Μια απίστευτη καταγγελία, η οποία αφορά την εξυπηρέτηση των τουριστών – ειδικά όσων αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα και παρ’ όλα αυτά φτάνουν στην Αρχαία Ολυμπία μέσω κρουαζιέρας για να επισκεφθούν τον Αρχαιολογικό της χώρο και το Μουσείο – είδε το φως της δημοσιότητας, τις προηγούμενες ημέρες, όταν ένα γκρουπ ηλικιωμένων και ανάπηρων Αυστριακών θέλησε να επισκεφθεί το Μουσείο της Ολυμπίας προχθές το πρωί.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την καταγγελία που έκανε στην εφ. «ΠΑΤΡΙΣ» – την οποία κοινοποίησε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων, το υπουργείο Πολιτισμού, το ΚΕΠ και τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης – η ξεναγός Μαρία Λουκαρίδου, η οποία την περασμένη Πέμπτη συνόδευε το γκρουπ των Αυστριακών στην Αρχαία Ολυμπία, οι τουρίστες – περίπου είκοσι άτομα – ήλθαν αντιμέτωποι με την πρωτοφανή συμπεριφορά της ταμία του Μουσείου, η οποία – σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στην καταγγελία της – όχι μόνο δεν τους έβγαλε τη μειωμένη τιμή στο εισιτήριο (που δικαιούνται οι υπερήλικες ή ανάπηροι τουρίστες) αλλά ζητούσε και τις ταυτότητες των ανθρώπων αυτών για να επιβεβαιώσει το πρόβλημα αναπηρίας ή την ηλικία τους.
Η κ. Λουκαρίδου αναφέρει συγκεκριμένα ότι: «Βάση των κανονισμών του Υπουργείου πολιτισμού και το έντυπο που διαφυλάσσουν και επικαλούνται με τόσο πάθος οι ταμίες του Μουσείου της Αρχαίας Ολύμπιας, οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να πληρώνουν κανονικά το εισιτήριο τους και αν είναι πολίτες χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης και πάνω από 65 χρονών, με την επίδειξη της ταυτότητας έχουν δικαίωμα έκπτωσης στην τιμή. Πάρα πολλοί όμως απ’ αυτούς, άνθρωποι με αναπηρίες και ειδικές ανάγκες, όταν φτάνουν στο Μουσείο της Ολυμπίας εκπλήσσονται όταν τους ζητούν να πληρώσουν εισιτήριο. Διαμαρτύρονται ότι σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους είχαν ελεύθερη είσοδο. Βρέθηκα με μια ομάδα 20 ατόμων υπερήλικων και ανάπηρων αυστριακών, μαζί με τους συνοδούς τους, στο ταμείο του μουσείου. Για τους ανθρώπους αυτούς το ταξίδι αυτό ήταν κάτι σαν τάμα. Κάποτε είχαν σπουδάσει τον ελληνικό πολιτισμό και επειδή δεν είχαν καταφέρει να έρθουν να δουν αυτά που σπούδασαν, αποφάσισαν σε τόσο μεγάλη ηλικία και με όλα τα κινητικά προβλήματα που έχουν, να κάνουν το ταξίδι. Η ταμίας παρουσία του αρχιφύλακα του μουσείου, ακολουθώντας τους κανονισμούς, μου είπε ότι πρέπει να βγάλουν εισιτήρια. Της ζήτησα λοιπόν να μου βγάλει τα μειωμένα αφού της ανέφερα ότι έχουν και τα αποδεικτικά στοιχεία δηλαδή ταυτότητες αν γινόταν κάποιος έλεγχος.
Επέμενε ότι έπρεπε να δείξουν ταυτότητες. Η εικόνα δεν είχε καμία σημασία. Αυτοί οι άνθρωποι που στέκονταν με δυσκολία, που η κάθε κίνηση τους έμοιαζε να είναι και ένας πόνος, έπρεπε να μπουν στην διαδικασία να απομακρυνθούν από το μέσο που του στήριζε, να ψάξουν στις τσάντες τους, να βρουν τα δελτία τους, για να κάνει η υπάλληλος εντύπωση στον προϊστάμενο της ότι κάνει σωστά την δουλειά της. Καμία ανοχή, καμία εξαίρεση, καμία ανθρωπιά. Φυσικά πληρώθηκαν τελικά τα ολόκληρα εισιτήρια. Το φαινόμενο διαμαρτυρίας ατόμων με ειδικές ανάγκες και την αγορά εισιτηρίου έχει παρουσιαστεί πολλές φορές στον συγκεκριμένο χώρο. Με μεγάλο καμάρι οι υπεύθυνοι προβάλλουν ότι αυτοί κάνουν σωστά την δουλειά τους σε αντίθεση με τους άλλους συναδέλφους τους από τους άλλους αρχαιολογικούς χώρους που δεν την κάνουν. Το πάθος της υπεράσπισης δεν γίνεται πάντα με τον ποιο ευγενικό τρόπο, γι’ αυτό μέσα στο μουσείο της Ολυμπίας ακούγονται πάρα πολλές φωνές. Η αντιμετώπιση γίνεται πάντα από θέση εξουσίας απέναντι σε κάποιον αδύναμο. Οι φωνές δεν είναι μόνο με τους επισκέπτες, αλλά και φωνές μεταξύ των «οικογενειακών δυναστειών» που κυριαρχούν εκεί μέσα. Το μουσείο της Ολυμπίας δυστυχώς ποτέ δεν δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα κέντρο ανθρωπιστικών αξιών.
Αφού λοιπόν αυτοί οι κύριοι είναι τόσο ακριβείς στην γραπτή επιβεβαίωση στοιχείων, καλό είναι να παρουσιάσουν τα πιστοποιητικά που τους τοποθετούν και τους κατοχυρώνουν στη θέση αυτή. Γιατί αν μη τι άλλο ένα μουσείο είναι ένας πολιτιστικός φορέας που απαιτεί κάποιες επιδεξιότητες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου