να
ενισχύσουν τη λουρονησίδα που διαχωρίζει τη λιμνοθάλασσα από τη
θάλασσα. Η παραπάνω ενέργεια έγινε με αυθαίρετο και απαράδεκτο τρόπο, με
τη χρήση (σύμφωνα με πληροφορίες) μηχανημάτων του Δήμου
Ανδραβίδας-Κυλλήνης, χωρίς καμιά προηγούμενη ενημέρωση ή συνεργασία με
το Φορέα Διαχείρισης υγροτόπων Κοτυχίου-Στροφυλιάς, στο ΔΣ του οποίου
συμμετέχουν τόσο ο Δήμαρχος της περιοχής όσο και εκπρόσωπος του
αλιευτικού συνεταιρισμού.
Το θέμα της διάβρωσης της λουρονησίδας και της απώλειας ψαριών απ’ τη λιμνοθάλασσα, είχε απασχολήσει εδώ και δύο χρόνια το Φορέα, ο οποίος είχε δρομολογήσει (με σοβαρές καθυστερήσεις) τις απαραίτητες διαδικασίες για την αποκατάσταση της λουρονησίδας μιας και η ιδιομορφία της περιοχής σοβαρή μελέτη και σχεδιασμό. Αντ’ αυτού τα μέλη του αλιευτικού συνεταιρισμού «πήραν το νόμο-και το έργο- στα χέρια τους» και προχώρησαν σε χωματουργικές παρεμβάσεις, τόσο για την ενίσχυση της λουρονησίδας, όσο και για την εκτροπή προς τη θάλασσα των γλυκών νερών παρακείμενου ρέματος προκειμένου να μειωθεί η μεταφορά και εναπόθεση ιζημάτων και η δημιουργία προσχώσεων στη λιμνοθάλασσα.
Αυτές οι δύο ενέργειες απ’ ότι διαπιστώθηκε έγιναν τελείως ερασιτεχνικά, και χωρίς καμία ειδική περιβαλλοντική και υδρογεωλογική μελέτη σύμφωνα με όσα προβλέπονται σε αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι δεν ελήφθη υπ’ όψη απολύτως καμία παράμετρος σε ότι αφορά τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα είχαν οι συγκεκριμένες ενέργειες στο καθεστώς προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Συνέπεια όλων αυτών ήταν η πρόκληση μεγάλων και σε κάποιες περιπτώσεις ανεπανόρθωτων βλαβών σε προστατευόμενα είδη πανίδας, χλωρίδας και οικοσυστημάτων της περιοχής.
Επιγραμματικά αναφέρουμε:
Την καταστροφή φωλεών και νεοσσών των θαλασσίων χελωνών του είδους Caretta caretta, που βεβαιωμένα φωλεοποιούν στη Βόρεια λουρονησίδα της λιμνοθάλασσας του Κοτυχίου. Την ίδια τύχη είχαν και κάποιες λίγες φωλιές γραμμωτής νεροχελώνας Mauremys caspica όπου συμβαίνει να φωλεοποιούν εκεί καθώς και κρασπεδωτής χελώνας, (Testudo marginata), όπου μικρός αριθμός ατόμων του είδους περίπου 15, ενδημούσε στο βορειότερο τμήμα της λουρονησίδας.
Καταστράφηκε ολοκληρωτικά και το τελευταίο τμήμα της αποικίας των οχθοχελίδονων Riparia riparia που είχε απομείνει σ’ ολόκληρο το βιότοπο Στροφυλιάς - Κοτυχίου. (Το 80% περίπου της αποικίας είχε καταστραφεί το καλοκαίρι του 1986 με παρόμοιο τρόπο και από τότε ουδέποτε ανέκαμψε)
Επιχωματώθηκαν και ενοποιήθηκαν με βυθοκορήματα και άμμο από τις κατεστραμμένες θίνες οι πιο πολλές φυσικές νησίδες της λιμνοθάλασσας εκατέρωθεν βόρειας λουρονησίδας όπου χρησιμοποιούντο συστηματικά από τα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά ως χώροι ενδιαίτησης και αναπαραγωγής.
Έγινε αποδόμηση της φυσικής συνεκτικότητας και της ανθεκτικότητας των αργιλικών ιζημάτων και λοιπών εναποθέσεων στο μεγαλύτερο τμήμα της Β. λουρονησίδας και σε κάποια σημεία έως το βάθος του υδροφόρου ορίζοντα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως αδρανή για τη δημιουργία τεχνητού τείχους.
Να σημειωθεί ότι το Κοτύχι είναι ενταγμένο στους υγροτόπους RAMSAR από το 1972 και στις περιοχές NATURA από το 2002, όχι (μόνο) ως φυσικό ιχθυοτροφείο αλλά ως ένα σημαντικό οικοσύστημα διεθνούς και ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, ενώ ο Φορέας Διαχείρισης χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την προστασία του.
Οι παραπάνω ενέργειες καθιστούν επιτακτική την ανάγκη επιβολής της νομιμότητας, η οποία καταπατήθηκε βάναυσα και μάλιστα με τη συνδρομή μελών του ΔΣ του φορέα, τα οποία απουσίαζαν από την τελευταία συνεδρίαση της 4-9-2012 και φυσικά απαιτείται εκ νέου αποκατάστασης της τρωθείσης περιοχής.
Το θέμα της διάβρωσης της λουρονησίδας και της απώλειας ψαριών απ’ τη λιμνοθάλασσα, είχε απασχολήσει εδώ και δύο χρόνια το Φορέα, ο οποίος είχε δρομολογήσει (με σοβαρές καθυστερήσεις) τις απαραίτητες διαδικασίες για την αποκατάσταση της λουρονησίδας μιας και η ιδιομορφία της περιοχής σοβαρή μελέτη και σχεδιασμό. Αντ’ αυτού τα μέλη του αλιευτικού συνεταιρισμού «πήραν το νόμο-και το έργο- στα χέρια τους» και προχώρησαν σε χωματουργικές παρεμβάσεις, τόσο για την ενίσχυση της λουρονησίδας, όσο και για την εκτροπή προς τη θάλασσα των γλυκών νερών παρακείμενου ρέματος προκειμένου να μειωθεί η μεταφορά και εναπόθεση ιζημάτων και η δημιουργία προσχώσεων στη λιμνοθάλασσα.
Αυτές οι δύο ενέργειες απ’ ότι διαπιστώθηκε έγιναν τελείως ερασιτεχνικά, και χωρίς καμία ειδική περιβαλλοντική και υδρογεωλογική μελέτη σύμφωνα με όσα προβλέπονται σε αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι δεν ελήφθη υπ’ όψη απολύτως καμία παράμετρος σε ότι αφορά τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα είχαν οι συγκεκριμένες ενέργειες στο καθεστώς προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Συνέπεια όλων αυτών ήταν η πρόκληση μεγάλων και σε κάποιες περιπτώσεις ανεπανόρθωτων βλαβών σε προστατευόμενα είδη πανίδας, χλωρίδας και οικοσυστημάτων της περιοχής.
Επιγραμματικά αναφέρουμε:
Την καταστροφή φωλεών και νεοσσών των θαλασσίων χελωνών του είδους Caretta caretta, που βεβαιωμένα φωλεοποιούν στη Βόρεια λουρονησίδα της λιμνοθάλασσας του Κοτυχίου. Την ίδια τύχη είχαν και κάποιες λίγες φωλιές γραμμωτής νεροχελώνας Mauremys caspica όπου συμβαίνει να φωλεοποιούν εκεί καθώς και κρασπεδωτής χελώνας, (Testudo marginata), όπου μικρός αριθμός ατόμων του είδους περίπου 15, ενδημούσε στο βορειότερο τμήμα της λουρονησίδας.
Καταστράφηκε ολοκληρωτικά και το τελευταίο τμήμα της αποικίας των οχθοχελίδονων Riparia riparia που είχε απομείνει σ’ ολόκληρο το βιότοπο Στροφυλιάς - Κοτυχίου. (Το 80% περίπου της αποικίας είχε καταστραφεί το καλοκαίρι του 1986 με παρόμοιο τρόπο και από τότε ουδέποτε ανέκαμψε)
Επιχωματώθηκαν και ενοποιήθηκαν με βυθοκορήματα και άμμο από τις κατεστραμμένες θίνες οι πιο πολλές φυσικές νησίδες της λιμνοθάλασσας εκατέρωθεν βόρειας λουρονησίδας όπου χρησιμοποιούντο συστηματικά από τα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά ως χώροι ενδιαίτησης και αναπαραγωγής.
Έγινε αποδόμηση της φυσικής συνεκτικότητας και της ανθεκτικότητας των αργιλικών ιζημάτων και λοιπών εναποθέσεων στο μεγαλύτερο τμήμα της Β. λουρονησίδας και σε κάποια σημεία έως το βάθος του υδροφόρου ορίζοντα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως αδρανή για τη δημιουργία τεχνητού τείχους.
Να σημειωθεί ότι το Κοτύχι είναι ενταγμένο στους υγροτόπους RAMSAR από το 1972 και στις περιοχές NATURA από το 2002, όχι (μόνο) ως φυσικό ιχθυοτροφείο αλλά ως ένα σημαντικό οικοσύστημα διεθνούς και ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, ενώ ο Φορέας Διαχείρισης χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την προστασία του.
Οι παραπάνω ενέργειες καθιστούν επιτακτική την ανάγκη επιβολής της νομιμότητας, η οποία καταπατήθηκε βάναυσα και μάλιστα με τη συνδρομή μελών του ΔΣ του φορέα, τα οποία απουσίαζαν από την τελευταία συνεδρίαση της 4-9-2012 και φυσικά απαιτείται εκ νέου αποκατάστασης της τρωθείσης περιοχής.
patrastimes.gr-ilialive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου