Το γεγονός του ΟΧΙ των Ελλήνων που ξεκίνησαν για το Αλβανικό μέτωπο, το 1940, αντιστεκόμενοι στο φασισμό, στην εξαθλίωση…
Το γεγονός ενός άνισου αγώνα που έδωσε περηφάνια, φως και δόξα στους αντιστεκόμενους Έλληνες και στους αντιστεκόμενους λαούς του Β Παγκοσμίου Πολέμου, που ανέδειξε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, τις ΑΞΙΕΣ στη ΖΩΗ…
Το γεγονός της θυσίας, της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Σήμερα παρά ποτέ ο αγώνας του ’40 έχει τέτοια σημασία, τέτοιο εννοιολογικό περιεχόμενο που επαναφέρει και καταγιγνώσκει τη διεκδίκηση των Δικαίων, της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της εθνικής κυριαρχίας, της ΙΣΟΤΗΤΑΣ και της ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ…
Άνθρωποι ελεύθεροι, ύψωσαν το ανάστημα της ψυχής τους, έδωσαν τη ζωή τους, αφουγκραζόμενοι τους «τάφους που έτριζαν», τα λίκνα στην πορεία του χωρόχρονου, την ανάγκη για τη Ζωή και την ποιότητά της.
Εμείς, απόγονοι ιστορικών δεδομένων, απόγονοι δύσκολων αλλά και αλλότριων καιρών, αλλοτριωμένοι και οι ίδιοι σε κοινωνίες και θεσμούς που δομήθηκαν, κάποτε κάποτε , παραδομένοι στους εκάστοτε σχηματισμούς και επιλογές, καλούμαστε να ανα-γνώσουμε την στάση μας στη ζωή, στην προσωπική μας Ελευθερία!
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, αποδίδοντας λόγια στο Στρατιώτη που μουρμουρίζει στο Αλβανικό Μέτωπο γράφει… «Ο ήλιος σας θα είναι ακριβά πληρωμένος…
Αν τυχόν και δεν γυρίσω σκεφτείτε πόσο μου στοίχισε!...
Ο πιο σημαντικός φόρος τιμής είναι αυτός!
Να σκεφτούμε πόσο τους στοίχισε , για να είμαστε εμείς σήμερα… … και συνεπώς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, να κρίνουμε, να διακρίνουμε στο σήμερα ό,τι είναι αυτό που ακυρώνει κάθε αγώνα, κάθε πράξη, κάθε θυσία…
Και να θυμηθούμε και να θυμίσουμε , τους στίχους που έγραψε ο Μπρεχτ στο «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου»
«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
Είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
… … … … … … … … … … … …
Ο πόλεμός τους σκοτώνει
Ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους…
Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται πόλεμος…
Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος.
Πρίν απ¨αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν τελείωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός
πέθαινε από την πείνα.
Στους νικητές, ο φτωχός λαός
πέθαινε το ίδιο…
… … … … … … … … … … … … …
Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται»
Και παραφράζοντας επισημαίνουμε:
«Στρατηγοί» της Ευρώπης και του κόσμου, σεις που αποφασίζετε την ποιότητα της Ειρήνης μας και της ζωής μας, επειδή οι άνθρωποι ξέρουν να σκέφτονται, ξέρουν πως ο καιρός για αγώνες ήρθε πάλι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου