Δεκάδες περιστατικά με παρουσία
φιδιών μέσα σε κατοικημένες περιοχές, στο κέντρο πόλεων ή ακόμα και μέσα
σε σπίτια καταγράφονται καθημερινά στην Ηλεία. Ακόμα και σε πόλεις
όπως
ο Πύργο ή η Αμαλιάδα. Οι κλήσεις στην Πυροσβεστική είναι αρκετές για
την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών που ίσως απαιτούν μόνο την
ψυχραιμία των πολίτων, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για
ακίνδυνα φίδια και όχι δηλητηριώδη όπως οι οχιές.
Στη Εθελοντικών Διασωστική Ομάδα Rommel που έχει άμεση σχέση στο περιβάλλον και τα ζώα, είναι συχνές οι κλήσεις για βοήθεια σε τέτοια περιστατικά. Και όπως λέει ο πρόεδρος του Rommel Ηρακλής Ματρώζος, στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκουν μπροστά τους δεντρογαλιές. «Οι πολίτες δεν γνωρίζουν και ίσως δικαιολογημένα τα φίδια και όταν αντικρίσουν ένα, τους πιάνει πανικός.
Πιστεύω ότι χρειάζεται ψυχραιμία και έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα την κατάσταση, αλλά ίσως και να αναγνωρίσουν αν πρόκειται για δηλητηριώδες ή όχι φίδι». Μάλιστα αναφερόμενος σε πρόσφατο περιστατικό τόνισε πως «μας κάλεσαν στη Ζαχάρω για ένα τέτοιο περιστατικό όπου κάτοικος βρήκε ένα φίδι στο μπαλκόνι του. Ακόμα και την ώρα που το πιάσαμε και το απομακρύναμε επέμενε πως ήταν οχιά. Τελικά ήταν μια δεντρογαλιά» ανέφερε.
Συμβουλές για θέματα φιδιών
Υπάρχει ένας αδικαιολόγητος φόβος για τα φίδια και τις συνέπειες από το δάγκωμά τους στο ευρύ κοινό. Ο φόβος αυτός αυτός έχει καταστήσει τα ερπετά αυτά ως αντικείμενα εξολόθρευσης και διωγμού, γεγονός άδικο αφού ο οικολογικός τους ρόλος και ειδικά ως παράγων ελέγχου του πληθυσμού των τρωκτικών είναι πολύ σημαντικός. Στην Ελλάδα, από τα περίπου 70 είδη ερπετών που μπορεί να συναντήσει κανείς, μόνο 7 φέρουν δηλητήριο και είναι όλα τους είδη φιδιών. Τα 5 ανήκουν στην οικογένεια των Εχιδνιδών (Οχιές) και είναι σωληνόγλυφα με σχετικά ισχυρό δηλητήριο, ενώ τα υπόλοιπα 2 στην οικογένεια των Κολουβρίδων και είναι οπισθόγλυφα με ασθενές δηλητήριο, ακίνδυνα για τον άνθρωπο.
Τα φίδια της οικογένειας των Εχιδνιδών (Viperidae) δεν απαντούν ποτέ όλα μαζί στο ίδιο μέρος, αλλά έχουν διαφορετική εξάπλωση ανά την ελληνική επικράτεια και είναι τα εξής:
Οχιά (Vipera ammodytes), Οθωμανική Οχιά (Montivipera xanthina), Οχιά της Μήλου (Macrovipera schweizeri), Αστρίτης (Vipera berus), Νανόχεντρα (Vipera ursinii), ενώ οι δηλητηριώδεις Κολουβρίδες (Colubridae) είναι οι παρακάτω: Σαπίτης (Malpolon insignitus), Αγιόφιδο (Telescopus fallax)
ΟΙ ΟΧΙΕΣ ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΟΥΝ τους ανθρώπους οπότε αρχικά δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε. Εάν πλησιάσουμε κι άλλο (λιγότερο από 60 εκ.) μπορεί η οχιά να κάνει κάποια εκτίναξη για να προσπαθήσει να δαγκώσει. Εάν η εκτίναξη βρει το στόχο της (σας δαγκώσει) αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα θάνατο, πράγμα μάλιστα που είναι ασυνήθιστο στην Ελλάδα μιας και οι θάνατοι από οχιά στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ σπάνιοι.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, το δάγκωμα της οχιάς μπορεί να είναι στεγνό (να μην εγχύσει δηλητήριο δηλαδή). Εάν στο σημείο που δάγκωσε η οχιά υπάρχουν δυο μικρές οπές, αυτό σημαίνει πως ενδεχομένως άφησε δηλητήριο. Σε άλλη περίπτωση και εάν το φίδι δεν είναι οχιά, στο σημείο που έγινε το δάγκωμα θα φαίνεται το αποτύπωμα μιας σειράς δοντιών σε σχήμα ανάποδου "U".
Μόνο το δάγκωμα από οχιά αφήνει 2 μικρές οπές και αυτό διότι οι οχιές εκχέουν το δηλητήριο μέσω 2 μακριών δοντιών. Οπότε να είστε ήσυχοι πως εάν το δάγκωμα αφήνει αποτύπωμα δοντιών σε σχήμα "U", σημαίνει πως πρόκειται για άλλο φίδι μη δηλητηριώδες και όχι για οχιά.
Συμπτώματα:
Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την ποσότητα του δηλητηρίου που έχει εγχυθεί. Πρήξιμο και έντονος καυστικός πόνος γύρω από το δήγμα. Ερύθημα γύρω από το τραύμα. Αιμωδία και αργότερα παράλυση του δαγκωμένου άκρου.
Ναυτία και εμετός. Ασθενικός σφυγμός, χαμηλή αρτηριακή πίεση, αδυναμία.
Αιμωδία της γλώσσας και του στόματος. Μαζική εφίδρωση. Πυρετός με ή χωρίς ρίγος. Μυϊκός τρόμος. Σπασμοί. Διπλωπία. Πονοκέφαλος.
Αντιμετώπιση:
Απομακρυνόμαστε και εμείς και το θύμα. Τα φίδια δεν κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και μπορεί να είναι κάπου κοντά. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Το πιθανότερο είναι , το φίδι να μην είναι δηλητηριώδες. Αν δούμε στο τραύμα τις χαρακτηριστικές δύο τρύπες από τα δόντια του φιδιού τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με οχιά.
Ακινητοποιούμε το θύμα, ώστε να μειώσουμε (θεωρητικά) το βασικό μεταβολισμό και την εξάπλωση του δηλητηρίου. Δεν κάνουμε καμία περίδεση. Το δηλητήριο κινείται μέσω της λεμφικής κυρίως κυκλοφορίας και η περίδεση, ειδικά αν είναι και ίσχαιμη (δηλαδή με συνοδό απόφραξη των αρτηριών) μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
Δεν κάνουμε τομές με μαχαιρίδια και δεν αναρροφάμε αίμα από την πληγή (ειδικά με το στόμα!). Η καταστροφή των ιστών και ο πόνος που προκαλείται έτσι, είναι πολύ πιο επικίνδυνα από το 6% του δηλητηρίου που έχει υπολογιστεί ότι απομακρύνεται με τις άνω μεθόδους. Πλένουμε το τραύμα με ήπια αντισηπτικά (π.χ. σαπούνι με νερό, οξυζενέ κ.λ.π.). Δεν τοποθετούμε πάγο.
Δεν δίνουμε στο θύμα να πιει αλκοόλ, ούτε ισχυρά παυσίπονα.
Φροντίζουμε για την άμεση μεταφορά του θύματος στην πλησιέστερη ιατρική μονάδα, τηλεφωνώντας εκ των προτέρων και αναφέροντας το συμβάν και τον τύπο του φιδιού ώστε να χορηγηθεί ο κατάλληλος αντιοφικός ορός.
Στη Εθελοντικών Διασωστική Ομάδα Rommel που έχει άμεση σχέση στο περιβάλλον και τα ζώα, είναι συχνές οι κλήσεις για βοήθεια σε τέτοια περιστατικά. Και όπως λέει ο πρόεδρος του Rommel Ηρακλής Ματρώζος, στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκουν μπροστά τους δεντρογαλιές. «Οι πολίτες δεν γνωρίζουν και ίσως δικαιολογημένα τα φίδια και όταν αντικρίσουν ένα, τους πιάνει πανικός.
Πιστεύω ότι χρειάζεται ψυχραιμία και έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα την κατάσταση, αλλά ίσως και να αναγνωρίσουν αν πρόκειται για δηλητηριώδες ή όχι φίδι». Μάλιστα αναφερόμενος σε πρόσφατο περιστατικό τόνισε πως «μας κάλεσαν στη Ζαχάρω για ένα τέτοιο περιστατικό όπου κάτοικος βρήκε ένα φίδι στο μπαλκόνι του. Ακόμα και την ώρα που το πιάσαμε και το απομακρύναμε επέμενε πως ήταν οχιά. Τελικά ήταν μια δεντρογαλιά» ανέφερε.
Συμβουλές για θέματα φιδιών
Υπάρχει ένας αδικαιολόγητος φόβος για τα φίδια και τις συνέπειες από το δάγκωμά τους στο ευρύ κοινό. Ο φόβος αυτός αυτός έχει καταστήσει τα ερπετά αυτά ως αντικείμενα εξολόθρευσης και διωγμού, γεγονός άδικο αφού ο οικολογικός τους ρόλος και ειδικά ως παράγων ελέγχου του πληθυσμού των τρωκτικών είναι πολύ σημαντικός. Στην Ελλάδα, από τα περίπου 70 είδη ερπετών που μπορεί να συναντήσει κανείς, μόνο 7 φέρουν δηλητήριο και είναι όλα τους είδη φιδιών. Τα 5 ανήκουν στην οικογένεια των Εχιδνιδών (Οχιές) και είναι σωληνόγλυφα με σχετικά ισχυρό δηλητήριο, ενώ τα υπόλοιπα 2 στην οικογένεια των Κολουβρίδων και είναι οπισθόγλυφα με ασθενές δηλητήριο, ακίνδυνα για τον άνθρωπο.
Τα φίδια της οικογένειας των Εχιδνιδών (Viperidae) δεν απαντούν ποτέ όλα μαζί στο ίδιο μέρος, αλλά έχουν διαφορετική εξάπλωση ανά την ελληνική επικράτεια και είναι τα εξής:
Οχιά (Vipera ammodytes), Οθωμανική Οχιά (Montivipera xanthina), Οχιά της Μήλου (Macrovipera schweizeri), Αστρίτης (Vipera berus), Νανόχεντρα (Vipera ursinii), ενώ οι δηλητηριώδεις Κολουβρίδες (Colubridae) είναι οι παρακάτω: Σαπίτης (Malpolon insignitus), Αγιόφιδο (Telescopus fallax)
ΟΙ ΟΧΙΕΣ ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΟΥΝ τους ανθρώπους οπότε αρχικά δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε. Εάν πλησιάσουμε κι άλλο (λιγότερο από 60 εκ.) μπορεί η οχιά να κάνει κάποια εκτίναξη για να προσπαθήσει να δαγκώσει. Εάν η εκτίναξη βρει το στόχο της (σας δαγκώσει) αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα θάνατο, πράγμα μάλιστα που είναι ασυνήθιστο στην Ελλάδα μιας και οι θάνατοι από οχιά στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ σπάνιοι.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, το δάγκωμα της οχιάς μπορεί να είναι στεγνό (να μην εγχύσει δηλητήριο δηλαδή). Εάν στο σημείο που δάγκωσε η οχιά υπάρχουν δυο μικρές οπές, αυτό σημαίνει πως ενδεχομένως άφησε δηλητήριο. Σε άλλη περίπτωση και εάν το φίδι δεν είναι οχιά, στο σημείο που έγινε το δάγκωμα θα φαίνεται το αποτύπωμα μιας σειράς δοντιών σε σχήμα ανάποδου "U".
Μόνο το δάγκωμα από οχιά αφήνει 2 μικρές οπές και αυτό διότι οι οχιές εκχέουν το δηλητήριο μέσω 2 μακριών δοντιών. Οπότε να είστε ήσυχοι πως εάν το δάγκωμα αφήνει αποτύπωμα δοντιών σε σχήμα "U", σημαίνει πως πρόκειται για άλλο φίδι μη δηλητηριώδες και όχι για οχιά.
Συμπτώματα:
Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την ποσότητα του δηλητηρίου που έχει εγχυθεί. Πρήξιμο και έντονος καυστικός πόνος γύρω από το δήγμα. Ερύθημα γύρω από το τραύμα. Αιμωδία και αργότερα παράλυση του δαγκωμένου άκρου.
Ναυτία και εμετός. Ασθενικός σφυγμός, χαμηλή αρτηριακή πίεση, αδυναμία.
Αιμωδία της γλώσσας και του στόματος. Μαζική εφίδρωση. Πυρετός με ή χωρίς ρίγος. Μυϊκός τρόμος. Σπασμοί. Διπλωπία. Πονοκέφαλος.
Αντιμετώπιση:
Απομακρυνόμαστε και εμείς και το θύμα. Τα φίδια δεν κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και μπορεί να είναι κάπου κοντά. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Το πιθανότερο είναι , το φίδι να μην είναι δηλητηριώδες. Αν δούμε στο τραύμα τις χαρακτηριστικές δύο τρύπες από τα δόντια του φιδιού τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με οχιά.
Ακινητοποιούμε το θύμα, ώστε να μειώσουμε (θεωρητικά) το βασικό μεταβολισμό και την εξάπλωση του δηλητηρίου. Δεν κάνουμε καμία περίδεση. Το δηλητήριο κινείται μέσω της λεμφικής κυρίως κυκλοφορίας και η περίδεση, ειδικά αν είναι και ίσχαιμη (δηλαδή με συνοδό απόφραξη των αρτηριών) μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
Δεν κάνουμε τομές με μαχαιρίδια και δεν αναρροφάμε αίμα από την πληγή (ειδικά με το στόμα!). Η καταστροφή των ιστών και ο πόνος που προκαλείται έτσι, είναι πολύ πιο επικίνδυνα από το 6% του δηλητηρίου που έχει υπολογιστεί ότι απομακρύνεται με τις άνω μεθόδους. Πλένουμε το τραύμα με ήπια αντισηπτικά (π.χ. σαπούνι με νερό, οξυζενέ κ.λ.π.). Δεν τοποθετούμε πάγο.
Δεν δίνουμε στο θύμα να πιει αλκοόλ, ούτε ισχυρά παυσίπονα.
Φροντίζουμε για την άμεση μεταφορά του θύματος στην πλησιέστερη ιατρική μονάδα, τηλεφωνώντας εκ των προτέρων και αναφέροντας το συμβάν και τον τύπο του φιδιού ώστε να χορηγηθεί ο κατάλληλος αντιοφικός ορός.
ilialive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου