Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους βρισκόταν σε όλα τα (διεθνή) ξεδιάντροπα, επιλήσμονα της διαχρονικής προσφοράς της Ελλάδας στην Ευρώπη και στην ανθρωπότητα, χείλη, στο ελληνικό κοινοβούλιο επί του θέματος δεν έγινε ΚΑΜΙΑ συζήτηση.
Αντίθετα, κατά τις ημέρες που στο εξωτερικό διεξαγόταν η σχετική συζήτηση, στην Ελλάδα ο καημός και ο φόβος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που καθοδήγησε και την ψήφο τους μαζί με την αγάπη για το έδρανό τους, ήταν αν θα δοθεί ή όχι η έκτη δόση.
Ούτε ενδιαφέρθηκαν, ούτε ζήτησαν να μάθουν τι σημαίνει ένα «κούρεμα» plus, για να θυμηθούμε και το νέο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα του κ. Βενιζέλου.
Οι υπουργοί πέρασαν το κρίσιμο αυτό διάστημα αρθρογραφώντας και δίνοντας συνεντεύξεις περί ανέμων και υδάτων και οι βουλευτές έγιναν επιστολογράφοι.
Λέγοντας και γράφοντας ακατανόητα πράγματα. Όπως τα περί «ανάληψης πολιτικών πρωτοβουλιών».
Συγγνώμη, αλλά πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Ψηφίσαμε ό,τι ψηφίσαμε, επιτρέψαμε με την ψήφο μας στην κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα στην χρεοκοπία και τώρα πρέπει να υπάρξει «εθνική συμφωνία στη βάση ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση»;
Και ποιος θα μοιραστεί μαζί σας την αποτυχία σας, κύριοι και κυρίες; Ψάχνετε για συνενόχους, είναι σαφές.
Και τι θέλετε να πείτε κύριοι επιστολογράφοι, (28 τον αριθμό) όταν μας υπενθυμίζετε πως η εθνική συμφωνία «στη μεταμνημονιακή εποχή είναι όρος επιβίωσης της χώρας»;
Ποιος σας είπε ότι έπρεπε να πάμε οπωσδήποτε στην μνημονιακή εποχή, ώστε να βρισκόμαστε τώρα στην «μεταμνημονιακή»; Ποιος σας εξουσιοδότησε; Αυτά λέγατε κατά την προεκλογική περίοδο στις γειτονιές και στα χωριά;
Πώς είπατε; Δεν ξέρατε; Πιστέψατε τις ανοησίες του αρχηγού σας και των υπασπιστών του;
Εντάξει, αλλά όταν διαπιστώσατε πως άλλα σας είχαν πει να λέτε προεκλογικά και άλλα γίνονταν μετά, γιατί δεν είπατε τότε, εγκαίρως, «για μισό λεπτό, δεν πάμε να ρωτήσουμε και τον λαό αν συμφωνεί, θέτοντάς του υπ’ όψιν την καινούργια ατζέντα»;
Πώς είπατε; Νομίζατε πως ο κ. Παπακωνσταντίνου γνωρίζει οικονομικά; Φυσικά. Όταν δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, μένουμε ενεοί μπροστά σε πτυχία και τίτλους διαφόρων πρώην υπαλλήλων άχρηστων και ανίκανων, όπως αποδείχθηκε, διεθνών οργανισμών.
Και τι γελοιότητες και βερμπαλισμοί είναι τώρα όλοι αυτοί; Πως τάχα έχετε στόχο να ανοίξει ένας «κύκλος διαλόγου, αυτογνωσίας και αυτοπροσδιορισμού για τη χώρα και το λαό μας»;
Τον δικό σας κύκλο αυτογνωσίας και αυτοπροσδιορισμού να ανοίξετε, μπας και αντιληφθείτε ότι δεν πρέπει να ξαναβάλετε υποψηφιότητα.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερο υπεύθυνοι και από τον πρωθυπουργό και τους αστέρες του υπουργείου των Οικονομικών.
Διότι έγιναν πειθήνια όργανα τριών ανθρώπων. Διότι χειροκρότησαν κι’ από πάνω την κατάργησή τους, όταν ο κ. Βενιζέλος κατέθεσε τις επιστολές νομιμοφροσύνης προς τη Λαγκάρντ, με τις οποίες ο ίδιος και ο πρωθυπουργός την διαβεβαίωναν ότι οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα ψηφίσουν ετούτο κι’ εκείνο.
Καμιά τσίπα. Καμιά ντροπή. Καμιά ευθιξία. Και απέραντη ανοησία.
Οι «28» έγραψαν μάλιστα στην επιστολή τους πως «υπό την προϋπόθεση ότι η σύνοδος κορυφής θα έχει θετική έκβαση», ο χρόνος είναι κατάλληλος για έναν τέτοιο διάλογο.
Συγγνώμη, αλλά σε τι κατά τη γνώμη σας θα συνίστατο μια «θετική έκβαση»; Δεν μας το είπατε και αγωνιούμε.
Και ποιος (και με ποιους) θα κάνει την «ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος της χώρας, του νέου μοντέλου οργάνωσης της δημοκρατίας, του κράτους και των κοινωνικών θεσμών από την αναθεώρηση του συντάγματος έως τις μορφές λειτουργίας μιας άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας»;
Αντιλαμβάνεσθε ότι όλα αυτά αποτελούν την επιτομή της μπουρδολογίας;
Αντιλαμβάνεσθε ότι η μόνη υπηρεσία που μπορείτε να προσφέρετε τώρα στη χώρα είναι να αποσυρθείτε ησύχως και να μην ξαναθέσετε υποψηφιότητα, διότι θα υποστείτε τα επίχειρα της βλαπτικής παρουσίας σας στον δημόσιο βίο της χώρας;
Όλα αυτά, δεν ισχύουν μόνο για τους «28» του τελευταίου κρούσματος μπαρουφολογίας.
Ισχύουν για όλους, παλαιούς και νέους. Συμπεριλαμβανομένης και της Κατίνας Παξινού του ελληνικού κοινοβουλίου (Βάσω Παπανδρέου), που αν και διαφωνεί συνεχώς (όπως και ο Μίμης Ανδρουλάκης), συνεχίζει να ψηφίζει.
Ούτε για μια στιγμή δεν τους πέρασε όλων αυτών από το μυαλό να εγκαλέσουν τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου και τους άλλους για την επιχείρηση κατασυκοφάντησης της χώρας στην οποία επί μήνες συστηματικά επιδόθηκαν.
Ούτε μια φορά δεν έστειλαν επιστολή, ζητώντας να αλλάξουν πορεία οι πάνσοφοι κυβερνήτες μας.
Ούτε μια φορά δεν μπήκαν στον κόπο να απαιτήσουν από αυτούς τους κυρίους να σταματήσουν αυτή την ενοχοποίηση και να πάνε στο εξωτερικό οπλισμένοι με τα σωστά ελληνικά επιχειρήματα.
Όσο για τον πρωθυπουργό, που τώρα θυμήθηκε πως ο ελληνικός λαός είναι ένας περήφανος λαός, δεν έχει πλέον την έξωθεν καλή μαρτυρία για να γίνει πιστευτός.
Δεν το πιστεύει, άλλωστε. Γιατί αν το πίστευε, μέρες που είναι, θα προσέθετε μια φράση για τον αγώνα του λαού μας κατά του ναζισμού και του φασισμού, υπενθυμίζοντας στους Ευρωπαίους πως χάρη στην Ελλάδα, στο Έπος του ΄40, στην Εθνική Αντίσταση, στη Μάχη της Κρήτης σώθηκαν και οι ίδιοι, που είχαν σπεύσει να παραδοθούν αμαχητί.
Θα απαντούσε στον Ολλανδό πρωθυπουργό, που ζήτησε να φερθεί η Ευρώπη με αυστηρότητα στην Ελλάδα, πως η χώρα του δεν έχει δικαίωμα να πιάσει στο στόμα την Ελλάδα. Διότι ο Χίτλερ χρειάσθηκε μόνο τέσσερις μέρες για να τη διασχίσει.
Περισσότερο και από την οικονομική υποδούλωση, αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησής σας.
Επέτρεψε και εξακολουθεί να επιτρέπει να την υποτιμούν Γερμανοί, Αυστριακοί, Φιλανδοί, Ολλανδοί, ακόμη και Σλοβάκοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου