Παρουσιάστηκε στις διήμερες εκδηλώσεις για την ανάδειξη της Άυλης
Πολιτιστικής Κληρονομιάς με την συμμετοχή Ομίλου Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων
Λεχαινών
Η ιστορία του Γενιτσαριστικού χορού των Λεχαινών και η σημασία του ως στοιχείου της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, παρουσιάστηκε από την Γραμματέα του Ομίλου Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών Βιργινία Σχίζα στην διήμερη εκδήλωση ενημέρωσης για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο στο Μεσολόγγι, από την
Διεύθυνση Νεώτερου Πολιτιστικού Αποθέματος και Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το Δήμο Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου. Η χώρα μας από το 2006 έχει κυρώσει τη Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, όπου σύμφωνα με την σχετική σύμβαση . η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά εκδηλώνεται στις προφορικές παραδόσεις και εκφράσεις, στις τέχνες του θεάματος, στις κοινωνικές πρακτικές, στις τελετουργίες και στις εορταστικές εκδηλώσεις, στις γνώσεις και πρακτικές που αφορούν τη φύση και το σύμπαν, στην τεχνογνωσία που συνδέεται με την παραδοσιακή χειροτεχνία. Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων παρουσιάστηκαν διάφορες θεματικές ενότητες, όπως η «Μωμοέρια», Η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία Σήμερα, Γκάιντες Λαλούν - «'Αη Συμιός - Μεσολόγγι» και ο «Ο Γενιτσαρίστικος χορός» (Όμιλος Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών, όπως και η καλλιέργεια της μαύρης κορινθιακής σταφίδας από την Παναιγιάλειος Ένωση Συνεταιρισμών.
Ο Γενιτσαρίστικος χορός, είναι ένας χορός που οι ρίζες του ανάγονται στην αρχαιότητα, ως κατάλοιπο των Διονυσίων, «ζυμώθηκε» στην Επανάσταση του 1821 όπου οι αγωνιστές της ελευθερίας του έθνους τον χρησιμοποιούσαν για να ανταλλάσουν μεταξύ τους μηνύματα και χορεύεται ασταμάτητα στα Λεχαινά από το 1977 που αναβίωσε το Καρναβάλι. Είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα της Αποκριάς, στην περιοχήτων Λεχαινών. Χορευόταν από μια ομάδα κατοίκων του χωριού, που αποτελούσαν τη Γκοτσαριά. Τις ημέρες εκείνες οι γειτονιές των χωριών και η αγορά «γέμιζαν» από τις καραμούζες και το ρυθμικό χτύπο της ταβουλόβεργας. Οι μικροί ακολουθούσαν για να μαθαίνουν και οι μεγάλοι για να απολαύσουν το χορό. Πρόκειται για χορό που η καταγωγή του ανάγεται στους αρχαίους διθυράμβους, που τελούνταν προς τιμή του θεού Διόνυσου. Χορεύεται από μία ομάδα χορευτών, την τσετιά ή γκοτσαριά, που αποτελείται από 7 φουστανελοφόρους χορευτές, 2 μπούλες (άντρες ντυμένοι γυναίκες, έναν γέρο και μία γριά-επίσης άντρα) και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας υπήρξε σημαντικότατος τρόπος μετάδοσης και ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των αγωνιστών. Η Γκοτσαριά της Μυρσίνης ήταν πρωτοπόρος της περιοχής. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων χορευόταν και πριν από το 1924 αλλά σταμάτησε με τον πόλεμο του 1940 και το έθιμο αναβίωσε το 1977 και πάλι στα Λεχαινά. Να σημειώσουμε ότι η ιστορία του Γενιτσαρίστικου χορού κυκλοφορεί σε ‘ένα εκπληκτικό dvd , παραγωγή του Εθιμοτοπικού Ομίλου Λεχαινών.
Στα Λεχαινά ήδη ετοιμάζονται για τον φετινό Γενιτσαρίστικο χορό που γίνεται πάντα στα πλαίσια των αποκριάτικων εκδηλώσεων του Λεχαινίτικου Καρναβαλιού.
Η ιστορία του Γενιτσαριστικού χορού των Λεχαινών και η σημασία του ως στοιχείου της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, παρουσιάστηκε από την Γραμματέα του Ομίλου Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών Βιργινία Σχίζα στην διήμερη εκδήλωση ενημέρωσης για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο στο Μεσολόγγι, από την
Διεύθυνση Νεώτερου Πολιτιστικού Αποθέματος και Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το Δήμο Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου. Η χώρα μας από το 2006 έχει κυρώσει τη Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, όπου σύμφωνα με την σχετική σύμβαση . η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά εκδηλώνεται στις προφορικές παραδόσεις και εκφράσεις, στις τέχνες του θεάματος, στις κοινωνικές πρακτικές, στις τελετουργίες και στις εορταστικές εκδηλώσεις, στις γνώσεις και πρακτικές που αφορούν τη φύση και το σύμπαν, στην τεχνογνωσία που συνδέεται με την παραδοσιακή χειροτεχνία. Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων παρουσιάστηκαν διάφορες θεματικές ενότητες, όπως η «Μωμοέρια», Η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία Σήμερα, Γκάιντες Λαλούν - «'Αη Συμιός - Μεσολόγγι» και ο «Ο Γενιτσαρίστικος χορός» (Όμιλος Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών, όπως και η καλλιέργεια της μαύρης κορινθιακής σταφίδας από την Παναιγιάλειος Ένωση Συνεταιρισμών.
Ο Γενιτσαρίστικος χορός, είναι ένας χορός που οι ρίζες του ανάγονται στην αρχαιότητα, ως κατάλοιπο των Διονυσίων, «ζυμώθηκε» στην Επανάσταση του 1821 όπου οι αγωνιστές της ελευθερίας του έθνους τον χρησιμοποιούσαν για να ανταλλάσουν μεταξύ τους μηνύματα και χορεύεται ασταμάτητα στα Λεχαινά από το 1977 που αναβίωσε το Καρναβάλι. Είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα της Αποκριάς, στην περιοχήτων Λεχαινών. Χορευόταν από μια ομάδα κατοίκων του χωριού, που αποτελούσαν τη Γκοτσαριά. Τις ημέρες εκείνες οι γειτονιές των χωριών και η αγορά «γέμιζαν» από τις καραμούζες και το ρυθμικό χτύπο της ταβουλόβεργας. Οι μικροί ακολουθούσαν για να μαθαίνουν και οι μεγάλοι για να απολαύσουν το χορό. Πρόκειται για χορό που η καταγωγή του ανάγεται στους αρχαίους διθυράμβους, που τελούνταν προς τιμή του θεού Διόνυσου. Χορεύεται από μία ομάδα χορευτών, την τσετιά ή γκοτσαριά, που αποτελείται από 7 φουστανελοφόρους χορευτές, 2 μπούλες (άντρες ντυμένοι γυναίκες, έναν γέρο και μία γριά-επίσης άντρα) και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας υπήρξε σημαντικότατος τρόπος μετάδοσης και ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των αγωνιστών. Η Γκοτσαριά της Μυρσίνης ήταν πρωτοπόρος της περιοχής. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων χορευόταν και πριν από το 1924 αλλά σταμάτησε με τον πόλεμο του 1940 και το έθιμο αναβίωσε το 1977 και πάλι στα Λεχαινά. Να σημειώσουμε ότι η ιστορία του Γενιτσαρίστικου χορού κυκλοφορεί σε ‘ένα εκπληκτικό dvd , παραγωγή του Εθιμοτοπικού Ομίλου Λεχαινών.
Στα Λεχαινά ήδη ετοιμάζονται για τον φετινό Γενιτσαρίστικο χορό που γίνεται πάντα στα πλαίσια των αποκριάτικων εκδηλώσεων του Λεχαινίτικου Καρναβαλιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου