Πυρετώδεις προετοιμασίες και εντατικές πρόβες στα Λεχαινά για τον Γενιτσαρίστικο χορό
Με πυρετώδεις ρυθμούς συνεχίζουν τις πρόβες τα παιδικά τμήματα που θα
συμμετάσχουν στις μικρές γκοτσαριές του Γενιτσαρίστικου χορού που θα
αναβιώσει και πάλι φέτος το Σάββατο 12 Μαρτίου και την Κυριακή 13
Μαρτίου στα Λεχαινά στο πλαίσιο των αποκριάτικων εκδηλώσεων,
συνεχίζοντας την παράδοση που μετρά πάνω από έναν… αιώνα ζωής!
Όλα γίνονται με το μεράκι και το κουράγιο των μελών του Συλλόγου Εθιμοτοπικών εκδηλώσεων Λεχαινών και βεβαίως του δασκάλου χορού των παιδιών Σπύρου Φραντζή που με περίσσια υπομονή ασχολούνται πολλές ώρες με την προετοιμασία των χορευτών για να είναι το τελικό αποτέλεσμα αντάξιο της πολυετούς παράδοσης δεκαετιών και πολλών γενεών ,που συνοδεύει το έθιμο αυτό. Οι νεότερες ομάδες χορευτών του γενιτσαρίστικου χορού στα Λαχαινά, βαδίζουν πάνω στα βήματα των παλαιότερων και εν ζωή γενίτσαρων, που έχουν παραδώσει τη σκυτάλη διατήρησης του εθίμου στους σημερινούς χορευτές, καθώς είναι η γενιά εκείνη που αποτελεί το φυτώριο των γενίτσαρων. Στον γενιτσαρίστικο χορό χορεύουν οι τσετιές Λεχαινών, Στρουσίου και Μυρσίνης, οι μικρές και μεγάλες γκοτσαριές, θέαμα μοναδικό που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου.
Ο Γενιτσαρίστικος Χορός είναι ένα αποκριάτικο έθιμο του Ηλειακού κάμπου που οι ρίζες του χάνονται στα πολύ παλιά χρόνια. Ο πρώτος που επιχείρησε να ερευνήσει και να εξηγήσει αυτό το έθιμο ,ήταν ο εκδότης του ιστορικού και λαογραφικού περιοδικού ΗΛΕΙΑΚΑ ερασιτέχνης λαογράφος Ντίνος Ψυχογιός (1915-1982). Με πρωτοβουλία του ίδιου μάλιστα οργανώθηκαν στα Λεχαινά το 1954 και το 1956 διαγωνισμοί για την καλύτερη χορευτική ομάδα (τσετιά) του Γενιτσαρίτικου Χορού, στους οποίους διαγωνισμούς πήραν μέρος τσετιές από τα γύρω χωριά, στην πρώτη από Λεχαινά, Βαρθολομιό, Στρούσι, Μυρσίνη, Τραγανό, στη δεύτερη μόνο από Λεχαινά και Τραγανό. Κάθε ομάδα (τσετιά) αποτελείται από 11 φουστανελλοφόρους χορευτές, οργανωμένους σε τριάδες ,στο κέντρο των οποίων δεσπόζει ο αρχηγός, ο Γενίτσαρης που κρατά στο χέρι του το κιλούμι, ένα μέτριου πάχους κοντόξυλο που στο πάνω μέρος του έχει καρφωμένο ένα σίδερο σαν τσεκούρι τυλιγμένο με ένα μεταξωτό μαντήλι και ο οποίος διευθύνει την παρέα. Αυτοί που τον περιστοιχίζουν ονομάζονται γκότσηδες και κρατούν στα χέρια τους ασημένια χαρμπιά , (πρωτόγκοτσης, δευτερόγκοτσης, γκοτσάδες) , αναμεσά τους περιφέρονται κρατώντας πορτοκάλι με μοσχοκάρφια και προκαλώντας τους χορευτές , οι μπούλες, αντρεςς ντυμένοι με στολή Αμαλίας, ενώ την ομάδα ακολουθούν, προστατευοντάς την ταυτόχρονα, ένας γέρος ντυμένος τσοπάνης με γκλίτσα και μια γριά (μεταμφιεσμένος άντρας κι αυτός).
Ελένη Παπαδοπούλου
Με πυρετώδεις ρυθμούς συνεχίζουν τις πρόβες τα παιδικά τμήματα που θα
συμμετάσχουν στις μικρές γκοτσαριές του Γενιτσαρίστικου χορού που θα
αναβιώσει και πάλι φέτος το Σάββατο 12 Μαρτίου και την Κυριακή 13
Μαρτίου στα Λεχαινά στο πλαίσιο των αποκριάτικων εκδηλώσεων,
συνεχίζοντας την παράδοση που μετρά πάνω από έναν… αιώνα ζωής!Όλα γίνονται με το μεράκι και το κουράγιο των μελών του Συλλόγου Εθιμοτοπικών εκδηλώσεων Λεχαινών και βεβαίως του δασκάλου χορού των παιδιών Σπύρου Φραντζή που με περίσσια υπομονή ασχολούνται πολλές ώρες με την προετοιμασία των χορευτών για να είναι το τελικό αποτέλεσμα αντάξιο της πολυετούς παράδοσης δεκαετιών και πολλών γενεών ,που συνοδεύει το έθιμο αυτό. Οι νεότερες ομάδες χορευτών του γενιτσαρίστικου χορού στα Λαχαινά, βαδίζουν πάνω στα βήματα των παλαιότερων και εν ζωή γενίτσαρων, που έχουν παραδώσει τη σκυτάλη διατήρησης του εθίμου στους σημερινούς χορευτές, καθώς είναι η γενιά εκείνη που αποτελεί το φυτώριο των γενίτσαρων. Στον γενιτσαρίστικο χορό χορεύουν οι τσετιές Λεχαινών, Στρουσίου και Μυρσίνης, οι μικρές και μεγάλες γκοτσαριές, θέαμα μοναδικό που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου.
Ο Γενιτσαρίστικος Χορός είναι ένα αποκριάτικο έθιμο του Ηλειακού κάμπου που οι ρίζες του χάνονται στα πολύ παλιά χρόνια. Ο πρώτος που επιχείρησε να ερευνήσει και να εξηγήσει αυτό το έθιμο ,ήταν ο εκδότης του ιστορικού και λαογραφικού περιοδικού ΗΛΕΙΑΚΑ ερασιτέχνης λαογράφος Ντίνος Ψυχογιός (1915-1982). Με πρωτοβουλία του ίδιου μάλιστα οργανώθηκαν στα Λεχαινά το 1954 και το 1956 διαγωνισμοί για την καλύτερη χορευτική ομάδα (τσετιά) του Γενιτσαρίτικου Χορού, στους οποίους διαγωνισμούς πήραν μέρος τσετιές από τα γύρω χωριά, στην πρώτη από Λεχαινά, Βαρθολομιό, Στρούσι, Μυρσίνη, Τραγανό, στη δεύτερη μόνο από Λεχαινά και Τραγανό. Κάθε ομάδα (τσετιά) αποτελείται από 11 φουστανελλοφόρους χορευτές, οργανωμένους σε τριάδες ,στο κέντρο των οποίων δεσπόζει ο αρχηγός, ο Γενίτσαρης που κρατά στο χέρι του το κιλούμι, ένα μέτριου πάχους κοντόξυλο που στο πάνω μέρος του έχει καρφωμένο ένα σίδερο σαν τσεκούρι τυλιγμένο με ένα μεταξωτό μαντήλι και ο οποίος διευθύνει την παρέα. Αυτοί που τον περιστοιχίζουν ονομάζονται γκότσηδες και κρατούν στα χέρια τους ασημένια χαρμπιά , (πρωτόγκοτσης, δευτερόγκοτσης, γκοτσάδες) , αναμεσά τους περιφέρονται κρατώντας πορτοκάλι με μοσχοκάρφια και προκαλώντας τους χορευτές , οι μπούλες, αντρεςς ντυμένοι με στολή Αμαλίας, ενώ την ομάδα ακολουθούν, προστατευοντάς την ταυτόχρονα, ένας γέρος ντυμένος τσοπάνης με γκλίτσα και μια γριά (μεταμφιεσμένος άντρας κι αυτός).
Ελένη Παπαδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου