Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
11/06/2012
Υποθέτω πως όταν ο λαός επιλέγει βουλευτές, το κάνει με κριτήριο
την εκπροσώπησή του στην αίθουσα του κοινοβουλίου και όχι στις...
αίθουσες των δικαστηρίων!Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι είναι αδύνατον να επιτευχθεί μέσω των υποψηφίων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, διότι, όπως αποδεικνύεται μετά τα επεισόδια και τους ξυλοδαρμούς των τελευταίων ημερών, έχουν επιλέξει ως φυσικό τους χώρο το εδώλιο του κατηγορουμένου.
Η Χρυσή Αυγή, καλά κρυμμένη στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, κατόρθωσε να ξεγελάσει πολλούς νοικοκύρηδες – από την πρώτη στιγμή έχω υποστηρίξει πως το ποσοστό που έλαβε κάθε άλλο παρά ναζιστικό είναι.
Το νερό που εκτοξεύτηκε στο πρόσωπο της Ρένας Δούρου και οι μπουνιές κατά της Λιάνας Κανέλη δεν χρησίμευσαν μόνο στην ανάδειξη του αληθινού προσώπου αυτών των ανθρώπων.
Επειδή έχουν μεσολαβήσει πολλές δεκαετίες από τον εμφύλιο πόλεμο και η εθνική μνήμη έχει αμβλυνθεί, οι σε απευθείας μετάδοση αποτροπιαστικές σκηνές βίας και εξαλλοσύνης βοηθούν να γίνει κατανοητό πόσο εύκολο είναι η χώρα να βυθιστεί σε έναν φαύλο κύκλο βίας που θα την οδηγήσει ταχύτερα στην απόλυτη καταστροφή.
Επίσης, επειδή η ψήφος δεσμεύει – και η απόσταση από τις προηγούμενες προ της κάλπης επιλογές είναι μικρή – οι σκηνές βίας, που τις τελευταίες ημέρες εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα με πρωταγωνιστές τους ίδιους «παλικαράδες», βοηθούν στη δημιουργία αισθημάτων αποστροφής και αποδέσμευσης από την πρόσφατη τιμωρητική απόφαση.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, τα οποία διογκώνονται από τη δημαγωγική συμπεριφορά διαφόρων νέων ηγετίσκων, οι οποίοι έχουν καταληφθεί από ναπολεόντειο σύνδρομο και δίνουν μάχη για να υφαρπάσουν την ψήφο του λαού.
Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε αυτή την κρίσιμη ώρα είναι να επικρατήσει η βία, με εκδηλώσεις ξυλοδαρμών και δημιουργία συνθηκών Κολοσσαίου.
Υπενθυμίζω ότι στο Κολοσσαίο, ο λαός εκαλείτο να λάβει μέρος στην τελική πράξη του δράματος, αποφασίζοντας αν ο σκλάβος μονομάχος θα θανατωνόταν ή όχι.
Λυπούμαι να πω ότι τέτοιες συνθήκες έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην πατρίδα μας.
Υπήρξαν συμπολίτες μας που το… ευχαριστήθηκαν! Είχε, βέβαια, δημιουργηθεί το αναγκαίο υπόβαθρο για κάτι τέτοιο.
Άκουσα με τ’ αυτιά μου ανθρώπους να σχολιάζουν με επικίνδυνο τρόπο το περιστατικό:
Εντάξει, δεν έγινε και τίποτε, ακόμη-ακόμη και… «καλά τους έκαναν»!
Αυτή η αντίδραση είναι πιο επικίνδυνη και από την ίδια τη σκηνή βίας.
Υποκρύπτει μια εξοικείωση με τη βία.
Γι’ αυτό και όταν τους επισημαίνεις πόσο επικίνδυνα είναι όλα αυτά, κάποιοι σου απαντούν: «Εντάξει, μεταξύ μας τα λέμε».
Ε, όχι, λοιπόν! Δεν υπάρχει αυτό το «μεταξύ μας». Το «μεταξύ μας» μας περιλαμβάνει όλους, όλη τη χώρα, όλον τον λαό.
Πρέπει να καταλάβουμε πως πλέον έχουμε μείνει «μεταξύ μας».
Και πως πρώτα απ’ όλα «μεταξύ μας» πρέπει να τα βρούμε.
Και να πιστέψουμε βαθιά μέσα μας, πως αν σηκωθεί το χέρι, δύσκολα ξανακατεβαίνει.
Ακριβώς όπως στον εμφύλιο:
Αν βγει το όπλο, αν βγει το σπαθί, δύσκολα ξαναμπαίνει στο σεντούκι, δύσκολα ξαναμπαίνει στο θηκάρι.
Τέλος, άκουγα κι’ εγώ το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο «δεν μπορείτε να αποκλείετε την Χρυσή Αυγή, διότι την ψήφισαν τετρακόσιες τόσες χιλιάδες Έλληνες».
Καμιά αντίρρηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως με τον τρόπο αυτό νομιμοποιείται μια ακραία συμπεριφορά ή απόψεις του τύπου «στον πόλεμο γίνονται εγκλήματα, θα δούμε στο μέλλον ποιοι έκαναν τα περισσότερα» - απόψεις που ουσιαστικά αθωώνουν τους ναζί.
Το γεγονός ότι μπορεί τετρακόσιες τόσες χιλιάδες Έλληνες να παραπλανήθηκαν, δεν υποχρεώνει τους υπόλοιπους να σκύψουν το κεφάλι.
Αντίθετα. Τους υποχρεώνει να βοηθήσουν τους παραπλανηθέντες να αντιληφθούν το λάθος και να το διορθώσουν.
Ο τρώσας και ιάσεται. Αυτό μπορεί να συμβεί στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής.
Οι συμπολίτες μας που παραπλανήθηκαν ή χρησιμοποίησαν την ψήφο τους ως μέσον τιμωρίας, κρατούν και αυτοί την πατρίδα στα χέρια τους – ίσως περισσότερο από όλους τους άλλους.
Εδώ δεν χωρούν εγωισμοί.
Ας δούμε αυτές τις δεύτερες εκλογές ως μια ευκαιρία-δώρο. Το διάστημα που μεσολάβησε μας έχει βοηθήσει να διακρίνουμε τους βίαιους, τους ανεγκέφαλους, τους δημαγωγούς, τους ψευτο-σωτήρες που απλώς επιδιώκουν να αρπάξουν μια καρέκλα και την κρατική χρηματοδότηση.
Σκεφθείτε το κι’ αυτό: Όταν ψηφίζουμε, δεν στέλνουμε απλώς κάποιους ανθρώπους στη Βουλή. Τους χρηματοδοτούμε κι’ από πάνω!
Και επιτέλους, οι βουλευτές είναι νομοθέτες. Από τη στιγμή που μπαίνουν στη Βουλή είναι εκπρόσωποι του έθνους – και όχι της συγκεκριμένης ομάδας ή περιφέρειας που τους εξέλεξε.
Αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να ενεργούν υπέρ των συμφερόντων όλου του ελληνικού λαού.
Και «μεταξύ μας» δεν χωρούν ούτε η βία, ούτε η δημαγωγία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου