Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε άμεσα, όμως για τα δυστυχήματα που συμβαίνουν συχνά στους δρόμους της Ηλείας, δεν φταίει πάντα η κακιά ώρα –ίσως να μην είναι καν θέμα «κακιάς ώρας».
Φταίει, στις περισσότερες περιπτώσεις, η κακή κατάσταση του οδικού δικτύου, η έλλειψη συντήρησης, οι «παγίδες» που μπορούν να μένουν και χρόνια, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί ποτέ για την αποκατάστασή τους. Αν το ψάξουμε πιο πολύ θα δούμε και άλλα.
Για παράδειγμα, ο δρόμος Πύργου – Κυπαρισσίας, όπου έγινε το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή των δυο αδελφών από τον Πύργο, παραμένει ο ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και μισόν αιώνα! Τόσο διάστημα έχει περάσει από την κατασκευή του, άσχετα αν κατά καιρούς γίνονται παρεμβάσεις βελτίωσης ή αποκατάστασης του οδοστρώματος από τις συνήθεις φθορές.
Δρόμος ηλικίας μισού αιώνα, σημαίνει απλά ότι είμαστε τραγικά πίσω σε βασικές υποδομές. Για φανταστείτε: όταν παραδόθηκε αυτός ο δρόμος στην κυκλοφορία, κάπου στη δεκαετία του ’60, κυκλοφορούσαν λιγότερα από το ένα δέκατο του σημερινού αριθμού αυτοκινήτων ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι… περιπολικά την εποχή εκείνη υπήρχαν μόνο στην Αθήνα!
Και αν κάποιος βιαστεί να απαντήσει ότι το σημείο του τραγικού δυστυχήματος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερης επικινδυνότητας, καθότι πρόκειται για ευθεία χωρίς προβλήματα ορατότητας, σίγουρα κάνει λάθος. Πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν υπάρχουν εθνικοί δρόμοι σ’ αυτή την κατάσταση. Όταν μιλάμε για εθνικό οδικό δίκτυο στην Ευρώπη, μιλάμε πάντα για ασφαλείς αυτοκινητοδρόμους με στηθαίο στη μέση και «μπάρες» στις άκρες, καθώς επίσης και με τουλάχιστο δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.
Με απλά λόγια, ο δρόμος αυτός και ολόκληρο το εθνικό οδικό δίκτυο στην Ηλεία, θα έπρεπε να έχει αυτές τις προδιαγραφές ασφάλειας εδώ και αρκετά χρόνια. Και είναι ευθύνη των κυβερνήσεων η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης, σε μια χώρα που τριάντα χρόνια βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά οι υποδομές της δεν διαφέρουν και πολύ από τις αντίστοιχες της νεοεισαχθείσας Βουλγαρίας.
Τελικά, για όλα τα δεινά που μας κατατρέχουν, για όλα τα στραβά και ανάποδα αυτού του τόπου, οι ευθύνες ανήκουν στην Πολιτεία. Αν το αντιληφθούμε πλήρως, θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το καλύτερο, διαφορετικά θα μείνουμε στην ίδια τριτοκοσμική κατάσταση, θα βλέπουμε με πόνο να χάνονται άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία, όπως τα δύο άτυχα κορίτσια, όπως όλοι εκείνοι που αφήνουν στην άσφαλτο τόσο άδικα την τελευταία τους πνοή…
Του Χρήστου Βορλόκα
ilia tora.gr
Για παράδειγμα, ο δρόμος Πύργου – Κυπαρισσίας, όπου έγινε το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή των δυο αδελφών από τον Πύργο, παραμένει ο ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και μισόν αιώνα! Τόσο διάστημα έχει περάσει από την κατασκευή του, άσχετα αν κατά καιρούς γίνονται παρεμβάσεις βελτίωσης ή αποκατάστασης του οδοστρώματος από τις συνήθεις φθορές.
Δρόμος ηλικίας μισού αιώνα, σημαίνει απλά ότι είμαστε τραγικά πίσω σε βασικές υποδομές. Για φανταστείτε: όταν παραδόθηκε αυτός ο δρόμος στην κυκλοφορία, κάπου στη δεκαετία του ’60, κυκλοφορούσαν λιγότερα από το ένα δέκατο του σημερινού αριθμού αυτοκινήτων ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι… περιπολικά την εποχή εκείνη υπήρχαν μόνο στην Αθήνα!
Και αν κάποιος βιαστεί να απαντήσει ότι το σημείο του τραγικού δυστυχήματος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερης επικινδυνότητας, καθότι πρόκειται για ευθεία χωρίς προβλήματα ορατότητας, σίγουρα κάνει λάθος. Πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν υπάρχουν εθνικοί δρόμοι σ’ αυτή την κατάσταση. Όταν μιλάμε για εθνικό οδικό δίκτυο στην Ευρώπη, μιλάμε πάντα για ασφαλείς αυτοκινητοδρόμους με στηθαίο στη μέση και «μπάρες» στις άκρες, καθώς επίσης και με τουλάχιστο δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.
Με απλά λόγια, ο δρόμος αυτός και ολόκληρο το εθνικό οδικό δίκτυο στην Ηλεία, θα έπρεπε να έχει αυτές τις προδιαγραφές ασφάλειας εδώ και αρκετά χρόνια. Και είναι ευθύνη των κυβερνήσεων η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης, σε μια χώρα που τριάντα χρόνια βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά οι υποδομές της δεν διαφέρουν και πολύ από τις αντίστοιχες της νεοεισαχθείσας Βουλγαρίας.
Τελικά, για όλα τα δεινά που μας κατατρέχουν, για όλα τα στραβά και ανάποδα αυτού του τόπου, οι ευθύνες ανήκουν στην Πολιτεία. Αν το αντιληφθούμε πλήρως, θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το καλύτερο, διαφορετικά θα μείνουμε στην ίδια τριτοκοσμική κατάσταση, θα βλέπουμε με πόνο να χάνονται άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία, όπως τα δύο άτυχα κορίτσια, όπως όλοι εκείνοι που αφήνουν στην άσφαλτο τόσο άδικα την τελευταία τους πνοή…
Του Χρήστου Βορλόκα
ilia tora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου