ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΕΡΕΑΣ {{ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ}}

Γεννήθηκε το 1902 στο Νεοχώρι Κυλλήνης και πέθανε στις 27-12-78 στον αγαπημένο του τόπο.
Ήταν πρεσβύτερος στο Νεοχώρι επί πάρα πολλά έτη.

Τελείωσε το σχολαρχείο ,και σταμάτησε τις σπουδές του ,όταν πήγε στον Ελληνικό στρατό το 1921.

Έλαβε μέρος στον πόλεμο της Μικράς Ασίας στην Τουρκία ως Διμοιρίτης ,έφθασε μάλιστα ως τον
Σαγκάριο  ποταμό!!!!
Το 1945 πήγε στην Ιερατική σχολή Κορίνθου ,τελείωσε το Γυμνάσιο και πήρε το πτυχίο ,της Ιερατικής σχολής...
Διορίστηκε στο χωριό του ως πρεσβύτερος από όπου πήρε και την σύνταξή του.
Ήταν παντρεμένος με την πρεσβυτέρα Μάρθα Κασσάρα και τα παιδιά τους είναι :
o Χαράλαμπος,ο Κωνσταντίνος ,η Νικολίτσα, η Χαρίκλεια ,η Γιαννούλα και ο Παναγιώτης...
Οι μεγαλύτεροι και ωριμότεροι ας με κρίνουν με επιείκεια αν έχω κάνει κάποιο λάθος σε ότι αναφέρω
για τον αείμνηστο ΠαπαΜήτσο μας ...
Δύο λόγια είναι πιστεύω αρκετά να αναφέρω στην μνήμη του.
Αυτό θα ήθελε και Αυτός μιας και τα λόγια τα παχιά τα μεγάλα δεν του άρεσαν παρα μόνο οι πράξεις...!!!
Γαλούχησε και πρέσβευε  μια σωστή και τίμια κοινωνία ,την κοινωνία του χωριού μας του Νεοχωρίου....
Βάφτισε ,πάντρευε ,βοηθούσε,και συμβούλευε πολύ κόσμο ...
Πότε δεν ακούστηκε λόγος οργισμένος από τα χείλη του.
Ήταν ένας απλοϊκός άνθρωπος που με σύνεση και αγάπη βοήθησε και συμβούλευε το ποίμνιό του.
Ήταν άνθρωπος που ήταν πάντα κοντά στον ενορίτη του.

ο παπαΜήτσος στον 
Πύργο ...
Διακρίνεται ο Αείμνηστος ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΩΛΕΝΗΣ :ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 
Ο τότε βούλευτής Ηλείας Κος Ηλιόπουλος 
και μπροστά στους Ιερείς ο 
παπαΜήτσος                                                                 

Από προσωπική άποψη έχω να πω τα εξής :
τα παιδιά του χωριού μας ήταν δικά του παιδιά ,αυστηρώς με τις άσχημες πράξεις μας ,χαμογελαστός με τις τις καλές και πίσω από κάθε μορφασμό του πάντα υπήρχε μια συμβουλή και μια από τις 10 εντολές ...
Μου έχουν μείνει μερικές  φράσεις του όταν με συμβούλευε παιδί τότε εγώ 7,8 ετών ...
{{Γιαννάκη Ο Θεός αργεί ,αλλά δεν λησμονεί&amp}}και {{Ο έχω ώτα ακουέτω}}...
Επίσης ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με είχε οδηγήσει στα χνάρια του  και ο διακαής πόθος μου ήταν να γίνω Ιερέας  (το ότι δεν έγινα ..αυτό είναι μια άλλη ιστορία) και η συμβουλή του πάνω σε αυτό ήταν {{μην σε διακατέχει τώρα αυτό που ίσως αύριο σε εγκαταλείψει Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ}}
και δεν είχε και άδικο !!!!!
Δεν νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην τον σεβόταν και να μην το συμβουλευόταν .
Δεν νομίζω να ήταν παιδί στα χρόνια τα δικά μας που να τον έβλεπε και να μην ...έτρεχε να του ασπαστεί το χέρι  και να λάβει την ευλογία του
Ήταν ο δικός μας παπάς ο παπαΜήτσος μας.
Ο παπάς που μας ένωνε τις οικογένειες ,που ένωνε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ,που ήταν δίπλα στην χαρά μας αλλά και στην λύπη μας .

Ήταν ο πνευματικός μας που σε κάθε πρόβλημα ήταν κοντά στον ενορίτη του


: Η κόρη του Νικολίτσα 
με την Κων/να Ψυχογιού 
στη ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑ








Το Άνοιγμα της σημερινής βρύσης στο Νεοχώρι ..
Διακρίνετε ο Κων/νος Βαγγελάκος 
ο ψηλός με το καπέλο αριστερά :Σπύρος Γεωργόπουλος (μαθητής σχολαρχείου)
και ο τότε μικρός στην κολώνα ο 
γιος του ΠαπαΜήτσου 
ο Κώστας










 εδώ  :  ο γιός του παπαΜήτσου 
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ








ευχαριστούμε τον Κο Στεφανόπουλο Κωνσταντίνο το επι σειρά ετών προϊστάμενο τμήματος  φωτορεπορτάζ τησ εφημερίδας {{ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ}} για το φωτογραφικό υλικό και τις πληροφορίες