Και θα συνεχίσουν να παραμένουν ζωντανές για πολλά χρόνια ακόμα, όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον κ. Νίκο και τον κ. Χρήστο Παπαχατζή, που με τις λιγοστές τους δυνάμεις έχτισαν, πέτρα - πέτρα, το «ξωκλήσι του ξεριζωμού» στην Κάτω Παναγιά.
Ένα ξωκλήσι αφιερωμένο στην Αγία Μαρκέλλα, προς τιμήν των γονιών, τους που «ξεριζώθηκαν» τόσο άδικα από τον τόπο τους, αλλά και όλων των σφαγιασθέντων στην Κάτω Παναγιά της Μικράς Ασίας.
«Οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν στην Κάτω Παναγιά το 1924. Με τους Τούρκους να τους κυνηγούν και την Μικρά Ασία να έχει παραδοθεί ολόκληρη στις φλόγες, κατάφεραν να μπουν σε ένα καράβι και να φτάσουν στη Χίο. Όταν ήρθαν εδώ, ο αδελφός μου ήταν 40 ημερών. Εγώ γεννήθηκα δύο χρόνια μετά, το 1926» είπε στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Χρήστος Παπαχατζής με δάκρυα στα μάτια.
ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου