Αποκάλυψη 2012 μ.Χ....Η Τελευταία Προφητεία

«Όταν τελειώσουν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει έξω να πλανέψει τον Γωγ και τον Μαγώγ, τα έθνη που είναι διασκορπισμένα στις τέσσερις γωνιές της γης. Θα τους συνάξει όλους για πόλεμο και θα’ναι αμέτρητοι σαν την άμμο της θάλασσας. Τους είδα να ....σκορπίζονται σ’ όλο το πλάτος της γης και να περικυκλώνουν το στρατόπεδο του Θεού και την πόλη την αγαπημένη. ..
Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους έκανε στάχτη. Κι ο Διάβολος που τους παραπλανούσε ρίχτηκε στη λίμνη που ήταν από φωτιά και θειάφι-εκεί βρισκόταν το θηρίο κι ο ψευδοπροφήτης. Εκεί θα βασανίζονται μέρα νύχτα για πάντα.
Μετά είδα έναν άσπρο θρόνο κι εκείνον που καθόταν σ’ αυτόν. Η γη κι ο ουρανός έφυγαν από μπροστά του κι εξαφανίστηκαν. Και είδα τους νεκρούς, μεγάλους και μικρούς, να στέκονται μπροστά στο θρόνο. Ανοίχτηκαν βιβλία, κι ύστερα ανοίχτηκε ένα άλλο βιβλίο, το βιβλίο της ζωής. Και κρίθηκαν οι νεκροί ανάλογα με τα έργα τους, που ήταν γραμμένα στα βιβλία. Η θάλασσα παρέδωσε τους νεκρούς της, και ο θάνατος και ο Άδης παρέδωσαν τους νεκρούς που φύλαγαν. Κι ο καθένας κρίθηκε κατά τα έργα του. Τότε ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς . Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος, η λίμνη της φωτιάς , κι όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής ρίχτηκε κι αυτός στη λίμνη της φωτιάς».

Άφησα το βιβλίο που διάβαζα και έκανα ένα διάλειμμα για τσιγάρο. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον βιβλίο, σκέφτηκα. Το έχω διαβάσει κι άλλες φορές, αλλά μόνο αποσπασματικά, δεν το έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρο. ΄Εχει τύχει πολλές και για διάφορους λόγους να βρεθώ, μπροστά σε κάποιο από τα κεφάλαια, αυτού του βιβλίου, σχεδόν πάντα, για λόγους πρακτικούς, γιατί κάποιο από τα άρθρα, κάποιου περιοδικού, απ’ αυτά που έβγαζα κατά καιρούς, είχε κάποια αναφορά στην Αποκάλυψη, ή χρειαζόταν να έχει κάποια παράγραφο, από αυτό το πιο «τρομερό» ίσως θρησκευτικό βιβλίο.
Οι υπόλοιπες γνώσεις μου για την Αποκάλυψη, προέρχονται από το κινηματογράφο. Η «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν, κάποιες ταινίες του Ταρκόφσκι, κι ένα σωρό χολιγουντιανές ταινίες, μεταφυσικά θρίλερ συνήθως, με αναφορές στα τρομερά και φοβερά που συμβαίνουν εκεί, ή μάλλον που πρόκειται να συμβούν. Εκείνο που θέλω να πω είναι πως δεν είμαι «ειδικός» στο θέμα. Διαθέτω σκόρπιες εικόνες, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι.

Οι εφτά Εκκλησίες, οι εφτά Σάλπιγγες, οι εφτά Φιάλες, ο 666, ο Αντίχριστος, το Θηρίο, ο Αμνός που θα επιστρέψει σαν Λέων, η Πόρνη της Βαβυλώνας. Αυτά που λίγο-πολύ έχουμε ακούσει , ή ξέρουμε όλοι μας. Το ξαναλέω δεν είμαι ειδικός στο θέμα. ΄Ένα από αυτά τα βράδια, που έψαχνα κάτι στο Ίντερνετ, το μάτι μου, έπεσε εδώ και εκεί, κι όχι μόνο σ’ ένα site, πάλι πάνω στην Αποκάλυψη. Με αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, δεν είναι να απορεί κανείς που η Αποκάλυψη, έχει γίνει και πάλι το βιβλίο της μόδας. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Κατά καιρούς η Αποκάλυψη έχει τον τρόπο να γίνεται μόδα.

Η «επιθυμία Αποκάλυψης»


Η πρώτη φορά που η Αποκάλυψη είχε γίνει μόδα ήταν πριν από χίλια και κάτι χρόνια. Τότε και καθώς πλησίαζε το τέλος της πρώτης χιλιετίας και ο κόσμος ζούσε στα ζοφερά χρόνια του Μεσαίωνα- που συνοδεύονταν από πολέμους, επιδημίες και άλλα δεινά- η Αποκάλυψη δεν είχε γίνει απλώς μόδα. Είχε γίνει υστερία. Οι πιστοί της τότε εποχής, παίρνοντας, μάλλον κατά γράμμα, το εδάφιο που είδατε στην αρχή του κειμένου αυτού, σύμφωνα με το οποίο ο Σατανάς, όταν τελειώσουν τα χίλια χρόνια της τιμωρίας του, θα λυθεί και πάλι και καθώς τα χίλια χρόνια είχαν περάσει, ήταν σίγουροι, πως το συμπλήρωμα της πρώτης μετά Χριστόν χιλιετίας θα σηματοδοτούσε και το τέλος του κόσμου. Καθώς το τέλος της χιλιετίας πλησίαζε η υστερία είχε γίνει μαζική.

Οι «μετανοούντες» πιστοί, άφηναν τα σπίτια τους και πήγαιναν να ζήσουν στα βουνά, μέσα σε προσευχές και νηστείες, ελπίζοντας πως με τέτοια επίδειξη έμπρακτης μετάνοιας, θα ήταν ανάμεσα στις 144.000 περίπου πιστούς, που –όπως συνάγεται από την Αποκάλυψη- θα έπαιρναν χάρη, την ώρα της επερχόμενης κρίσης. Κάτι σαν κι αυτό που συμβαίνει τώρα δηλαδή, μόνο που τα σπίτια τα παίρνουν οι Τράπεζες. Είναι κι αυτός ένας άλλος τρόπος για να δει κανείς τις θρησκευτικές προφητείες. Δεν έχει σημασία πως γιατί συμβαίνει κάτι, σημασία έχει το ότι με κάποιο τρόπο συμβαίνει.

Αν προσέξουμε όμως λίγο περισσότερο θα δούμε, πως κατά περίεργο τρόπο, μέσα στον καθένα από μας, υπάρχει μια συνήθως λανθάνουσα «επιθυμία Αποκάλυψης». Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, καθώς όλοι βιώνουμε τις πολλές και ποικίλες αντιξοότητες αυτής της ζωής, καθώς συνήθως το άδικο θριαμβεύει, καθώς το ανθρώπινο ον βρίσκεται συχνά αντιμέτωπο με δυνάμεις που το υπερβαίνουν, η ψυχολογική διέξοδος, επικεντρώνεται σε μια «επιθυμία Αποκάλυψης». Κάτι σαν το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». ΄Όταν τα βάσανα γίνονται περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε, προτιμούμε να μοιραζόμαστε τη μοίρα μας με όσο περισσότερους γίνεται. Γι αυτό άλλωστε και οι πολλές θεωρίες για κάποιο επερχόμενο «τέλος του κόσμου» , έχουν συνήθως μεγάλη απήχηση.

Τον καιρό που ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, εξόριστος στην Πάτμο και απομονωμένος στην σπηλιά του, έγραφε τα κείμενα της Αποκάλυψης, οι συνθήκες ήταν τέτοιες που η «επιθυμία Αποκάλυψης» ήταν ίσως πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά. Η πόλη της Ιερουσαλήμ, είχε περίπου ισοπεδωθεί και οι περισσότεροι κάτοικοί της είχαν σφαγιαστεί, από τον Ρωμαίο στρατηγό Τίτο. Οι πρώϊμοι Χριστιανοί της εποχής εκείνης ήταν περίπου κατατρεγμένοι από όλους και σ’ αυτή την ταραγμένη εποχή, το βλοσυρό τοπίο της Πάτμου, αποτελούσε ίσως το ιδανικό περιβάλλον για την συγγραφή της Αποκάλυψης.. Από τότε και μέχρι σήμερα, όποτε η ανθρωπότητα περνούσε δύσκολες περιόδους, η «επίκληση» της Αποκάλυψης, που θα έδινε τέλος στα δεινά των ανθρώπων, λειτουργούσε περισσότερο σαν ευχή, παρά σαν φόβος. Και από ψυχολογική άποψη, αυτό είναι τελείως λογικό.

Το «σημαδιακό» 2012

΄Όταν ο Μεσαίωνας τέλειωσε για να δώσει τη θέση του στη φωτεινή εποχή της Αναγέννησης, η θεωρίες της Αποκάλυψης είχαν αρχίσει να απομακρύνονται, παρ’ όλο που απετέλεσαν μεγάλη πηγή έμπνευσης για τους Αναγεννησιακούς καλλιτέχνες. Η οροφή της Καπέλα Σιστίνα, του μικρού παρεκκλησιού που βρίσκεται δίπλα στο Βατικανό, είναι ίσως η πιο «δυνατή» απεικόνιση, για την ώρα της κρίσης έτσι όπως την αποτύπωσε το ταλέντο του Μικελάντζελο. Και για τους τρεις-τέσσερις επόμενους αιώνες, η Αποκάλυψη έμοιαζε να χάνεται από το θρησκευτικό, κοινωνικό και καλλιτεχνικό προσκήνιο, καθώς η ανθρωπότητα βάδιζε σε καινούργιους δρόμους, όπου η επιστημονική θεωρία αντικαθιστούσε όσο πήγαινε και περισσότερο το θρησκευτικό δογματισμό.

Οι θεωρίες της Αποκάλυψης, άρχισαν να έρχονται πάλι στο προσκήνιο σχεδόν ταυτόχρονα με την άφιξη του Αδόλφου Χίτλερ, στην εξουσία του Τρίτου Ράϊχ. Για πολλούς ο Χίτλερ ήταν ο «ιδανικός» Αντίχριστος, ο άνθρωπος που εμφανίστηκε αρχικά σαν σωτήρας του γερμανικού έθνους, για να οδηγήσει στη συνέχεια την ανθρωπότητα σε ένα χωρίς προηγούμενο αιματοκύλισμα. Αλλά και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σ’ ένα κόσμο που η ενημέρωση εξαπλωνόταν με ραγδαίους ρυθμούς, οι θεωρίες για τον ερχομό του Αντίχριστου, με την βοήθεια του κινηματογράφου, αλλά και της φιλολογίας των μπεστ σέλλερ, είχαν αποκτήσει ένα σταθερό κοινό, που έμοιαζει να «διψάει» για καινούργιες θεωρίες Αποκάλυψης, που εν τω μεταξύ είχαν «εμπλουτιστεί» και με τις πολύ δημοφιλείς προφητείες του Νοστράδαμου. Σε όλα το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα οι θεωρίες της Αποκάλυψης έδιναν και έπαιρναν.

Ο Ψυχρός Πόλεμος και η συνεχής απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, η σύγκρουση Ανατολής και Δύσης για την παγκόσμια κυριαρχία, το δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ, που στα ρωσικά σημαίνει «άψινθος» , μια λέξη κλειδί στον «κώδικα» της Αποκάλυψης, η πτώση του Ανατολικού μπλοκ, ο Πόλεμος στον Κόλπο, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν μερικούς από τους πρωταγωνιστές των γοητευτικών θεωριών για το τέλος του κόσμου και τους πρωταγωνιστές του. Και μετά το γύρισμα της χιλιετίας, το έτος 2000 , η Πτώση των δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη, που πολλοί την ονομάζουν Νέα Βαβυλώνα, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, έδωσαν καινούργια τροφή για πολλά εσχατολογικά σενάρια. Καμιά όμως από αυτές τις «προφητείες» για την επερχόμενη Συντέλεια, δεν πλησιάζει σε γοητεία και ελκυστικότητα, τη θεωρία του «έτους 2012 μ.Χ.», τη θεωρία που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των «μελετητών» της Αποκάλυψης. Τι είναι όμως η θεωρία του έτους 2012;

Ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι

Αν κανείς ήθελε να φτιάξει ένα σενάριο για μια ταινία με θέμα το Τέλος του Κόσμου, δεν θα μπορούσε να έχει φανταστεί συνθήκες, πιο κατάλληλες από τις σημερινές, για να αποτελέσουν, το περιβάλλον και την εισαγωγή για τη Συντέλεια. Με μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση σε εξέλιξη, της οποίας το εύρος και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις, κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να υπολογίσει, είναι φυσικό και πάλι το συλλογικό ασυνείδητο να στρέφεται σε θεωρίες για το τέλος του κόσμου.

΄Η τουλάχιστον, για «το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέραμε», όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι των REM. Η κρίση που καραδοκεί όμως, είναι ακόμη μεγαλύτερη και όταν θα κάνει την εμφάνισή της, η τωρινή οικονομική κρίση θα μοιάζει με άσκηση για μαθητές του νηπιαγωγείου. Είναι η κρίση του περιβάλλοντος, με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο πληθυσμό της Γης, να έχει αποκτήσει ήδη μια ανησυχητική δυναμική. Όταν τα πράγματα φτάσουν στο οριακό «σημείο καμπής», θα προξενήσουν τέτοιες αλλαγές, που ίσως ακόμη και οι περιγραφές του Ιωάννη θα μοιάζουν φτωχές για να την αποτυπώσουν. Είναι πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα θα τα βιώσουν και οι σημερινές και οι μελλοντικές γενιές, καθώς όπως όλα δείχνουν οι εξελίξεις στο θέμα του περιβάλλοντος, έχουν περάσει από καιρό το «σημείο χωρίς επιστροφή».


Ας επιστρέψουμε όμως στη «Προφητεία 2012».
Η προφητεία για το 2012 δεν είναι καινούργια. ΄Εχει πάνω κάτω ηλικία 800 ετών και εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κάποιο κείμενο που έγραψε ο Ιησουΐτης μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, σε κάποιο μεσαιωνικό μοναστήρι της Ιταλίας, σαν εκείνο που είχε περιγράψει ο Ουμπέρτο Έκο στο καλύτερο ίσως βιβλίο του, στο «‘Όνομα του Ρόδου».

Ο Φιμπονάτσι, είχε στην εποχή του αποκτήσει, κάποια μικρή φήμη, στην περιοχή που βρισκόταν το μοναστήρι του κοντά στη Σιένα, στην ιταλική Τοσκάνη, εξ αιτίας κυρίως των κηρυγμάτων του, αλλά και των «προφητειών» του, που τρόμαζαν , αλλά και συνάρπαζαν το ακροατήριό του. Η φήμη του Φιμπονάτσι χάθηκε, όπως συμβαίνει συχνά, με τον θάνατό του, στα μέσα του δέκατου τρίτου αιώνα.

Εξ άλλου οι προφητείες του ήταν τόσο μακρινές, αναφέρονταν σε γεγονότα που θα συνέβαιναν μετά από 800 περίπου χρόνια, οπότε τόσο ο ίδιος, όσο και οι προφητείες του, σιγά σιγά ξεχάστηκαν . Μέσα στο ζοφερό κλίμα που επικρατούσε τα χρόνια του Μεσαίωνα, το πρόβλημα για τους περισσότερους ήταν, το αν θα επιζούσαν, από τους συνεχείς μικρούς και μεγάλους πολέμους ανάμεσα στους ηγεμόνες, από τις επιδημίες και από την πείνα. Κανείς δεν ενδιαφερόταν τότε για το τι θα συνέβαινε το 2012 μ.Χ. ΄Ετσι ο Φιμπονάτσι και οι προφητείες του ξεχάστηκαν, μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Αλλά η ανθρωπότητα παρά τις αντιξοότητες, που την χτυπούσαν στο πέρασμα των αιώνων και σε πείσμα όλων των προφητειών για την κάθε τόσο επικείμενη Αποκάλυψη, τελικά επέζησε.


Η Τελευταία Προφητεία
Ο Φιμονάτσι και οι προφητείες του εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν σε μια δημοπρασία μεσαιωνικών κειμηλίων, που έγινε στο Λος ΄Αντζελες, δημοπρατήθηκε και η περγαμηνή του Φιμπονάτσι, με τη ζοφερή προφητεία του, που από τότε απέκτησε και τον τίτλο «Προφητεία 2012».

Ιδιοκτήτης της περγαμηνής έγινε, κάποιος ιδιαίτερα εύπορος Αμερικανός, ονόματι Ρόμπερτ Γιουτζήν Λάνγκλεϋ, που είχε και μια ιδιαίτερη μανία με τα κείμενα που αναφέρονταν σε προφητείες και άλλα σχετικά. Εκείνη την εποχή στη Καλλιφόρνια, είχε πέσει και μια ιδιαίτερη μανία, με το υπερφυσικό, τον σατανισμό , τις κάθε είδους περίεργες αιρέσεις και φυσικά τις προφητείες από το παρελθόν. Ήταν η εποχή που γυρίστηκε ο «Εξορκιστής» και το «Μωρό της Ρόζμαρι», δύο θρίλερ που άφησαν εποχή και που το κύριο θέμα τους, ήταν η εμφάνιση του Αντίχριστου. Ήταν ακόμη, η εποχή του Τσαρλς Μάνσον και της παρέας του, που απέκτησαν παγκόσμια φήμη με την ομαδική δολοφονία της Σάρον Τέϊτ –της συζύγου του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι, που είχε σκηνοθετήσει το «Μωρό της Ρόζμαρι»-και της παρέας της, που βρέθηκαν κατακρεουργημένοι στη βίλα της. Ο Τσαρλς Μάνσον που συνελήφθη λίγο μετά τη δολοφονία, σε κάποια, από τις, ελαφρώς εφιαλτικές, συνεντεύξεις του, είχε αναφερθεί και στην «Προφητεία 2012».

Ήταν ακόμη η εποχή της ονομαστής Κοιλάδας του Θανάτου, στα περίχωρα του Λος ΄Αντζελες, όπου βρίσκονταν και τα «αρχηγεία» πολλών σατανιστικών οργανώσεων. Ήταν επίσης η εποχή της εμφάνισης άπειρων θρησκευτικών αιρέσεων, που είχαν στο επίκεντρό τους, το ερχομό της Αποκάλυψης και την Συντέλεια του κόσμου.

Η πιο γνωστή από αυτές, που έμεινε στην Ιστορία με μακάβριο τρόπο, ήταν η αίρεση του περιβόητου αιδεσιμότατου Μουν, της οποίας 1600 μέλη αυτοκτόνησαν ομαδικά, μαζί με τον ιδρυτή της αίρεσης, ενόψει της επικείμενης Αποκάλυψης. Ο ίδιος ο Ρόμπερτ Γιουτζήν Λάνγκλεϋ, βρέθηκε μεριά χρόνια αργότερα δολοφονημένος στη βίλα του. Σε έναν από τους τοίχους του λίβινγκ ρουμ που βρέθηκε δολοφονημένος, υπήρχε με μεγάλα γράμματα γραμμένη η χρονολογία 2012 και από πάνω της ένα τεράστιο Χ, με το αίμα του δολοφονημένου Λάνγκλεϋ. Δίπλα στον Λάνκλεϋ, βρέθηκε μια έκδοση της Αποκάλυψης του Ιωάννη, με μαρκαρισμένο το τελευταίο εδάφιο της Αποκάλυψης, τον Επίλογο, όπου επί λέξει αναφέρονται τα εξής: «Εγώ, ο Ιωάννης, βεβαιώνω όλους όσοι ακούνε τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, πως αν κανείς προσθέσει κάτι σ’ όσα είναι γραμμένα εδώ, θα του προσθέσει κι ο Θεός τις συμφορές που είναι γραμμένες σ’ αυτό το βιβλίο. Κι αν κανείς αφαιρέσει κάτι από τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, θα αφαιρέσει κι ο Θεός το μερίδιό του από το δέντρο της ζωής κι από την Άγια Πόλη. Αυτός που τα επιβεβαιώνει όλα αυτά λέει: «Ναι, έρχομαι σύντομα». «Αμην, ναι , έλα Κύριε Ιησού». Η χάρη το Κυρίου Ιησού Χριστού να είναι με όλους τους πιστούς. Αμην».

Η δολοφονία του Λάνγκλεϋ έμεινε ανεξιχνίαστη, αν και η αστυνομία τη απέδωσε σε κάποιους φανατικούς θρησκόληπτους. Καθώς ο Λάνγκλεϋ ήταν μεν πλούσιος, αλλά παρ’ όλα αυτά ελάχιστα γνωστός, το μεν όνομά του ξεχάστηκε, αλλά η προφητεία του Φιμπονάτσι, «ενισχυμένη» και με μια δολοφονία, απέκτησε «φτερά». Η φήμη της προφητείας του Φιμπονάτσι, όμως έχει ενισχυθεί και από ένα άλλο γεγονός, πολύ αληθινό. Την «σχετική» συνωνυμία του με τον μαθηματικό Λεονάρντο ντι Πίζα, που έχει μείνει γνωστός με το παρατσούκλι Φιμπονάτσι.

Ο Φιμπονάτσι ανάμεσα στους μαθηματικούς είναι μια θρυλική προσωπικότητα, μια και ήταν αυτός που «ανακάλυψε» την λεγόμενη «ακολουθία Φιμπονάτσι», όπου ο κάθε επόμενος αριθμός προκύπτει από το άθροισμα των δύο προηγούμενων , δηλ.0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,144,233 κ.λ.π. Περιέργως αυτή η ακολουθία Φιμπονάτσι είναι και η ακολουθία που εμφανίζεται στα αναπτυσσόμενα σχήματα που εμφανίζονται στη Φύση. Όπως είναι ο κοχλίας για παράδειγμα, που το σχήμα του είναι βασισμένο πάνω στην «ακολουθία Φιμπονάτσι». Η ακολουθία Φιμπονάτσι συναντιέται τόσο συχνά στη Φύση, που ο Φιμπονάτσι θεωρήθηκε , αλλά και ακόμη θεωρείται από πολλούς «Θείος», απεσταλμένος του Θεού.

Ως ένα είδος «προφήτη» που αποκάλυψε ένα από τα μυστικά του Θεού. Ο Φιμπονάτσι γεννήθηκε στη Πίζα της Ιταλίας το 1170 και καθώς πολύ μικρός συνόδευε τον πατέρα του για τις δουλειές του στην Αλγερία, εντρύφησε από πολύ νωρίς στα μαθηματικά, όπως σπούδασε αργότερα δίπλα στους πιο ονομαστούς ΄Αραβες μαθηματικούς της εποχής. Ο Φιμπονάτσι ήταν αυτός που εισήγαγε στην Ευρώπη την αραβική αριθμολογία το 1, το 2, το 3 κ.λ.π. δηλαδή. Ως τότε, η Ευρώπη χρησιμοποιούσε ακόμη το ρωμαϊκό τρόπο αρίθμησης, δηλαδή το Ι,ΙΙ,ΙΙΙ κ.λ.π.. Το 1202 σε ηλικία 32 ετών μόνο, ο Φιμπονάτσι δημοσίευσε την περίφημη «ακολουθία» του , που με τις άπειρες εφαρμογές της, έγινε σημείο αναφοράς για όλους τους μαθηματικούς σε όλο τον κόσμο και παραμένει μέχρι και σήμερα. Ο Φιμπονάτσι που έζησε μια θαυμαστή καριέρα μαθηματικού και τιμήθηκε με προνόμια, από την πολιτείας της Πίζας, πέθανε στη γεννέτηρά του, το 1250.


Το άγαλμά του υπάρχει σήμερα στην κεντρική πλατεία, στην Πίζα.

Πολλοί θεωρούν πως ο μαθηματικός Φιμπονάτσι και ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, είναι το ίδιο πρόσωπο, παρ’ όλο που οι ημερομηνίες της γέννησης και του θανάτου τους δεν συμπίπτουν. Πολλοί λοιπόν θεωρούν πως ο μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, δεν ήταν παρά ένα μεταχρονολογημένο δημιούργημα του ίδιου του Φιμπονάτσι, ένα περίεργο μαθηματικό και μεταφυσικό αίνιγμα, για τις επόμενες. Ο Φιμπονάτσι, θεωρούν πολλοί, βασισμένος πάνω στη δικιά του «Θεία Αποκάλυψη», την ίδια που τον είχε οδηγήσει και στη μυστηριώδη «ακολουθία» του, θέλησε να προειδοποιήσει τους «κατοίκους του μέλλοντος» για την επερχόμενη Αποκάλυψη.

Τι λέει όμως αυτή η περίφημη «Προφητεία 2012»; Εδώ τα πράγματα γίνονται ανατριχιαστικά με την ακρίβειά τους. Αν όμως ο Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι και ο Λεονάρντο ντι Πίζα ήταν το ίδιο πρόσωπο, αν ο «προφήτης» δηλαδή και ο μαθηματικός συνέπιπταν, τότε η ακρίβεια θα έπρεπε να ήταν το απολύτως ζητούμενο.

Η «Προφητεία 2012» αρχίζει με την ημερομηνία 30 Απριλίου 1945. Είναι τότε που κατά τον Φιμπονάτσι θα πεθάνει το «Θηρίο». ΄Όπως πιθανόν να θυμάστε στις 30 Απριλίου του 1945, αυτοκτόνησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Φιμπονάτσι συνδέει τη ημερομηνία του θανάτου του «Θηρίου» με την ημερομηνία της σύλληψης του «Άλλου», όπως το αποκαλεί. Αν το «Άλλο» και γενιά του «συνελήφθη» στις 30 Απριλίου 1945, τότε αυτός ο «Άλλος», αν επρόκειτο για άνθρωπο και η κύηση ήταν κανονική, θα πρέπει να γεννήθηκε, από τα τέλη Δεκεμβρίου του 1945, μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου του 1946. Η «βασιλεία» του «Άλλου» μέσα από πολλές καταστροφές που προβλέπονται με μεγάλη ακρίβεια, όπως αυτή του «Άψινθου», δηλαδή του Τσέρνομπιλ, το1986, διαρκεί μέχρι τα τέλη του αιώνα, δηλαδή μέχρι το τέλος του 1999, οπότε ο «Άλλος» παραδίδει τα σκήπτρα στη γενιά του.

Ο Φιμπονάτσι δεν διευκρινίζει αν ο «Άλλος» είναι «καλός» ή «κακός», ούτε τι ακριβώς ρόλο θα παίξει πέρα από τη «πάλη με τον Χρόνο», και το ότι θα δημιουργήσει μια στρατιά Αγγέλων που θα πολεμήσουν με τους Δαίμονες, ανθρώπους που θα ζουν ανάμεσά μας, αλλά που στην πραγματικότητα θα είναι κάτι άλλο, πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Άγγελοι και Δαίμονες, με τη μορφή καθημερινών ανθρώπων, που θα πάρουν μέρος στον Τελευταίο Πόλεμο, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Για το 2008, ο Φιμπονάτσι προφητεύει τη «Μεγάλη Καταστροφή», που θα σημαδευτεί με την έλευση του «Μαύρου» στην ηγεσία της «Νέας Ρώμης». Αν η «Μεγάλη Καταστροφή» είναι το οικονομικό τσουνάμι, που έχει πλήξει ολόκληρο τον κόσμο και αν ο «Μαύρος» δεν είναι άλλος από τον Μπαράκ Ομπάμα, τότε ο Φιμπονάτσι θα έχει κάνει πάλι διάνα. Ούτε για τον «Μαύρο» ο Φιμπονάτσι διευκρινίζει αν θα είναι «καλός» ή «κακός» και τι ρόλο θα παίξει στην έκβαση του Τελευταίου Πολέμου.

Για το 2012 ο Φιμπονάτσι δεν προβλέπει το Τέλος του Κόσμου. Προβλέπει όμως την αρχή της περιόδου της Αποκάλυψης, που η έναρξή της θα σημαδευτεί με ένα μεγάλο γεγονός. Κατά τον Φιμπονάτσι, από το έτος 2012, θα μπούμε στην «βασιλεία» του Ιωάννη, δηλαδή, κατά πολλούς, στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί, αλλά, για να το πούμε πιο λαϊκά, θα έρθουν τα πάνω-κάτω. Για το τέλος της «προφητείας» του ο Φιμπονάτσι παραθέτει αυτούσιο το τέλος της Αποκάλυψης του Ιωάννη, το οποίο, τέτοιοι καιροί που είναι δεν χάνετε τίποτα να το έχετε υπ όψη σας.

Λέει λοιπόν ο Ιωάννης στο τέλος της Αποκάλυψης:

«Εγώ ο Ιωάννης τα’ άκουσα και τα είδα όλα αυτά. Κι όταν τα’ άκουσα και τα είδα, έπεσα να προσκυνήσω μπροστά στα πόδια του αγγέλου που μου τα φανέρωσε. Εκείνος όμως μου είπε: «Μην το κάνεις αυτό! Δούλος είμαι κι εγώ σαν εσένα και τους αδελφούς σου τους προφήτες, κι εκείνους που τηρούν τα λόγια αυτού του βιβλίου. Το Θεό να προσκυνήσεις». Και συνέχισε: «Μην κρατήσεις τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου μυστικά, γιατί ο καιρός που θα εκπληρωθούν είναι κοντά. Ο άδικος ας συνεχίσει να αδικεί, ο ακάθαρτος ας συνεχίσει τα βδελυρά έργα του. Ας συνεχίσει κι ο δίκαιος να κάνει το δίκαιο, κι ο άγιος την αγιοσύνη του». «Ακούστε! Έρχομαι σύντομα» , λέει ο Ιησούς, «και φέρνω μαζί μου την αμοιβή μου, για ν’ ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τα έργα του. Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος». Μακάριοι όσοι τηρούν τις εντολές του, για να έχουν δικαίωμα να φάνε από το δέντρο της ζωής και να περάσουν τις πύλές για να μπουν στην πολιτεία. ΄Εξω θα μείνουν όσοι είναι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά, οι μάγοι, οι πόρνοι, οι φονιάδες , οι ειδωλολάτρες κι εκείνοι που τους αρέσει ν’ αντιστρατεύονται την αλήθεια. «Εγώ, ο Ιησούς έστειλα τον άγγελό μου να σας τα αναγγείλει αυτά στις εκκλησίες. Εγώ είμαι από τη ρίζα και τη γενιά του Δαβίδ, το άστρο το λαμπερό, το πρωϊνό» Το Πνεύμα και η νύφη λένε: «Έλα». Κι όποιος ακούει ας πει: «Έλα». Όποιος διψάει ας έρθει, όποιος θέλει ας πάρει δωρεάν το νερό της ζωής».

eglimatikotita

Πηγή: himaira.blogspot.com