Είναι και το πολιτικό θράσος θέμα των στατιστικολόγων;

30/01/2012

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όταν ακούσαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη να δηλώνει πως δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο επειδή τότε ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε να κάνει άλλη δουλειά (να κυνηγά το έγκλημα), δηλώσαμε ότι η επιστήμη έχει πλέον σηκώσει τα χέρια ψηλά και πως μετά από αυτή την ομολογία, δεν είχαμε κάτι άλλο να ακούσουμε.

Αλλά έπρεπε να το φανταστούμε: Όταν σ’ αυτή τη χώρα κανένα βαρέλι (ούτε της χρεοκοπίας) δεν έχει πάτο, πώς θα βρίσκαμε πάτο στο βαρέλι της πολιτικής ανοησίας, του πολιτικού θράσους και του πολιτικού ψεύδους;

Ήλθε, όμως, η δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου στην πρωινή εκπομπή του Mega, στις 27 Ιανουαρίου, και απέδειξε πως πράγματι πάτος στο βαρέλι του πολιτικού ψεύδους των επαγγελματιών πολιτικών  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Επίσης, δεν υπάρχει πάτος και στην άλλη κατρακύλα, που επιβάλλει το αξίωμα να εκλαμβάνεται το ψέμα και η παραδοχή του ως… αθωωτική έκφραση ειλικρίνειας!

Α, σου λέει, είναι ειλικρινής, παραδέχεται το λάθος και το ψέμα του! Άρα… αθώος του εγκλήματος.

Ως εάν να έχουμε όλοι μαζί αποδεχθεί την κοινή μοίρα να μας κυβερνούν άνθρωποι που συστηματικά επιδίδονται σε λάθη και σε ψεύδη – αρκεί στο τέλος να τα παραδέχονται.

Ερωτηθείς, λοιπόν, ο κ. Παπαϊωάννου σχετικώς με την (πρωτοφανή) ομολογία Χρυσοχοΐδη – επί της οποίας ο ίδιος (ο κ. Χρυσοχοΐδης) συνέχισε να επιχειρηματολογεί, διότι ως γνωστόν η διόρθωση είναι χειροτέρα του λάθους – δήλωσε πως δεν συμφωνεί με τον «αδιάβαστο» συνάδελφό του, διότι, όπως είπε, όλοι οι βουλευτές και πολύ περισσότερο οι υπουργοί οφείλουν να γνωρίζουν τι ψηφίζουν.

Ως εδώ καλά. Έλα, όμως, που έπρεπε να απαντήσει και στο ερώτημα αν και ο ίδιος είχε διαβάσει το Μνημόνιο!

Και τι απάντησε (με την άνεση του πορφυρογέννητου που έχει γεννηθεί για να μας κυβερνά);

Το πρωτοφανές ακόλουθο:

«Το είχα διαβάσει. Αλλά και αν δεν το είχα διαβάσει, θα σας έλεγα ότι το είχα διαβάσει»!

Επομένως, το λάθος του κ. Χρυσοχοΐδη δεν είναι ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο, αλλά ότι… το είπε!

Και δεν σηκώθηκαν οι πέτρες, αλλά κρίθηκε (και αυτό) ως γοητευτική, αξιολάτρευτη, συγκινητική «έκφραση ειλικρίνειας»!

Σωστά! Διότι ακριβώς όπως αυτοί που δεν είναι στατιστικολόγοι δεν είναι σε θέση να κρίνουν αν μπορεί μια ανεξάρτητη (λέμε τώρα) Αρχή να συνεδριάζει και να δίνει στοιχεία κατά παράβαση του νόμου, δηλαδή χωρίς να συνεδριάσει το Διοικητικό της Συμβούλιο και χωρίς να έχουν υπογραφεί αποφάσεις που (από το νόμο) πρέπει να είναι «προϊόν συλλογικού οργάνου»,  έτσι και κάποιοι άλλοι δεν επιτρέπεται να κρίνουν αυστηρά το πολιτικό ψεύδος και την πολιτική υποκρισία, διότι αυτό δεν είναι της δικής τους αρμοδιότητος.

Άλλωστε, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι το πολιτικό ψεύδος που οδηγεί στην καταστροφή μιας χώρας, αποτελεί αδίκημα.

Αλλά ακόμη και αν το πολιτικό ψεύδος ήταν έγκλημα, πρέπει να είσαι εγκληματολόγος για να σου επιτραπεί να το κρίνεις.

Όπως ακριβώς πρέπει να είσαι στατιστικολόγος για να διαπιστώσεις (και να αποκαλύψεις) παραβίαση του ιδρυτικού νόμου της ΕΛΣΤΑΤ.

Ή για να απορήσεις, διότι ενώ η ΕΛΣΤΑΤ είχε δώσει στη Eurostat στοιχεία για τις ΔΕΚΟ, λίγο μετά οι «αρμόδιοι» ανέθεταν σε εταιρία ορκωτών λογιστών  να βρει τα στοιχεία που υποτίθεται πως είχε ήδη βρει η ΕΛΣΤΑΤ.

Τώρα, βέβαια, ο κ. Παπαϊωάννου (που φαίνεται πως πιάστηκε και αυτός αδιάβαστος), υποστηρίζει ότι ο φάκελος της ΕΛΣΤΑΤ πρέπει να πάει στη Βουλή και πως θα το πράξει αμέσως μόλις του το ζητήσει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.

Το ίδιο πράττει και ο κ. Μπεγλίτης που αφού σε πρώτο χρόνο κατακεραύνωσε τους εισαγγελείς, κατηγορώντας τους για «επικίνδυνη αφέλεια», τώρα λέει πως ο φάκελος πρέπει να πάει στη Βουλή, αλλά (προσοχή!), το θέμα να ερευνηθεί από εξεταστική επιτροπή και να ερευνηθεί από την παρούσα Βουλή (όπου ο ΠΑΣΟΚ διαθέτει αυτήν την γελοία και αναντίστοιχη με τον πραγματικό εκλογικό χάρτη πλειοψηφία)!

Είπε επίσης ο κ. Παπαϊωάννου ότι δεν έχει λόγο να απαντά «σε μια ακατάσχετη φλυαρία που υπάρχει στον δημόσιο βίο της χώρας».

Και πως ήταν υποχρεωμένος από το νόμο να στείλει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο το ερώτημα περί αντικατάστασης ή μη των εισαγγελέων. Γεγονός το οποίο απλώς συνέπεσε με την διαβίβαση του φακέλου για την ΕΛΣΤΑΤ! (Τι σου είναι αυτές οι συμπτώσεις)!

Φυσικά, κάνει ότι δεν θυμάται πως οι εισαγγελείς είχαν ανακαλέσει την παραίτησή τους, όταν ο κ. Βενιζέλος απέσυρε την πρόθεσή του να καταθέσει τροπολογία για την αντικατάστασή  τους.

Και επομένως δεν υπήρχε θέμα να επανέλθει – ει μη μόνον επειδή διαβιβάστηκε ο φάκελος της ΕΛΣΤΑΤ.

(Υπενθυμίζω στο σημείο αυτό ότι ο κ. Βενιζέλος έχει από τις 27 του περασμένου Σεπτεμβρίου καταργήσει το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ και μέχρι σήμερα δεν έχει προτείνει τους αντικαταστάτες τους και επομένως η ΕΛΣΤΑΤ παραμένει και αυτή τη στιγμή που μιλούμε χωρίς Δ.Σ., άρα παράνομη).

Υπάρχει και άλλο που ξέφυγε από το έρκος των οδόντων του κ. Παπαϊωάννου (μέσα στην ακατάσχετη φλυαρία των τηλεοπτικών μονολόγων του).

Ερωτηθείς για ποιο λόγο χρειάστηκε το ερώτημά του να συνοδευθεί από ένα κατεβατό – νέο λίβελλο κατά των εισαγγελέων, ενώ θα αρκούσε απλώς να στείλει τρεις τυπικές αράδες, απάντησε κάτι το εντελώς  προσβλητικό για τα μέλη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.

Ότι δηλαδή αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει στα ένδεκα μέλη του Συμβουλίου τα όσα είχαν προηγηθεί, ώστε να βοηθηθούν στην κρίσης τους!

Επομένως, εμείς πρέπει να θεωρήσουμε πως και τα μέλη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου (πλην των μελών της κυβέρνησης) δεν διαβάζουν, δεν παρακολουθούν τι γίνεται, δεν λαμβάνουν πληροφορίες και χρειάζονται αυτόν (τον κ. Παπαϊωάννου) να φρεσκάρει τη μνήμη τους με διάφορες ανακοινώσεις-σεντόνια!

Στην προσπάθειά του δηλαδή να παρέμβει και πάλι στη Δικαιοσύνη, ο κ. υπουργός άφησε να εννοηθεί πως αυτή εκτός από τυφλή, είναι και… κουφή – ας αφήσουμε που μπορεί τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου να είναι και τίποτε… ασυνείδητοι ή ακόμη και ηλίθιοι, που κρίνουν τις υποθέσεις χωρίς να εξετάζουν όλα τα στοιχεία, χωρίς να ενημερώνονται, ως εάν δηλαδή να έχουν μόλις κατέβει από τον Άρη, οπότε χρειάζονται την βοήθεια κάποιου που ακόμη κι’ αν δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο θα έλεγε ότι το είχε διαβάσει!

Ισχύει και για τον κ. Παπαϊωάννου δηλαδή το αξίωμα πως η διόρθωση είναι χειροτέρα του λάθους.

Και πως βέβαια, όταν προσπαθείς να καλύψεις το ένα ψέμα με άλλο ψέμα, στο τέλος μπλέκεις σε έναν κυκεώνα ψεμάτων, που απλώς φέρνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο (από την προπαγανδιστική σου μανία) αποτέλεσμα.

Σταματώ εδώ την «ακατάσχετη φλυαρία» μου, διότι ως γνωστόν δεν είμαι στατιστικολόγος, αλλά δημοσιογράφος– και επομένως δεν είναι καθόλου βέβαιο πως μου επιτρέπεται να βουλιάζω σε σωρούς ψεμάτων αναζητώντας ένα ψήγμα αλήθειας.

Πολύ περισσότερο, που δεν πρόκειται να το βρω (το ψήγμα της αλήθειας)…

Υ.Γ. Άσχετο, αλλά μου ήλθε τώρα: Είναι βέβαιο ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν χρειαζόταν, ως επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας, να διαβάσει το Μνημόνιο; Δεν έπρεπε να γνωρίζει σε τι θα αντιδρούσαν οι διαδηλωτές, δεδομένου ότι αυτός θα εκαλείτο να καταστείλει τις διαδηλώσεις μέσω εντολών του προς την αστυνομία;