Δεκάδες χρόνια πίσω, σε συνθήκες
του προηγούμενου αιώνα όπου η πείνα αποτελούσε χαρακτηριστικό της
εποχής των γονιών και των παππούδων μας, μας γυρνά η απόφαση
του
υπουργού Παιδείας με την οποία επιστρέφουν… τα συσσίτια στα σχολεία.
Μια απόφαση παραδοχή από τα πλέον επίσημα χείλη, της τραγικής
πραγματικότητας που βιώνουν σήμερα εκατομμύρια οικογένειες στη χώρα
εξαιτίας των σκληρών μέτρων λιτότητας που έχουν επιβληθεί.
Από το τέλος Φεβρουαρίου θα διανέμεται καθημερινά σε 250.000 μαθητές Δημοτικών Σχολείων, κολατσιό που θα περιλαμβάνει ένα φρούτο, γάλα και ένα τοστ. Για το σκοπό αυτό, εξασφαλίστηκαν 60εκ. ευρώ από κοινοτικούς πόρους προκειμένου να διατεθούν για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στα σχολεία… στο πλαίσιο της άσκησης «κοινωνικής πολιτικής» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία του στη Βουλή το Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος.
Παιδεία στο «κόκκινο»
«Δεν γνωρίζουμε ακόμη, πως το Υπουργείο Παιδείας και με ποιο τρόπο θα διαθέσει τα 60 εκατομμύρια ευρώ στους 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων, στην επικράτεια» σημειώνει η πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πύργου και Περιχώρων κ. Βικτωρία Βασιλοπούλου και προσθέτει πως «Εκείνο όμως που γνωρίζουμε είναι, ότι ο Υπουργός Παιδείας, στην ομιλία του στη Βουλή, αναγνωρίζει και παραδέχεται το γεγονός ότι τα παιδιά αυτής της χώρας, βιώνουν την πιο σκληρή βία, στο σχολείο και στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον τους, αφού ένας στους τρεις συνανθρώπους μας, -κι ενδεχομένως και ένας ή και οι δύο γονείς τους- είναι άνεργος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής της ελληνικής οικογένειας αλλά και για την επιβίωσή της και της εν γένει κοινωνίας, υπέρ της ευημερίας των αριθμών και των μνημονίων.
Παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ο Υπουργός Παιδείας, ότι σήμερα, στον 21ο αι. στα ελληνικά σχολειά, όπου παρέχεται δωρεάν Παιδεία, οι μαθητές υποσιτίζονται και πεινούν. Και θα ασκηθεί κοινωνική πολιτική με ένα φρούτο, ένα γάλα κι ένα τοστ καθημερινά. Ας πούμε, δηλαδή, ότι θα ασκηθεί από το τέλος Φεβρουαρίου, κοινωνική πολιτική, και σε επίπεδο κολατσιού ή δεκατιανού για 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων σε όλη την επικράτεια. ΚΑΙ ΜΕΤΑ;;;
Το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, στην αρρώστεια, στο φάρμακο, στο Νοσοκομείο, στις εκπαιδευτικές ανάγκες;;; Τα παιδιά των Νηπιαγωγείων, των Γυμνασίων, των Λυκείων, τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο και είναι στους δρόμους ή στην προσπάθεια εξεύρεσης του μεροκάματου (ανήλικοι εργαζόμενοι;;;); Εκεί πού ακριβώς έγκειται η κοινωνική μέριμνα και πολιτική!!!; Παιδεία στο «κόκκινο», Υγεία στο «κόκκινο», Ασφάλιση στο «κόκκινο», Ανεργία στο «κόκκινο». Ευτυχώς που υπάρχουν, αν κι ακόμη δε γνωρίζουμε πώς, πού, πότε, και τα 60000 ευρώ για τέσσερις μήνες, αν υποθέσουμε, βεβαίως, ότι ισχύει το «από το τέλος Φεβρουαρίου»!».
«Διαιρούν την κοινωνία…»
Η κ. Βασιλοπούλου, σχολιάζει όμως και την «κοινωνική» πολιτική που ασκείται για την κάλυψη των δαπανών σίτισης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μετά τη συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. «Πενήντα πέντε (55) Στρατιωτικές Λέσχες στη χώρα, θα καλύψουν το πρόβλημα των συναδέλφων !!!! Κι όπου δεν υπάρχει Λέσχη;
Οι αναπληρωτές που βρίσκονται και υπηρετούν χιλιόμετρα μακριά από την έδρα της Λέσχης;;; Οι πρωτοδιόριστοι συνάδελφοι, που αμείβονται λιγότερο από τους αναπληρωτές;;; Αυτή η «κατηγοριοποίηση» των συναδέλφων, των ανθρώπων;;; Αυτές οι πολιτικές που κατάντησαν τους εργαζόμενους «αναξιοπρεπείς» με μισθούς και συμβάσεις «πείνας» και που διαιρούν την κοινωνία στους εργαζόμενους και μη, σ’ αυτούς που ακόμη τρώνε και σε αυτούς που δεν έχουν να φάνε, σε «στεγασμένους» κι «αστέγους» και… και… ;;;
Θα πει κανείς, μα είναι μια προσπάθεια! Είναι κάτι! Είναι μια θετική πρωτοβουλία! Η αλληλεγγύη των ανθρώπων σήμερα, ανώνυμα, έχει δώσει λύσεις, εκεί που η Κυβέρνηση επιλέγει να επιμένει στη στήριξη του Μνημονίου και στην «τιμωρία» των πολιτών αυτής της χώρας, κάθε μέρα, με το να επιβάλλει όρους ζωής όπου τα όρια της φτώχειας τείνουν να ξεπεραστούν αν στην ουσία δεν έχουν ήδη ξεπεραστεί!!!».
«Τα βάρη αυτά, συνθλίβουν το είναι τους»
Καταλήγοντας η κ. Βασιλοπούλου επισημαίνει ότι «στην τραγικότητα της ελληνικής πραγματικότητας, έρχεται ο Υπουργός Παιδείας, δυστυχώς να επιβεβαιώσει ότι σήμερα, στο Δημόσιο και Δωρεάν Δημοτικό Σχολείο, τα παιδιά κουβαλούν τα βάρη των οικογενειών τους, του ελληνικού χρέους –που σωρεύτηκε χρόνια τώρα και με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές στην ιστορική πορεία-, της δικής τους ζωής, τα βάρη των άλλων με τους οποίους καθημερινά συναναστρέφονται!
Σκέφτηκε αλήθεια η Κυβερνητική ηγεσία της χώρας, ότι είναι ΠΑΙΔΙΑ;; Ότι τα βάρη αυτά συνθλίβουν το είναι τους;; Μάλλον η κοινωνική πολιτική θα πρέπει να ξαναβρεί το ρεαλιστικό εννοιολογικό της περιεχόμενο και τους «δρόμους» της έκφρασης και άσκησής της, όχι ως «φιλοδώρημα» στο τραγικά υπαρκτό, αλλά ως κατ’ εξοχήν θεσμός όπου όλοι οι πολίτες, απολαμβάνουν και σέβονται αυτό που δικαιούνται να έχουν!
Είναι «κατάντια» να ελπίζουμε στη διάθεση ενός φρούτου, ενός γάλακτος, ενός τοστ, καθημερινά και στα πλαίσια συγκεκριμένων «αφηρημένων» και «αορίστων» «αριθμών»! Κι όπως θυμάμαι από τον Ελύτη, «δε γίνεσαι χορτοφάγος, τρώγοντας προβατάκια βαμμένα πράσινα»!!!!».
Κική Κολοβέρου
Από το τέλος Φεβρουαρίου θα διανέμεται καθημερινά σε 250.000 μαθητές Δημοτικών Σχολείων, κολατσιό που θα περιλαμβάνει ένα φρούτο, γάλα και ένα τοστ. Για το σκοπό αυτό, εξασφαλίστηκαν 60εκ. ευρώ από κοινοτικούς πόρους προκειμένου να διατεθούν για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στα σχολεία… στο πλαίσιο της άσκησης «κοινωνικής πολιτικής» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία του στη Βουλή το Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος.
Παιδεία στο «κόκκινο»
«Δεν γνωρίζουμε ακόμη, πως το Υπουργείο Παιδείας και με ποιο τρόπο θα διαθέσει τα 60 εκατομμύρια ευρώ στους 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων, στην επικράτεια» σημειώνει η πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πύργου και Περιχώρων κ. Βικτωρία Βασιλοπούλου και προσθέτει πως «Εκείνο όμως που γνωρίζουμε είναι, ότι ο Υπουργός Παιδείας, στην ομιλία του στη Βουλή, αναγνωρίζει και παραδέχεται το γεγονός ότι τα παιδιά αυτής της χώρας, βιώνουν την πιο σκληρή βία, στο σχολείο και στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον τους, αφού ένας στους τρεις συνανθρώπους μας, -κι ενδεχομένως και ένας ή και οι δύο γονείς τους- είναι άνεργος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής της ελληνικής οικογένειας αλλά και για την επιβίωσή της και της εν γένει κοινωνίας, υπέρ της ευημερίας των αριθμών και των μνημονίων.
Παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ο Υπουργός Παιδείας, ότι σήμερα, στον 21ο αι. στα ελληνικά σχολειά, όπου παρέχεται δωρεάν Παιδεία, οι μαθητές υποσιτίζονται και πεινούν. Και θα ασκηθεί κοινωνική πολιτική με ένα φρούτο, ένα γάλα κι ένα τοστ καθημερινά. Ας πούμε, δηλαδή, ότι θα ασκηθεί από το τέλος Φεβρουαρίου, κοινωνική πολιτική, και σε επίπεδο κολατσιού ή δεκατιανού για 250.000 μαθητές δημοτικών σχολείων σε όλη την επικράτεια. ΚΑΙ ΜΕΤΑ;;;
Το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, στην αρρώστεια, στο φάρμακο, στο Νοσοκομείο, στις εκπαιδευτικές ανάγκες;;; Τα παιδιά των Νηπιαγωγείων, των Γυμνασίων, των Λυκείων, τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο και είναι στους δρόμους ή στην προσπάθεια εξεύρεσης του μεροκάματου (ανήλικοι εργαζόμενοι;;;); Εκεί πού ακριβώς έγκειται η κοινωνική μέριμνα και πολιτική!!!; Παιδεία στο «κόκκινο», Υγεία στο «κόκκινο», Ασφάλιση στο «κόκκινο», Ανεργία στο «κόκκινο». Ευτυχώς που υπάρχουν, αν κι ακόμη δε γνωρίζουμε πώς, πού, πότε, και τα 60000 ευρώ για τέσσερις μήνες, αν υποθέσουμε, βεβαίως, ότι ισχύει το «από το τέλος Φεβρουαρίου»!».
«Διαιρούν την κοινωνία…»
Η κ. Βασιλοπούλου, σχολιάζει όμως και την «κοινωνική» πολιτική που ασκείται για την κάλυψη των δαπανών σίτισης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μετά τη συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. «Πενήντα πέντε (55) Στρατιωτικές Λέσχες στη χώρα, θα καλύψουν το πρόβλημα των συναδέλφων !!!! Κι όπου δεν υπάρχει Λέσχη;
Οι αναπληρωτές που βρίσκονται και υπηρετούν χιλιόμετρα μακριά από την έδρα της Λέσχης;;; Οι πρωτοδιόριστοι συνάδελφοι, που αμείβονται λιγότερο από τους αναπληρωτές;;; Αυτή η «κατηγοριοποίηση» των συναδέλφων, των ανθρώπων;;; Αυτές οι πολιτικές που κατάντησαν τους εργαζόμενους «αναξιοπρεπείς» με μισθούς και συμβάσεις «πείνας» και που διαιρούν την κοινωνία στους εργαζόμενους και μη, σ’ αυτούς που ακόμη τρώνε και σε αυτούς που δεν έχουν να φάνε, σε «στεγασμένους» κι «αστέγους» και… και… ;;;
Θα πει κανείς, μα είναι μια προσπάθεια! Είναι κάτι! Είναι μια θετική πρωτοβουλία! Η αλληλεγγύη των ανθρώπων σήμερα, ανώνυμα, έχει δώσει λύσεις, εκεί που η Κυβέρνηση επιλέγει να επιμένει στη στήριξη του Μνημονίου και στην «τιμωρία» των πολιτών αυτής της χώρας, κάθε μέρα, με το να επιβάλλει όρους ζωής όπου τα όρια της φτώχειας τείνουν να ξεπεραστούν αν στην ουσία δεν έχουν ήδη ξεπεραστεί!!!».
«Τα βάρη αυτά, συνθλίβουν το είναι τους»
Καταλήγοντας η κ. Βασιλοπούλου επισημαίνει ότι «στην τραγικότητα της ελληνικής πραγματικότητας, έρχεται ο Υπουργός Παιδείας, δυστυχώς να επιβεβαιώσει ότι σήμερα, στο Δημόσιο και Δωρεάν Δημοτικό Σχολείο, τα παιδιά κουβαλούν τα βάρη των οικογενειών τους, του ελληνικού χρέους –που σωρεύτηκε χρόνια τώρα και με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές στην ιστορική πορεία-, της δικής τους ζωής, τα βάρη των άλλων με τους οποίους καθημερινά συναναστρέφονται!
Σκέφτηκε αλήθεια η Κυβερνητική ηγεσία της χώρας, ότι είναι ΠΑΙΔΙΑ;; Ότι τα βάρη αυτά συνθλίβουν το είναι τους;; Μάλλον η κοινωνική πολιτική θα πρέπει να ξαναβρεί το ρεαλιστικό εννοιολογικό της περιεχόμενο και τους «δρόμους» της έκφρασης και άσκησής της, όχι ως «φιλοδώρημα» στο τραγικά υπαρκτό, αλλά ως κατ’ εξοχήν θεσμός όπου όλοι οι πολίτες, απολαμβάνουν και σέβονται αυτό που δικαιούνται να έχουν!
Είναι «κατάντια» να ελπίζουμε στη διάθεση ενός φρούτου, ενός γάλακτος, ενός τοστ, καθημερινά και στα πλαίσια συγκεκριμένων «αφηρημένων» και «αορίστων» «αριθμών»! Κι όπως θυμάμαι από τον Ελύτη, «δε γίνεσαι χορτοφάγος, τρώγοντας προβατάκια βαμμένα πράσινα»!!!!».
Κική Κολοβέρου
Εφημερίδα Πρωινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου