύει πως μπορεί να εξαφανιστεί επί πέντε ώρες, να τον ψάχνουν στα κινητά, να μην ξέρει, λέει, κανείς ότι έφυγε για το Λουξεμβούργο – εκτός από τον πρωθυπουργό που έφευγε για το Μεγανήσι.
Να έχει μπει στο αεροπλάνο για το Λουξεμβούργο, όπου έφθασε μέσω Μονάχου, να είναι κλειστό το κινητό του και να γίνει αντιληπτό ότι βρίσκεται στο εξωτερικό, επειδή ο τηλεφωνητής… μιλούσε γαλλικά!
Να μην ξέρει, ξαναλέει, κανείς τίποτε, ούτε καν (όπως μας είπε ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος) ο πιο στενός συνεργάτης του (άλλο και τούτο), ο Γιάννης Καπελέρης! Ευτυχώς δηλαδή που εξαφανίστηκε ο κ. Παπακωνσταντίνου και μάθαμε με ποιον ξημεροβραδιάζεται ο υπουργός των Οικονομικών – γεγονός που επίσης είναι πολύ ανησυχητικό!
Πάτε καλά; Είναι δυνατόν να εξαφανίζεται υπουργός επί πέντε ώρες; Μα και στο νοσοκομείο (κούφια η ώρα που το ακούει) να πήγαινε, πάλι έπρεπε να εκδοθεί ανακοίνωση.
Πίστεψε έστω και για μια στιγμή ο κ. Παπακωνσταντίνου πως, με το Σπήγκελ να γράφει για συνάντηση στο Λουξεμβούργο και συζήτηση περί εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ, δεν θα τον έψαχνε κανείς επί ώρες; Πέρασαν ώρες ακόμη και για να διαψευστεί το δημοσίευμα – που εν μέρει αποδείχθηκε αληθές.
Μα αν το πίστεψε, τότε ή ο ίδιος έχει πρόβλημα ή θεωρεί όλους τους υπόλοιπους ηλίθιους – επικίνδυνα πράγματα και στις δύο περιπτώσεις.
Και μετά τους φταίει ο Στρος-Καν, που τους παίζει ψιλό γαζί εδώ και ενάμιση χρόνο; Τους φταίει ο Στρος-Καν που δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό, που δεν παρουσίασαν απλώς τα πραγματικά στοιχεία (περνώντας συγχρόνως στην αντεπίθεση για την συμπεριφορά της Eurostat, της Κομισιόν, των διαφθορέων και των εταιριών τους), αλλά εμφάνισαν τη χώρα ως εάν να ήταν η σπηλιά του Νταβέλη;
Μα ο Στρος-Καν – και ο κάθε Στρος-Καν – είναι αρκετά έξυπνος και πανούργος για να καταλάβει πως είχε να κάνει με αφελείς εξουσιομανείς.
Και επιτέλους, έχουν δικαίωμα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών να κρατούν τέτοια μυστικά; Όταν μάλιστα και οι Ευρωπαίοι – όσο ανόητοι και ανίκανοι να διαχειριστούν οτιδήποτε κι’ αν είναι – όρισαν τη συνάντησή τους Παρασκευή βράδυ, για να εκτονωθεί το θέμα ως τη Δευτέρα που θα άνοιγαν τα χρηματιστήρια, γνωρίζοντας (ελπίζω) ότι τέτοια πράγματα δεν κρατούνται μυστικά;
Οργίαζαν οι φήμες σε Ελλάδα και εξωτερικό το βράδυ της Παρασκευής με τον κατ’ εξοχήν αρμόδιο υπουργό εξαφανισμένο και ιπτάμενο. Από την πλευρά της κυβέρνησης απόλυτη σιωπή. Μια εκπομπή υπήρχε αργά το βράδυ στον αέρα, ο «Λαβύρινθος» του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη, στην ΕΤ-3.
Και εκεί ακούσαμε όλοι κατάπληκτοι από τον παρόντα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Αμοιρίδη πως ο υπουργός Οικονομικών «είχε προσκληθεί» στη σύσκεψη του Λουξεμβούργου. Πάρτι είχαν και τον είχαν καλέσει; Αυτά τους λέτε να λένε; Αντέδρασε ο δημοσιογράφος, αναζήτησε τρόπους να ηρεμήσει τον κόσμο, έβγαλε τον συνάδελφο Αθανασίου στον αέρα και λύθηκε κάπως το πρόβλημα. Διαφορετικά θα μέναμε ξάγρυπνοι περιμένοντας την συντέλεια του κόσμου.
Αλλά αν πρόκειται να τα κάνετε μούσκεμα και μετά να γυρεύετε να βγάζουν οι δημοσιογράφοι τα κάστανα από τη φωτιά για να καθησυχάζουν την κοινή γνώμη, τότε να βγείτε να το πείτε, να ξέρουμε τι μας περιμένει.
Το σύστριγγλο έγινε μέχρι το Σάββατο που επέστρεψε ο κ. Παπακωνσταντίνου και αεράτος και χαμογελαστός πολιορκήθηκε από τους δημοσιογράφους στο υπουργείο.
Η δήλωσή του αποδεικνύει ότι μας περνά για ηλιθίους:
«Όπως γνωρίζετε, χθες, συμμετείχα στο Λουξεμβούργο σε μια σύσκεψη, την οποία συγκάλεσε ο Πρόεδρος του Eurogroup, ο κ. Γιούνκερ». (Το γνωρίζουμε; Πώς το γνωρίζουμε; Πώς το μάθαμε; Τι έγινε στη χώρα μέχρι να το μάθουμε;)
«Οι συσκέψεις αυτές, τις οποίες κάνει ο κ. Γιούνκερ με τα μέλη της Ευρωζώνης, τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης που συμμετέχουν και στο γκρουπ των 20 μεγαλυτέρων χωρών είναι συχνές, άτυπες και γι’ αυτό δεν ανακοινώνονται». (Δεν ανακοινώνονται; Για ποιο λόγο; Γιατί να πάρουμε ως δεδομένο ότι «δεν ανακοινώνονται»; Εδώ στην τουαλέτα πάνε και εκδίδουν δελτία Τύπου).
«Στη σύσκεψη αυτή κλήθηκα, για να ανταλλάξουμε απόψεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας, για την πορεία του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής». (Α, ώστε κληθήκατε; Σωστά το είπε ο κ. Αμοιρίδης στην ΕΤ-3. Τηλεφώνησε για να ενημερωθεί σχετικά με το τι θα πει και κάποιοι (που προφανώς είχαν ενημερωθεί και παρίσταναν τους ανήξερους) τον ξεπέταξαν λέγοντάς του «πες ότι κλήθηκε να παραστεί»).
«Ανακοινώθηκε εκ των υστέρων, για τον απλούστατο λόγο ότι δημοσιοποιήθηκε σε γερμανικά ΜΜΕ η υποτιθέμενη έξοδος της Ελλάδας από τη Ζώνη Ευρώ. Αν δεν ήταν αστεία αυτή η ιστορία, αλλά και επικίνδυνη, δεν θα άξιζε καν τον κόπο να ασχοληθούμε». (Δεν δημοσιοποιήθηκε απλώς η υποτιθέμενη έξοδος. Δημοσιοποιήθηκε η σύσκεψη που δεν… ανακοινώνεται. Και η δημοσιοποίηση έγινε πριν φύγετε για το Λουξεμβούργο. Επομένως τι θα πει «αν δεν ήταν αυτή η αστεία ιστορία»; Η ιστορία «ήταν» και το ξέρατε πως θα προκληθεί θόρυβος και παρ’ όλα αυτά εξαφανιστήκατε χωρίς προηγουμένως να αποκαλύψετε πού πάτε. Και αφού η «ιστορία» εκτός από αστεία ήταν και επικίνδυνη – πώς γίνεται αυτό; Τι υπερτερεί, το αστείο ή επικίνδυνο; - γιατί συνεχίσατε να αδιαφορείτε για την επικίνδυνη πλευρά της;).
Νομίζω ότι ήλθε η ώρα τα στελέχη της κυβέρνησης να αναλάβουν δράση και να βάλουν τέλος σ’ αυτήν την παρωδία του «κυβερνώντος διδύμου». Και αυτοί δικαιούνται να γνωρίζουν πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή ο υπουργός των Οικονομικών. Τα ίδια δικαιώματα έχουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο λαός.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου οφείλει να μας λέει πού βρίσκεται κάθε ώρα και λεπτό. Δεν θα τον κυνηγάμε. Έχουμε σοβαρότερες δουλειές να κάνουμε. Δεν θα παίζουμε τώρα κρυφτούλι μαζί του. Ούτε πιο έξυπνος είναι, ούτε πιο μάγκας, ούτε πιο πατριώτης από όλους τους υπόλοιπους.
Οφείλει επίσης να αντιληφθεί πως πρέπει να παίξει με τους κανόνες της Δημοκρατίας, που απαιτούν διαφάνεια και δημοσιοποίηση – δάσκαλε που δίδασκες, κ. Παπανδρέου. Αν δεν μπορεί ή αν δεν αντιλαμβάνεται πώς παίζεται το παιχνίδι να μας το πει για να λάβουμε τα μέτρα μας.
Αλλά και οι υπόλοιποι που παριστάνουν ότι κυβερνούν, οφείλουν να αντιληφθούν πως έχουν ευθύνη. Δεν αρκεί να φορούν απλώς τα υπουργικά μεταξωτά βρακιά. Χρειάζεται και επιδέξιο περιεχόμενο.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, να… σκέπτονται με το «περιεχόμενο» και ας καταλάβουν πως, όταν έλθει η ώρα να λογοδοτήσουν για πράξεις και παραλείψεις τους, δεν θα μπορούν να επικαλεστούν τις συνεντεύξεις που, τουλάχιστον από την Πέμπτη, είχαν δώσει στις κυριακάτικες εφημερίδες.
Και μάλιστα ενώ είχε στο μεταξύ μεσολαβήσει ένα γελοίο παρασκευοσαββατοκύριακο, που ψάχναμε τον υπουργό των Οικονομικών μεταξύ Αθήνας, Μονάχου, Λουξεμβούργου και πάλι Αθήνας. Αν πιστεύουν ότι θα την γλιτώσουν, είναι γελασμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου