Πάνω από 70% η αναμενόμενη μείωση του κύκλου εργασιών – Εκατοντάδες εποχιακοί εργάτες θα μείνουν χωρίς μεροκάματο - Αρνητικός αντίκτυπος και στην τοπική αγορά – Συνέλευση ετοιμάζουν οι ελαιοτριβείς
Του Χρήστου Βορλόκα
Εφιαλτικές μοιάζουν οι προοπτικές της φετινής χρονιάς όχι μόνο για τους ελαιοπαραγωγούς στην Ηλεία, αλλά και για τον κλάδο των ελαιοτριβέων, δεδομένου του μεγάλου προβλήματος της ακαρπίας στις ελιές που είναι βέβαιο ότι θα μειώσει κατακόρυφα την παραγωγή ελαιολάδου, μειώνοντας αντίστοιχα ή ακόμη μηδενίζοντας, σε κάποιες περιπτώσεις, τον κύκλο εργασιών στα ελαιοτριβεία.
Αν και σε λίγες μέρες τα ελαιοτριβεία αρχίζουν τη λειτουργία τους, δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί ότι σε ορισμένες από τις περιπτώσεις αυτές, μικρά ελαιοτριβεία σε περιοχές με μεγάλο ποσοστό ακαρπίας, ενδέχεται να μην ανοίξουν καν, αφού κρίνεται ασύμφορη η λειτουργία ενός ελαιοτριβείου όταν υπάρχει ελάχιστη εισκόμιση ελαιοκάρπου.
Το πρόβλημα αναμένεται να τεθεί «επί τάπητος» στην πρώτη γενική συνέλευση του Συλλόγου Ελαιοτριβέων η οποία θα γίνει στις αρχές του επόμενου μήνα. Ο πρόεδρος του συλλόγου Νίκος Βασιλακόπουλος, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στο Λάνθι, μιλώντας στην «Πρωινή» εκφράζει μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι μπορεί τα πράγματα να μην είναι τόσο τραγικά όπως φαίνονται, καθώς η μείωση του καρπού ενδεχομένως να αντισταθμιστεί από την αυξημένη ποσότητα ελαιοδέντρων.
Εκτιμά, συγκεκριμένα, ότι τα νέα ελαιόδεντρα που φυτεύτηκαν μετά τις πυρκαγιές σε όλη σχεδόν την Ηλεία, όσο μικρή παραγωγή και αν έχουν, λόγω ακαρπίας, θα αποδώσουν τόσο ώστε να καλυφθεί εν μέρει η χαμένη παραγωγή λόγω ακαρπίας. Πάντως, όπως αναφέρει ο κ. Βασιλακόπουλος, σε μια τέτοια περίπτωση η πολιτεία δεν πρόκειται να αποζημιώσει τους ελαιοτριβείς για τις απώλειες που θα έχουν.
«Θα κλείσουμε με ζημιές…»
Ανάλογες είναι και οι απόψεις του αντιπροέδρου του συλλόγου Ιωάννη Κλωνάρη, ο οποίος διατηρεί ελαιοτριβείο στην περιοχή Καβασιλάκια του Πύργου και εκτιμά την μείωση της εργασίας στο 60% τουλάχιστο: «Φέτος υπολόγιζα να έχω το λιγότερο μια παραγωγή ελαιολάδου της τάξης των 150 τόνων και ζήτημα είναι αν θα φτάσω τους 40 τόνους. Η περιοχή μου (Πύργος, Λαστέικα, Σκουροχώρι, Καταράχι) δεν έχει καρπό.
Σαν επιχείρηση είναι βέβαιο ότι θα έχουμε παθητικό, αφού θα απασχολούμε εργάτες που θα πρέπει να τους πληρώνουμε για οκτώ ώρες την ημέρα, όταν η πραγματική εργασία δεν θα ξεπερνά τις τρεις με τέσσερις ώρες, όπως υπολογίζουμε». Ο κ. Κλωνάρης εξέφρασε την ελπίδα το κράτος να στηρίξει τους πληγέντες αγρότες ώστε την επόμενη χρονιά να έχουν τα εφόδια να καλλιεργήσουν, προσδοκώντας μια καλή παραγωγή.
Από την πλευρά του ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στη Βαρβάσαινα, αναφέρει ότι η παραγωγή φέτος θα μειωθεί στο ένα τρίτο της περσινής και τονίζει ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα ελαιοτριβεία της περιοχής μας θα κλείσουν τον φετινό τους κύκλο με ζημιές: «Για να λειτουργήσει ένα σύγχρονο ελαιοτριβείο όπως το δικό μας απαιτείται ένα ιδιαίτερα μεγάλο κόστος σε ενέργεια και ανθρώπινο δυναμικό, τη στιγμή που πληρωνόμαστε σε είδος, με αβέβαιη την έκβαση της τιμής του.
Ξεκινάμε, απλά γιατί δεν πρέπει να μείνουμε κλειστοί στους πελάτες μας. Και πέντε σακιά να μας φέρει κάποιος πελάτης μας, είμαστε υποχρεωμένοι να τον εξυπηρετήσουμε, έστω και με παθητικό». Έχοντας «οργώσει» την περιοχή στην ακτίνα δραστηριοποίησης της επιχείρησής του, ο κ. Παπαδόπουλος εκτιμά ότι μόνο στην περιοχή της Ζαχάρως υπάρχει κάποια ικανοποιητική παραγωγή, ενώ στον άξονα από Κατάκολο μέχρι Λάλα, τα πράγματα είναι αποκαρδιωτικά.
Πλήγμα και για εργάτες – τοπικές αγορές
Ο μειωμένος κύκλος εργασιών των ελαιοτριβείων δεν πλήττει μόνο τον συγκεκριμένο κλάδο που αριθμεί περισσότερα από εκατόν είκοσι ελαιοτριβεία σε ολόκληρη την Ηλεία. Εκατοντάδες εργάτες οι οποίοι κάθε χρόνο εργάζονταν σε ελαιοτριβεία, εξασφαλίζοντας ένα σχετικά ικανοποιητικό εποχιακό εισόδημα, θα μείνουν χωρίς δουλειά. Κατ’ επέκταση, πλήγμα θα δεχθεί και η τοπική αγορά, αφού δεν πρόκειται να κινηθεί χρήμα όταν τα εισοδήματα από το λάδι, που θεωρείται το πλέον προσοδοφόρο αγροτικό προϊόν σε φυσιολογικές συνθήκες, θα είναι πενιχρά.
Το πρόβλημα της ακαρπίας και οι επιπτώσεις του στην όλη «αλυσίδα» διάθεσης ελαιολάδου, ήρθε σε μια στιγμή που η διεθνής συγκυρία για το συγκεκριμένο προϊόν δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, ως προς την τιμή που αναμένεται να διαμορφωθεί. Ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρει ότι το «βαρόμετρο» για την τιμή του ελαιολάδου είναι η Ισπανία, όπου φέτος η παραγωγή θα εκτιναχθεί ενδεχομένως και στο 1,5 εκατομμύριο τόνους, ποσότητα σχεδόν διπλάσια από την αντίστοιχη περσινή, ενώ η εκτίμησή του για την παραγωγή στην Ελλάδα είναι ότι θα περιοριστεί το πολύ στους 250.000 τόνους. Σε μια τέτοια περίπτωση, τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος, η μεγάλη προσφορά θα συμπιέσει τις τιμές προς τα κάτω, γεγονός που θα κάνει ακόμα πιο δραματικό το ζήτημα της μειωμένης παραγωγής στη χώρα μας.
«Υπήρχε ένα αισιόδοξο σενάριο να ξεκινήσουμε με τιμή γύρω στα 2,50 ευρώ το κιλό, μέχρι να αρχίσει η διάθεση του ισπανικού ελαιολάδου τον Δεκέμβριο. Όμως έχουμε πληροφορηθεί ότι οι ισπανοί έσπευσαν από νωρίς να κλείσουν συμβόλαια με τιμή που δεν ξεπερνά τα 2,15 ευρώ. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα παρασύρει την τιμή προς τα κάτω», εκτιμά ο κ. Παπαδόπουλος τονίζοντας ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι ολέθριο για όλους εκείνους που εμπλέκονται στον κύκλο εκμετάλλευσης της ελιάς, ενώ προσθέτει: «Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις να διαμορφωθεί μια τιμή για το ελληνικό ελαιόλαδο τουλάχιστο στα 2,35 ευρώ και ευχόμαστε να μην υπάρξει μεγαλύτερη μείωση».
«Από μεράκι κρατάμε τα ελαιοτριβεία…»
Η αρνητική φετινή παραγωγή επιδρά αρνητικά και στις πάγιες υποχρεώσεις των ελαιοτριβέων, καθώς πολλοί απ’ αυτούς έχουν να ξεπληρώνουν δάνεια που έχουν πάρει κατά το παρελθόν για εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεών τους, προκειμένου τα ελαιοτριβεία να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις παραγωγής ελαιολάδου. «Οι περισσότεροι από εμάς –τονίζει ο πρόεδρος κ. Βασιλακόπουλος- διατηρούμε τα ελαιοτριβεία από μεράκι και για να συνεχίσουμε μια παράδοση, που για την οικογένειά μου μετρά σχεδόν εκατό χρόνια.
Δεν κερδίζουμε σχεδόν τίποτα, αν αναλογιστεί κανείς ότι πάντα απαιτούνται έξοδα για συντήρηση και εκσυγχρονισμό. Για να κάνει κάποιος εκσυγχρονισμό ενός τυπικού ελαιοτριβείου δεν τον φτάνουν 500.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα δεν βγαίνουν ούτε σε είκοσι χρόνια, αν μάλιστα υπάρχουν χρονιές όπως η φετινή».
Μπροστά σ’ αυτό το έντονα αρνητικό κλίμα, οι ελαιοτριβείς που μίλησαν στην «Πρωινή»
εκφράζουν την ελπίδα να μείνει ο κλάδος ενωμένος και όλα τα μέλη να τηρήσουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν στη γενική συνέλευση, ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση όσο καλύτερα γίνεται.
Εφιαλτικές μοιάζουν οι προοπτικές της φετινής χρονιάς όχι μόνο για τους ελαιοπαραγωγούς στην Ηλεία, αλλά και για τον κλάδο των ελαιοτριβέων, δεδομένου του μεγάλου προβλήματος της ακαρπίας στις ελιές που είναι βέβαιο ότι θα μειώσει κατακόρυφα την παραγωγή ελαιολάδου, μειώνοντας αντίστοιχα ή ακόμη μηδενίζοντας, σε κάποιες περιπτώσεις, τον κύκλο εργασιών στα ελαιοτριβεία.
Αν και σε λίγες μέρες τα ελαιοτριβεία αρχίζουν τη λειτουργία τους, δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί ότι σε ορισμένες από τις περιπτώσεις αυτές, μικρά ελαιοτριβεία σε περιοχές με μεγάλο ποσοστό ακαρπίας, ενδέχεται να μην ανοίξουν καν, αφού κρίνεται ασύμφορη η λειτουργία ενός ελαιοτριβείου όταν υπάρχει ελάχιστη εισκόμιση ελαιοκάρπου.
Το πρόβλημα αναμένεται να τεθεί «επί τάπητος» στην πρώτη γενική συνέλευση του Συλλόγου Ελαιοτριβέων η οποία θα γίνει στις αρχές του επόμενου μήνα. Ο πρόεδρος του συλλόγου Νίκος Βασιλακόπουλος, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στο Λάνθι, μιλώντας στην «Πρωινή» εκφράζει μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι μπορεί τα πράγματα να μην είναι τόσο τραγικά όπως φαίνονται, καθώς η μείωση του καρπού ενδεχομένως να αντισταθμιστεί από την αυξημένη ποσότητα ελαιοδέντρων.
Εκτιμά, συγκεκριμένα, ότι τα νέα ελαιόδεντρα που φυτεύτηκαν μετά τις πυρκαγιές σε όλη σχεδόν την Ηλεία, όσο μικρή παραγωγή και αν έχουν, λόγω ακαρπίας, θα αποδώσουν τόσο ώστε να καλυφθεί εν μέρει η χαμένη παραγωγή λόγω ακαρπίας. Πάντως, όπως αναφέρει ο κ. Βασιλακόπουλος, σε μια τέτοια περίπτωση η πολιτεία δεν πρόκειται να αποζημιώσει τους ελαιοτριβείς για τις απώλειες που θα έχουν.
«Θα κλείσουμε με ζημιές…»
Ανάλογες είναι και οι απόψεις του αντιπροέδρου του συλλόγου Ιωάννη Κλωνάρη, ο οποίος διατηρεί ελαιοτριβείο στην περιοχή Καβασιλάκια του Πύργου και εκτιμά την μείωση της εργασίας στο 60% τουλάχιστο: «Φέτος υπολόγιζα να έχω το λιγότερο μια παραγωγή ελαιολάδου της τάξης των 150 τόνων και ζήτημα είναι αν θα φτάσω τους 40 τόνους. Η περιοχή μου (Πύργος, Λαστέικα, Σκουροχώρι, Καταράχι) δεν έχει καρπό.
Σαν επιχείρηση είναι βέβαιο ότι θα έχουμε παθητικό, αφού θα απασχολούμε εργάτες που θα πρέπει να τους πληρώνουμε για οκτώ ώρες την ημέρα, όταν η πραγματική εργασία δεν θα ξεπερνά τις τρεις με τέσσερις ώρες, όπως υπολογίζουμε». Ο κ. Κλωνάρης εξέφρασε την ελπίδα το κράτος να στηρίξει τους πληγέντες αγρότες ώστε την επόμενη χρονιά να έχουν τα εφόδια να καλλιεργήσουν, προσδοκώντας μια καλή παραγωγή.
Από την πλευρά του ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ιδιοκτήτης ελαιοτριβείου στη Βαρβάσαινα, αναφέρει ότι η παραγωγή φέτος θα μειωθεί στο ένα τρίτο της περσινής και τονίζει ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα ελαιοτριβεία της περιοχής μας θα κλείσουν τον φετινό τους κύκλο με ζημιές: «Για να λειτουργήσει ένα σύγχρονο ελαιοτριβείο όπως το δικό μας απαιτείται ένα ιδιαίτερα μεγάλο κόστος σε ενέργεια και ανθρώπινο δυναμικό, τη στιγμή που πληρωνόμαστε σε είδος, με αβέβαιη την έκβαση της τιμής του.
Ξεκινάμε, απλά γιατί δεν πρέπει να μείνουμε κλειστοί στους πελάτες μας. Και πέντε σακιά να μας φέρει κάποιος πελάτης μας, είμαστε υποχρεωμένοι να τον εξυπηρετήσουμε, έστω και με παθητικό». Έχοντας «οργώσει» την περιοχή στην ακτίνα δραστηριοποίησης της επιχείρησής του, ο κ. Παπαδόπουλος εκτιμά ότι μόνο στην περιοχή της Ζαχάρως υπάρχει κάποια ικανοποιητική παραγωγή, ενώ στον άξονα από Κατάκολο μέχρι Λάλα, τα πράγματα είναι αποκαρδιωτικά.
Πλήγμα και για εργάτες – τοπικές αγορές
Ο μειωμένος κύκλος εργασιών των ελαιοτριβείων δεν πλήττει μόνο τον συγκεκριμένο κλάδο που αριθμεί περισσότερα από εκατόν είκοσι ελαιοτριβεία σε ολόκληρη την Ηλεία. Εκατοντάδες εργάτες οι οποίοι κάθε χρόνο εργάζονταν σε ελαιοτριβεία, εξασφαλίζοντας ένα σχετικά ικανοποιητικό εποχιακό εισόδημα, θα μείνουν χωρίς δουλειά. Κατ’ επέκταση, πλήγμα θα δεχθεί και η τοπική αγορά, αφού δεν πρόκειται να κινηθεί χρήμα όταν τα εισοδήματα από το λάδι, που θεωρείται το πλέον προσοδοφόρο αγροτικό προϊόν σε φυσιολογικές συνθήκες, θα είναι πενιχρά.
Το πρόβλημα της ακαρπίας και οι επιπτώσεις του στην όλη «αλυσίδα» διάθεσης ελαιολάδου, ήρθε σε μια στιγμή που η διεθνής συγκυρία για το συγκεκριμένο προϊόν δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, ως προς την τιμή που αναμένεται να διαμορφωθεί. Ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρει ότι το «βαρόμετρο» για την τιμή του ελαιολάδου είναι η Ισπανία, όπου φέτος η παραγωγή θα εκτιναχθεί ενδεχομένως και στο 1,5 εκατομμύριο τόνους, ποσότητα σχεδόν διπλάσια από την αντίστοιχη περσινή, ενώ η εκτίμησή του για την παραγωγή στην Ελλάδα είναι ότι θα περιοριστεί το πολύ στους 250.000 τόνους. Σε μια τέτοια περίπτωση, τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος, η μεγάλη προσφορά θα συμπιέσει τις τιμές προς τα κάτω, γεγονός που θα κάνει ακόμα πιο δραματικό το ζήτημα της μειωμένης παραγωγής στη χώρα μας.
«Υπήρχε ένα αισιόδοξο σενάριο να ξεκινήσουμε με τιμή γύρω στα 2,50 ευρώ το κιλό, μέχρι να αρχίσει η διάθεση του ισπανικού ελαιολάδου τον Δεκέμβριο. Όμως έχουμε πληροφορηθεί ότι οι ισπανοί έσπευσαν από νωρίς να κλείσουν συμβόλαια με τιμή που δεν ξεπερνά τα 2,15 ευρώ. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα παρασύρει την τιμή προς τα κάτω», εκτιμά ο κ. Παπαδόπουλος τονίζοντας ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι ολέθριο για όλους εκείνους που εμπλέκονται στον κύκλο εκμετάλλευσης της ελιάς, ενώ προσθέτει: «Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις να διαμορφωθεί μια τιμή για το ελληνικό ελαιόλαδο τουλάχιστο στα 2,35 ευρώ και ευχόμαστε να μην υπάρξει μεγαλύτερη μείωση».
«Από μεράκι κρατάμε τα ελαιοτριβεία…»
Η αρνητική φετινή παραγωγή επιδρά αρνητικά και στις πάγιες υποχρεώσεις των ελαιοτριβέων, καθώς πολλοί απ’ αυτούς έχουν να ξεπληρώνουν δάνεια που έχουν πάρει κατά το παρελθόν για εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεών τους, προκειμένου τα ελαιοτριβεία να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις παραγωγής ελαιολάδου. «Οι περισσότεροι από εμάς –τονίζει ο πρόεδρος κ. Βασιλακόπουλος- διατηρούμε τα ελαιοτριβεία από μεράκι και για να συνεχίσουμε μια παράδοση, που για την οικογένειά μου μετρά σχεδόν εκατό χρόνια.
Δεν κερδίζουμε σχεδόν τίποτα, αν αναλογιστεί κανείς ότι πάντα απαιτούνται έξοδα για συντήρηση και εκσυγχρονισμό. Για να κάνει κάποιος εκσυγχρονισμό ενός τυπικού ελαιοτριβείου δεν τον φτάνουν 500.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα δεν βγαίνουν ούτε σε είκοσι χρόνια, αν μάλιστα υπάρχουν χρονιές όπως η φετινή».
Μπροστά σ’ αυτό το έντονα αρνητικό κλίμα, οι ελαιοτριβείς που μίλησαν στην «Πρωινή»
εκφράζουν την ελπίδα να μείνει ο κλάδος ενωμένος και όλα τα μέλη να τηρήσουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν στη γενική συνέλευση, ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση όσο καλύτερα γίνεται.
εφημερίδα Πρωινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου