Τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο ομάδων
Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στην πορεία του Ολυμπιακού (με αποκορύφωμα το μεγάλο διπλό στο Χάρκοβο) και σε αυτή της Εσπανιόλ του 2007, που έφτασε μέχρι τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ και έχασε στα πέναλτι από τη Σεβίλλη, βλέπεις κάποια κοινά σημεία/χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά ορισμένους καίριους ποδοσφαιριστές της ενδεκάδας: Α) Και οι δύο ομάδες έχουν έναν σπουδαίο δεξιό μπακ. Οι Ισπανοί τότε είχαν τον Αργεντινό Ζαμπαλέτα, που έμελλε αργότερα να κάνει μεγάλα άλματα στην καριέρα του και να φτάσει μέχρι την Μάντσεστερ Σίτι, αλλά και την βασική ενδεκάδα της εθνικής Αργεντινής. Ο Ολυμπιακός έχει τώρα τον Βασίλη Τοροσίδη, για τον οποίο γράφαμε από την περασμένη Κυριακή (αμέσως μετά το ματς με τον ΟΦΗ) ότι βρίσκει τη φόρμα του και αυτό ήταν πασιφανές στο ματς με τη Μέταλιστ, όπου κατά την ταπεινή μου γνώμη ο διεθνής μπακ ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου.
Ενα άλλο κοινό στοιχείο είναι ότι και οι δύο ομάδες διαθέτουν από δύο επιθετικούς υψηλής ποιότητας. Οι Ισπανοί είχαν τότε τους Ταμούδο, Παντιάνι, ο Ολυμπιακός έχει τώρα Μιραλάς και Τζεμπούρ. Ενα τρίτο κοινό στοιχείο είναι ότι και οι δύο ομάδες έχουν από έναν κρυφό κυνηγό που χτυπάει εκεί που δεν τον περιμένεις: η Εσπανιόλ είχε τότε τον Ντε Λα Πένια, ο Ολυμπιακός έχει τώρα τον Φουστέρ. Αμφότεροι είναι λίγο μέσοι, λίγοι επιθετικοί, λίγο μεσοεπιθετικοί, μα στην πραγματικότητα μπορούν να παίξουν καλύτερα απ' ό,τιδήποτε άλλο τον ρόλο του «κρυφού». Αυτού που ξεπετάγεται από το πουθενά.
Βέβαια εκτός από ομοιότητες, υπάρχουν και πολλές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες. Και επειδή ο Βαλβέρδε πήγε τότε ως τον τελικό με την Εσπανιόλ, δεν σημαίνει ότι θα κάνει κάτι ανάλογο τώρα με τον Ολυμπιακό. Θα είναι μεγάλο λάθος για τους «ερυθρόλευκους» αν βάλουν στα αποδυτήριά τους τις θριαμβολογίες ενός μεγάλου αριθμού των οπαδών τους, που μετά την Μέταλιστ έχουν αρχίσει πλέον να ορέγονται... Βουκουρέστι. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνεχίσει σεμνά και ταπεινά αν θέλει να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία της διάκρισης στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση. Γιατί μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός όταν αποκλειόταν από το Τσάμπιονς Λιγκ, σνόμπαρε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ λες και η Ελλάδα είχε κατακτήσει πολλά τρόπαια σε αυτή τη διοργάνωση. Φέτος, φαίνεται ότι κάτι αλλάζει.
Πηγή: sday.gr
Ενα άλλο κοινό στοιχείο είναι ότι και οι δύο ομάδες διαθέτουν από δύο επιθετικούς υψηλής ποιότητας. Οι Ισπανοί είχαν τότε τους Ταμούδο, Παντιάνι, ο Ολυμπιακός έχει τώρα Μιραλάς και Τζεμπούρ. Ενα τρίτο κοινό στοιχείο είναι ότι και οι δύο ομάδες έχουν από έναν κρυφό κυνηγό που χτυπάει εκεί που δεν τον περιμένεις: η Εσπανιόλ είχε τότε τον Ντε Λα Πένια, ο Ολυμπιακός έχει τώρα τον Φουστέρ. Αμφότεροι είναι λίγο μέσοι, λίγοι επιθετικοί, λίγο μεσοεπιθετικοί, μα στην πραγματικότητα μπορούν να παίξουν καλύτερα απ' ό,τιδήποτε άλλο τον ρόλο του «κρυφού». Αυτού που ξεπετάγεται από το πουθενά.
Βέβαια εκτός από ομοιότητες, υπάρχουν και πολλές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες. Και επειδή ο Βαλβέρδε πήγε τότε ως τον τελικό με την Εσπανιόλ, δεν σημαίνει ότι θα κάνει κάτι ανάλογο τώρα με τον Ολυμπιακό. Θα είναι μεγάλο λάθος για τους «ερυθρόλευκους» αν βάλουν στα αποδυτήριά τους τις θριαμβολογίες ενός μεγάλου αριθμού των οπαδών τους, που μετά την Μέταλιστ έχουν αρχίσει πλέον να ορέγονται... Βουκουρέστι. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνεχίσει σεμνά και ταπεινά αν θέλει να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία της διάκρισης στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση. Γιατί μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός όταν αποκλειόταν από το Τσάμπιονς Λιγκ, σνόμπαρε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ λες και η Ελλάδα είχε κατακτήσει πολλά τρόπαια σε αυτή τη διοργάνωση. Φέτος, φαίνεται ότι κάτι αλλάζει.
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου