“…Συνήθως όταν έχει κακό καιρό φροντίζω να βρίσκομαι στο λιμάνι μια
ώρα, τουλάχιστον, πριν τον προγραμματισμένο απόπλου. Έτσι έγινε και
προχθές το ξημέρωμα. Πήρα τις προγνώσεις των Δελτίων καιρού που έδιναν
7-8 και τοπικά 9 μποφόρ, είδα τις άσχημες καιρικές συνθήκες, αλλά
και τον υπερβολικό κυματισμό και αποφάσισα με εγγραφή στο ημερολόγιο να μην πραγματοποιήσω το δρομολόγιο. Δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω.
Ενημέρωσα τηλεφωνικά το Λιμεναρχείο αλλά όταν πληροφορήθηκα πως κινδύνευε άμεσα η ζωή ενός μικρού παιδιού και έπρεπε να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο του Ρίου, τα αψηφήσαμε όλα. Δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτούμε, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις υπερισχύει το φιλότιμο, και σε χρόνο ρεκόρ λύσαμε κάβους.
Όταν μιλάμε για μια ανθρώπινη ζωή τα παραμερίζουμε όλα, ξεπερνάμε τον εαυτό μας…”
Θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη κεφάλαιο ανθρωπιάς από ένα άλλο, διαφορετικό παραμύθι, ωστόσο, πρόκειται για την αφήγηση του Πλοιάρχου του Ε/Γ-Ο/Γ “Fior Di Levante” Κυριάκου Μουζάκη. Λίγες ημέρες μετά την αυταπάρνηση των συναδέλφων τους από το Ε/Γ-Ο/Γ “ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ” που γιορτινές ημέρες άφησαν κατά μέρος την προσωπική ξεκούραση και την οικογενειακή θαλπωρή, ήρθαν να αποδείξουν το απίστευτο μεγαλείο ψυχής και ανθρωπιάς τους. Όταν χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα από τη Ζάκυνθο στην Κυλλήνη και από εκεί στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών “Παναγία Βοήθεια” στο Ρίο ένα μικρό παιδάκι που έχρηζε άμεσης ιατρικής παρακολούθησης. Και τούτο διότι υπολειτουργεί ότι η Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου που είναι η μοναδική για παιδιατρικούς ασθενείς, ενώ καλύπτει δε και τις ανάγκες των 350 περίπου νεογνών της Μαιευτικής που γεννιούνται κάθε χρόνο στο νησί.
Χωρίς να το σκεφτούν ούτε ένα λεπτό, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με τους ανέμους να ξεπερνούν τα 9 μποφόρ και τα κύματα να υψώνουν τοίχος, δεν δίστασαν όταν πληροφορήθηκαν την ανάγκη επείγουσας μεταφοράς της, να τα βάλουν όλα κατά μέρος και να ξεκινήσουν ένα ταξίδια εθελοντισμού, προσφοράς και αγάπης. Άμεσα βρέθηκαν ο καθένας στο πόστο τους.
Ένα “ΜΠΡΑΒΟ” είναι λίγο για όλους. Η αυτοθυσία, η προσφορά και η αγάπη για το συνάνθρωπο είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία που διακρίνουν τόσο το πλήρωμα του Ε/Γ-Ο/Γ “Fior Di Levante”, όσο και την εταιρία που ποτέ δεν έχει αρνηθεί να συνδράμει σε ότι και όπως μπορεί, διαθέτοντας τα πλοία της και το προσωπικό για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες διαπιστώνει κανείς πως πλέον δεν αναζητείται, αλλά υπάρχει ελπίδα. Άλλωστε, τέτοιες στιγμές και τέτοιες πράξεις ενώνουν τους Ζακυνθινούς!
και τον υπερβολικό κυματισμό και αποφάσισα με εγγραφή στο ημερολόγιο να μην πραγματοποιήσω το δρομολόγιο. Δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω.
Ενημέρωσα τηλεφωνικά το Λιμεναρχείο αλλά όταν πληροφορήθηκα πως κινδύνευε άμεσα η ζωή ενός μικρού παιδιού και έπρεπε να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο του Ρίου, τα αψηφήσαμε όλα. Δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτούμε, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις υπερισχύει το φιλότιμο, και σε χρόνο ρεκόρ λύσαμε κάβους.
Όταν μιλάμε για μια ανθρώπινη ζωή τα παραμερίζουμε όλα, ξεπερνάμε τον εαυτό μας…”
Θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη κεφάλαιο ανθρωπιάς από ένα άλλο, διαφορετικό παραμύθι, ωστόσο, πρόκειται για την αφήγηση του Πλοιάρχου του Ε/Γ-Ο/Γ “Fior Di Levante” Κυριάκου Μουζάκη. Λίγες ημέρες μετά την αυταπάρνηση των συναδέλφων τους από το Ε/Γ-Ο/Γ “ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ” που γιορτινές ημέρες άφησαν κατά μέρος την προσωπική ξεκούραση και την οικογενειακή θαλπωρή, ήρθαν να αποδείξουν το απίστευτο μεγαλείο ψυχής και ανθρωπιάς τους. Όταν χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα από τη Ζάκυνθο στην Κυλλήνη και από εκεί στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών “Παναγία Βοήθεια” στο Ρίο ένα μικρό παιδάκι που έχρηζε άμεσης ιατρικής παρακολούθησης. Και τούτο διότι υπολειτουργεί ότι η Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου που είναι η μοναδική για παιδιατρικούς ασθενείς, ενώ καλύπτει δε και τις ανάγκες των 350 περίπου νεογνών της Μαιευτικής που γεννιούνται κάθε χρόνο στο νησί.
Χωρίς να το σκεφτούν ούτε ένα λεπτό, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με τους ανέμους να ξεπερνούν τα 9 μποφόρ και τα κύματα να υψώνουν τοίχος, δεν δίστασαν όταν πληροφορήθηκαν την ανάγκη επείγουσας μεταφοράς της, να τα βάλουν όλα κατά μέρος και να ξεκινήσουν ένα ταξίδια εθελοντισμού, προσφοράς και αγάπης. Άμεσα βρέθηκαν ο καθένας στο πόστο τους.
Ένα “ΜΠΡΑΒΟ” είναι λίγο για όλους. Η αυτοθυσία, η προσφορά και η αγάπη για το συνάνθρωπο είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία που διακρίνουν τόσο το πλήρωμα του Ε/Γ-Ο/Γ “Fior Di Levante”, όσο και την εταιρία που ποτέ δεν έχει αρνηθεί να συνδράμει σε ότι και όπως μπορεί, διαθέτοντας τα πλοία της και το προσωπικό για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες διαπιστώνει κανείς πως πλέον δεν αναζητείται, αλλά υπάρχει ελπίδα. Άλλωστε, τέτοιες στιγμές και τέτοιες πράξεις ενώνουν τους Ζακυνθινούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου