Ηλεία: «Παραδίδουν τα όπλα» οι μαθητές λόγω έλλειψης κινήτρων και στόχων

Οι μαθητές δεν μένουν αλώβητοι από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, πλήττονται άμεσα, καθώς καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον τους και μάλιστα είναι αναγκασμένοι να πάρουν αυτή την απόφαση κάτω από συνθήκες αβεβαιότητας, ανεργίας και χαμηλής μισθοδοσίας. Αυξημένο είναι το ποσοστό των μαθητών που έχουν εγκαταλείψει το διάβασμα, έχοντας μειωμένες επιδόσεις στο θρανίο.

Ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις παιδιών που ενώ ήταν καλοί μαθητές στο γυμνάσιο, στις τάξεις του Λυκείου «παραδίδουν τα όπλα», καταβαλλόμενοι από το άγχος της οικονομικής κατάστασης, αφού αρκετές οικογένειες δεν έχουν την οικονομική άνεση ώστε να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές, με αποτέλεσμα να χάνεται σταδιακά, και πλησιάζοντας στην τελική ευθεία των Πανελληνίων, το κίνητρο.
Ένας ακόμα λόγος που προκαλεί άγχος στους νέους είναι το γεγονός ότι ως πτυχιούχοι πλέον, το πιο πιθανό είναι να παραμείνουν για μεγάλο διάστημα άνεργοι και στο τέλος να καταλήξουν να εργάζονται για 300 και 400€. Η φτώχεια, όπως είναι φυσικό, επηρεάζει τη βαθμολογική εξέλιξη των μαθητών, καθώς όλα σχετίζονται με την ψυχολογία.
Αρκετοί είναι οι γονείς που δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα για να μπορέσουν να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Βέβαια, σύμφωνα με την Ελένη Κολάτου, καθηγήτρια του 2ου Λυκείου Πύργου, «το παραπάνω γεγονός, πολλές φορές έχει θετικό αποτέλεσμα, καθώς πολλοί μαθητές “πεισμώνουν” με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση και βάζουν ως στόχο να τα καταφέρουν μόνοι τους, χωρίς τη βοήθεια του φροντιστηρίου».
Έρευνα έφερε στο φως σημαντικά ποσοστά που έχουν να κάνουν με την προσπάθεια των μαθητών, τις επιδόσεις και τις προσδοκίες τους. Συγκεκριμένα, το 87% των εκπαιδευτικών που ρωτήθηκαν, θεωρούν πως αυξήθηκε το ποσοστό των παιδιών που δεν προσπαθούν στο σχολείο. Το 76% των καθηγητών υποστηρίζουν ότι αυξάνονται διαρκώς τα παιδιά με χαμηλές επιδόσεις σε σχέση με το άμεσο παρελθόν (πριν από μια πενταετία περίπου), ενώ το 95% των εκπαιδευτικών πιστεύουν πως τα παιδιά έχουν μειωμένες προσδοκίες και αντιμετωπίζουν το μέλλον με λιγότερη αισιοδοξία.
Εάν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι μαθητές, έχουν έναν φίλο, έναν γνωστό, έναν συγγενή, ο οποίος έχει αποφοιτήσει από ΑΕΙ ή ΤΕΙ, έχοντας ίσως, στην κατοχή του κάποιο μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, πολλές φορές ακόμα και διδακτορικό και ενώ πλέον μπορεί να αποκαλείται «επιστήμονας» και αφού έχει περάσει ατελείωτες ώρες μπροστά από τα βιβλία του, τελικά καταλήγει 30 χρόνων, άνεργος, να μένει με τους γονείς του.
Δεν υπάρχει μαθητής που δεν έχει φίλο, γνωστό ή συγγενή που τελειώνοντας τις σπουδές του και γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες σε επαγγελματικό επίπεδο στην Ελλάδα, έφυγε για το εξωτερικό προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Τέλος, δεν υπάρχει μαθητής που να μη γνωρίζει έστω και έναν πτυχιούχο, ο οποίος έχει αρκετά προσόντα, που η απόκτησή τους κόστισε σ’ αυτόν και την οικογένειά του χρόνο και χρήμα και παρ’ όλα αυτά εργάζεται ως υπάλληλος με τον μισθό των 500€, αδυνατώντας αυτός ο άνθρωπος να ζήσει αξιοπρεπώς και φυσικά, ούτε λόγος για αυτονομία και δημιουργία οικογένειας...
Γαληνή Τσαρουχά
patrisnews.com