Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν καταλάβαμε καλά από τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην «Αυγή της Κυριακής», εδόθη απάντηση για ποιον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ – εφόσον θεωρεί ότι υπάρχει ζήτημα υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου και «σχιζοφρενικό κρεσέντο» στην κυβέρνηση, η οποία «μέρα με τη μέρα, χάνει τη δημοκρατική της νομιμοποίηση» – δεν ζητά νέες εκλογές.
Είναι προφανές ότι από την πλευρά της αντιπολίτευσης (που απέφυγε να γίνει κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, για να μην ξεχνιόμαστε), έχει επιλεγεί η λογική του ώριμου φρούτου, ενώ παράλληλα η ευθύνη μετατίθεται στον λαό, που, με τον τρόπο αυτό, καλείται ουσιαστικά να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Με ποιον τρόπο; Μα με έναν «ειρηνικό ξεσηκωμό», ώστε αυτά «να μην είναι τα τελευταία μέτρα, αλλά τα πρώτα που δεν θα περάσουν».
Οπότε; Οπότε, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, «ο ειρηνικός ξεσηκωμός του λαού μας ενάντια στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία του, είναι η μόνη επιλογή ελπίδας και προοπτικής», καθώς «εάν αυτό το πετύχουμε, αργά ή γρήγορα το θέμα της κυβερνητικής σταθερότητας και των εκλογών θα τεθεί εκ των πραγμάτων».
Άρα; Άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει θέμα εκλογών (στις οποίες, επαναλαμβάνω, δεν θα προλάβουμε να φθάσουμε, διότι θα χρεοκοπήσουμε αμέσως και δεν θα έχουμε χρήματα ούτε για τη διενέργειά τους), αλλά… αυτές θα τεθούν «εκ των πραγμάτων»!
Όλα αυτά, την ώρα που η ανάγκη για χρηματοδότηση της χώρας αναγνωρίζεται από όλους και η άποψη ότι είναι δυνατόν να προχωρήσουμε σε μονομερή στάση πληρωμών, να απομονωθούμε οικονομικά διεθνώς, αλλά παρ’ όλα αυτά να συνεχίσουμε να εισάγουμε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα «δεν παίζει»!
Και «δεν παίζει», διότι η χώρα μας, δυστυχώς, εξαρτάται απολύτως από τις εισαγωγές και επομένως απαιτούνται άλλες λύσεις.Δεν θα μπορεί να υπάρξει κτηνοτροφία, διότι εισάγουμε τις ζωοτροφές.
Δεν θα υπάρχει γεωργική παραγωγή, διότι εισάγουμε τα πάντα περί αυτήν – φυτοφάρμακα κλπ. (Πολύ περισσότερο που η ΕΕ αποφάσισε να μας προκαταβάλει αυτή την ώρα που μιλούμε το ήμισυ των αγροτικών επιδοτήσεων, ύψους 1,1 δις ευρώ, από το ποσό που έπρεπε να εκταμιευτεί τον Δεκέμβριο, λόγω των εκτάκτων οικονομικών συνθηκών).
Δεν θα υπάρχουν καύσιμα για να λειτουργούν τα νοσοκομεία, οι βιομηχανίες, οι βιοτεχνίες και επομένως θα διακοπεί και η υποτυπώδης και υπό συνθήκες κρίσης εγχώρια λειτουργία τους.
Η διακοπή αυτή θα επιφέρει οδυνηρές συνέπειες στον τομέα της νοσοκομειακής περίθαλψης, ενώ οι παραγωγικές μονάδες που θα διακόψουν τη λειτουργία τους θα απολύσουν όλους τους εργαζομένους τους.
Την προηγούμενη Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου, επαύριο της Συνόδου Κορυφής, με αφορμή επίκαιρη επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ για την υγεία, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε στη Βουλή για να επαναλάβει όσα γενικώς υποστηρίζει ανεξαρτήτως εξελίξεων – περί «μερκελιστών» κλπ.
Προκειμένου να το επιτύχει, παρέλειψε όσα είχαν συμβεί την αμέσως προηγουμένη ημέρα (τη δήλωση στήριξης από τους Ευρωπαίους, για παράδειγμα) και αναφέρθηκε, σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει το γεγονός, στην… προ-προηγουμένη ημέρα και στην ομιλία του πρωθυπουργού στο Συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος στο Βουκουρέστι!
Δηλαδή, είχε προηγηθεί η Πέμπτη, αλλά ο κ. Τσίπρας προτίμησε να μιλήσει για την… Τετάρτη.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι απλή αμηχανία. Είναι ξεκάθαρη υιοθέτηση συγκεκριμένης προπαγανδιστικής πρακτικής, που περιγράφεται με τους όρους «εναλλακτική και επιλεκτική ενημέρωση».
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει μάλιστα, καταφεύγοντας σε άλλη προπαγανδιστική πρακτική, που ονομάζεται «αντιστροφή πραγματικότητας», ότι, όπως είπε στη συνέντευξή του ο αρχηγός του, δεν συμφέρει την Ευρωζώνη η αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, ενώ μεγάλο θα είναι το κόστος για την παγκόσμια οικονομία και τη Γερμανία από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και το ντόμινο που θα προκαλέσει στον Νότο.
Αυτή η άποψη δεν λαμβάνει υπόψη της ότι το κόστος εξόδου της Ελλάδας μπορεί να αντιμετωπιστεί, ενώ σ’ αυτά τα τρία χρόνια έχουν δημιουργηθεί οι μηχανισμοί που μπορούν να προστατέψουν τους υπόλοιπους έναντι της απομόνωσης της Ελλάδας.
Έχουν δηλαδή τη δυνατότητα ακόμη και να μας χαρίσουν όσα χρωστάμε και μετά να μας στείλουν να πάμε να πνιγούμε.
Η τακτική του εκβιασμού (για να συνεχίσουμε να κάνουμε όσα δεν έπρεπε να κάνουμε ακόμη και χωρίς τρόικα) και η τακτική του «ζώνομαι τα εκρηκτικά», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αποδώσει.
Και επιτέλους, αυτός που την προκρίνει, όφειλε να το είχε πράξει από τις 6 Μαΐου.
Κατά τα λοιπά, ο κ. Τσίπρας κάνει ό,τι έκανε πριν από τις εκλογές του 2009 και ο κ. Παπανδρέου:
Επισκέπτεται «πελάτες» και τους λέει ό,τι θέλουν να ακούσουν.
Πριν από μια εβδομάδα (Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου), επισκέφθηκε στην Ήπειρο τις εγκαταστάσεις της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» και μίλησε για «ξεπούλημα» και τρεις μέρες αργότερα (Πέμπτη, 18 Οκτωβρίου), μίλησε σε συγκέντρωση εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ και τάχθηκε κατά της ιδιωτικοποίησής της.
Ως γνωστόν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί για το «πάγωμα» όλων των ιδιωτικοποιήσεων των στρατηγικής σημασίας δημόσιων Οργανισμών που έχουν ενταχθεί στο Ειδικό Ταμείο Αξιοποίησης, καθώς και για την επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικών επιχειρήσεων που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης, είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κ.λπ.).
Επί του προκειμένου, οφείλω να υπενθυμίσω στους εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων πως τα ίδια ακριβώς έλεγαν και ο κ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν πριν από τις εκλογές του 2009 (θυμάστε την περίφημη φωτογραφία με το μπλουζάκι της ΕΥΑΘ).
Αμέσως μετά όχι μόνο δεν έγινε τίποτε, αλλά και δηλώθηκε επισήμως ότι δεν υπήρχαν τα χρήματα για να προχωρήσουν αυτές οι επανακρατικοποιήσεις.
Άλλωστε, ούτε ο κ. Τσίπρας μας λέει πού θα βρει τα λεφτά για να προχωρήσει σε επαναγορά των μετοχών αυτών των επιχειρήσεων.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι εργαζόμενοί τους πιστεύουν πως ο επόμενος «λεφτά υπάρχουν» θα κάνει κάτι διαφορετικό από τον προηγούμενο.
Ανάλογη τακτική ακολουθούν και οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» και ο κ. Καμμένος: Υπόσχονται τα πάντα στους πάντες, αλλά και αυτοί δεν μας λένε πού θα βρουν τα λεφτά.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, ο κ. Καμμένος επισκέφθηκε τη ΛΑΡΚΟ (πραγματικό χρυσάφι είναι το νικέλιο) των 55 διευθυντών και της πελατειακής ασυδοσίας.
Αναγνώρισε ότι «πέρασαν από εδώ διοικήσεις που λήστεψαν την εταιρεία» και εφαρμόστηκαν «πολιτικές οι οποίες διέλυσαν την προοπτική της εταιρείας», αλλά διαφώνησε με την ιδιωτικοποίηση του εργοστασίου.
Εντάξει, αλλά αν όλα αυτά έχουν συμβεί – και συνεχίζουν να συμβαίνουν – με τους σημερινούς κριτές σε ρόλο θεατών, τι θα μας κάνει να πιστέψουμε πως τα πράγματα θα αλλάξουν στο μέλλον;
Πολύ περισσότερο που όλα όσα υποτίθεται ότι συνέβαιναν στο παρελθόν, συνεχίζουν να συμβαίνουν και στο παρόν.
Διότι είναι πολιτικαντισμός να τα φορτώνεις όλα στο παρελθόν, ενώ μιλάς σε αυτούς που συνεχίζουν να λαμβάνουν μέρος, χωρίς καν «ειρηνικό ξεσηκωμό», σε μια άθλια και αντιπαραγωγική κατάσταση, που εξακολουθεί να βλάπτει τη χώρα στο παρόν.
Ουσιαστικά, δηλαδή, τους υπόσχεσαι ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί.
Διαφορετικά, οφείλεις να ζητήσεις πρώτα να αλλάξει η κατάσταση και μετά να συζητήσουμε αν συμφέρει ή όχι η ιδιωτικοποίηση.
Αλλά όταν απλώς αναζητάς πελάτες, δεν αγγίζεις θέματα που κάνουν… τζιζ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου