Με επιστολή του προς τον Πρόεδρο
της Βουλής ο Βουλευτής Ηλείας της Ν.Δ., Ανδρέας Μαρίνος προτείνει την
κατάργηση της ασυλίας και της διαδικασίας
της άρσης
ασυλίας Βουλευτών. Όπως τονίζει στην επιστολή του ο κ. Μαρίνος είναι
ευκαιρία την περίοδο αυτή να δείξουμε και στην πράξη ότι δεν υπάρχει
διάκριση μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Η επιστολή εστιάζει στην ύπαρξη
ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους πολίτες και στην κάθαρση του
πολιτικού συστήματος ώστε οι βουλευτές και οι πολιτικοί να αποτελούν
πρότυπα για την κοινωνία.
Η επιστολή έχει ως εξής:
"Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
σύμφωνα με τα άρθρα 61 και 62 του Συντάγματος και τα άρθρο 43Α και 83 του Κανονισμού της Βουλής οι αιτήσεις της εισαγγελικής αρχής για τη χορήγηση της άδειας άσκησης ποινικής δίωξης κατά Βουλευτή, αφού ελεγχθούν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υποβάλλονται στη Βουλή διά του Υπουργού Δικαιοσύνης. Έπειτα επιλαμβάνεται ο Πρόεδρος της Βουλής για την παραπομπή τους στην αρμόδια Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας και ύστερα από μία θεσμοθετημένη διαδικασία ζητείται από το Κοινοβουλευτικό Σώμα να αποφανθεί για την άρση ή μη της ασυλίας του Βουλευτή.
Η εν λόγω διαδικασία, ορίζεται ρητά από τον Κανονισμό της Βουλής και αδιαμφισβήτητα καταρτίστηκε από έμπειρους νομικούς, νομοθέτες και συνταγματολόγους. Είναι σίγουρο πως όταν προβλέφθηκε η διάταξη αυτή υπηρετούσε στο ακέραιο τον κοινοβουλευτισμό και διασφάλιζε την απρόσκοπτη λειτουργία του Σώματος που πολλάκις είχε πληγεί και από τις εσωτερικές πολιτικές αναταραχές του παρελθόντος.
Ο Βουλευτής έχει υποχρέωση να εκφράζεται ελεύθερα και ανεπηρέαστα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου ασκώντας πολιτική και κοινοβουλευτικό έλεγχο, σεβόμενος πάντα την Δημοκρατία και τις αρχές του Συντάγματος.
Αντιλαμβανόμενος το λαϊκό αίσθημα και την πικρία των πολιτών και εντελλόμενος με αίσθημα ευθύνης, σας διατυπώνω τα ακόλουθα ερωτήματα και τις προτάσεις μου επί του θέματος της ασυλίας των Βουλευτών.
Κύριε Πρόεδρε, η διαδικασία της άρσης ασυλίας, με την μορφή που διεξάγεται την στιγμή αυτή, πιστεύω πως πλήττει τον κοινοβουλευτισμό παρά τον ενδυναμώνει. Στο πρόγραμμα των κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων μου, όντας νεοεκλεγείς Βουλευτής, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καλούμαι να ψηφίσω υπέρ ή κατά της άρσης ασυλίας συναδέλφων μου Βουλευτών. Θεωρώ πως οι συχνές συνεδριάσεις αυτές επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τις σχέσεις πολιτών-πολιτικών. Από την άλλη οι συνεδριάσεις ενεργοποιούν κάθε φορά τον κοινωνικό αυτοματισμό που στρέφεται κατά του πολιτικού συστήματος, αποδοκιμάζοντας το, κατακρίνοντας το για πολιτικές «κουκουλώματος» και διάκρισης πολιτών-πολιτικών.
Ως Έλλην πολίτης και ύστερα ως Έλλην Βουλευτής πιστεύω ακράδαντα πως η ιδιότητα του Βουλευτή δεν πρέπει να τίθεται στο απυρόβλητο. Κάθε Κοινοβουλευτικός εκτός από αιρετός, που χαίρει δηλαδή της εκτίμησης
του κόσμου, είναι ταυτόχρονα πολίτης του Κράτους και έχει τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα και την Νομοθεσία.
Και ερωτώ. Για ποιο λόγο ο Βουλευτής να μην αντιμετωπίζεται ισότιμα με τον απλό πολίτη για αδικήματα που δεν έχουν σχέση με την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα και την άσκηση πολιτικής; Θα πρέπει κ. Πρόεδρε όλοι οι κοινοβουλευτικοί να σταθούμε σε αυτό το θέμα και να αποφασίσουμε ανάλογα και γενναία. Ο Βουλευτής και ο πολιτικός πρέπει να είναι πρότυπο μέσα στην κοινωνία. Δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από προστατευτικές δικλίδες. Δυστυχώς όμως, με την εν λόγω διαδικασία έχουμε «κερδίσει» δύο τινά. Αφενός μεν, οι πολίτες εξοργίζονται όταν βλέπουν να πραγματοποιούνται διακρίσεις και αφετέρου έντιμοι κοινοβουλευτικοί γίνονται βορρά στα Μ.Μ.Ε., δίνοντας σε αυτά, με τις ευλογίες του συστήματος, το δικαίωμα να εξευτελίζουν το θεσμό.
Κύριε Πρόεδρε υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις που πρέπει να εκδικαστούν και αφορούν πολιτικά πρόσωπα, οι οποίες όμως χρονοτριβούν και των οποίων οι αποφάσεις δεν εκτελούνται άμεσα. Θεωρώ πως όταν μια υπόθεση αφορά πολιτικό η Βουλευτή, θα πρέπει η δικαιοσύνη να αποφαίνεται όσο πιο άμεσα γίνεται με στόχο όχι την μη ταλαιπωρία του πολιτικού προσώπου όσο την επιτάχυνση της πολιτικής κάθαρσης και το αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη να μπορεί να εμπιστευτεί την τύχη του ίδιου και των συμπολιτών του στα χέρια του πολιτικού συστήματος.
Κλείνοντας κύριε Πρόεδρε, προτείνω να καταργηθεί η ασυλία για θέματα που δεν αφορούν στην κοινοβουλευτική δραστηριότητα του εκάστοτε Βουλευτή, με ταυτόχρονη κατάργηση της διαδικασίας της άρση ασυλίας, μιας και που η Βουλή θα έχει αναθεωρητικό χαρακτήρα εφόσον έχει περάσει μία πενταετία από την προηγούμενη αναθεωρητική Βουλή κάτι το οποίο είναι προαπαιτούμενο από το Σύνταγμα μας. Να τροποποιηθούν λοιπόν τα δύο άρθρα του Συντάγματος και ο Κανονισμός της Βουλής, ορίζοντας πως οι Βουλευτές θα διώκονται άμεσα για κάθε αξιόποινη πράξη, πλην των δικαστικών προσφυγών κατά τους, που αναφέρονται σε προφορική ή γραπτή πολιτική τοποθέτηση.
Ελπίζω κύριε Πρόεδρε η άποψη μου να εισακουστεί και να προχωρήσουμε ως Σώμα, Προεδρείο και απλοί Βουλευτές, ένα βήμα πιο κοντά στον πολίτη.
Με εκτίμηση, Ανδρέας Σπ. Μαρίνος"
Η επιστολή έχει ως εξής:
"Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
σύμφωνα με τα άρθρα 61 και 62 του Συντάγματος και τα άρθρο 43Α και 83 του Κανονισμού της Βουλής οι αιτήσεις της εισαγγελικής αρχής για τη χορήγηση της άδειας άσκησης ποινικής δίωξης κατά Βουλευτή, αφού ελεγχθούν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υποβάλλονται στη Βουλή διά του Υπουργού Δικαιοσύνης. Έπειτα επιλαμβάνεται ο Πρόεδρος της Βουλής για την παραπομπή τους στην αρμόδια Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας και ύστερα από μία θεσμοθετημένη διαδικασία ζητείται από το Κοινοβουλευτικό Σώμα να αποφανθεί για την άρση ή μη της ασυλίας του Βουλευτή.
Η εν λόγω διαδικασία, ορίζεται ρητά από τον Κανονισμό της Βουλής και αδιαμφισβήτητα καταρτίστηκε από έμπειρους νομικούς, νομοθέτες και συνταγματολόγους. Είναι σίγουρο πως όταν προβλέφθηκε η διάταξη αυτή υπηρετούσε στο ακέραιο τον κοινοβουλευτισμό και διασφάλιζε την απρόσκοπτη λειτουργία του Σώματος που πολλάκις είχε πληγεί και από τις εσωτερικές πολιτικές αναταραχές του παρελθόντος.
Ο Βουλευτής έχει υποχρέωση να εκφράζεται ελεύθερα και ανεπηρέαστα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου ασκώντας πολιτική και κοινοβουλευτικό έλεγχο, σεβόμενος πάντα την Δημοκρατία και τις αρχές του Συντάγματος.
Αντιλαμβανόμενος το λαϊκό αίσθημα και την πικρία των πολιτών και εντελλόμενος με αίσθημα ευθύνης, σας διατυπώνω τα ακόλουθα ερωτήματα και τις προτάσεις μου επί του θέματος της ασυλίας των Βουλευτών.
Κύριε Πρόεδρε, η διαδικασία της άρσης ασυλίας, με την μορφή που διεξάγεται την στιγμή αυτή, πιστεύω πως πλήττει τον κοινοβουλευτισμό παρά τον ενδυναμώνει. Στο πρόγραμμα των κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων μου, όντας νεοεκλεγείς Βουλευτής, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καλούμαι να ψηφίσω υπέρ ή κατά της άρσης ασυλίας συναδέλφων μου Βουλευτών. Θεωρώ πως οι συχνές συνεδριάσεις αυτές επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τις σχέσεις πολιτών-πολιτικών. Από την άλλη οι συνεδριάσεις ενεργοποιούν κάθε φορά τον κοινωνικό αυτοματισμό που στρέφεται κατά του πολιτικού συστήματος, αποδοκιμάζοντας το, κατακρίνοντας το για πολιτικές «κουκουλώματος» και διάκρισης πολιτών-πολιτικών.
Ως Έλλην πολίτης και ύστερα ως Έλλην Βουλευτής πιστεύω ακράδαντα πως η ιδιότητα του Βουλευτή δεν πρέπει να τίθεται στο απυρόβλητο. Κάθε Κοινοβουλευτικός εκτός από αιρετός, που χαίρει δηλαδή της εκτίμησης
του κόσμου, είναι ταυτόχρονα πολίτης του Κράτους και έχει τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα και την Νομοθεσία.
Και ερωτώ. Για ποιο λόγο ο Βουλευτής να μην αντιμετωπίζεται ισότιμα με τον απλό πολίτη για αδικήματα που δεν έχουν σχέση με την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα και την άσκηση πολιτικής; Θα πρέπει κ. Πρόεδρε όλοι οι κοινοβουλευτικοί να σταθούμε σε αυτό το θέμα και να αποφασίσουμε ανάλογα και γενναία. Ο Βουλευτής και ο πολιτικός πρέπει να είναι πρότυπο μέσα στην κοινωνία. Δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από προστατευτικές δικλίδες. Δυστυχώς όμως, με την εν λόγω διαδικασία έχουμε «κερδίσει» δύο τινά. Αφενός μεν, οι πολίτες εξοργίζονται όταν βλέπουν να πραγματοποιούνται διακρίσεις και αφετέρου έντιμοι κοινοβουλευτικοί γίνονται βορρά στα Μ.Μ.Ε., δίνοντας σε αυτά, με τις ευλογίες του συστήματος, το δικαίωμα να εξευτελίζουν το θεσμό.
Κύριε Πρόεδρε υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις που πρέπει να εκδικαστούν και αφορούν πολιτικά πρόσωπα, οι οποίες όμως χρονοτριβούν και των οποίων οι αποφάσεις δεν εκτελούνται άμεσα. Θεωρώ πως όταν μια υπόθεση αφορά πολιτικό η Βουλευτή, θα πρέπει η δικαιοσύνη να αποφαίνεται όσο πιο άμεσα γίνεται με στόχο όχι την μη ταλαιπωρία του πολιτικού προσώπου όσο την επιτάχυνση της πολιτικής κάθαρσης και το αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη να μπορεί να εμπιστευτεί την τύχη του ίδιου και των συμπολιτών του στα χέρια του πολιτικού συστήματος.
Κλείνοντας κύριε Πρόεδρε, προτείνω να καταργηθεί η ασυλία για θέματα που δεν αφορούν στην κοινοβουλευτική δραστηριότητα του εκάστοτε Βουλευτή, με ταυτόχρονη κατάργηση της διαδικασίας της άρση ασυλίας, μιας και που η Βουλή θα έχει αναθεωρητικό χαρακτήρα εφόσον έχει περάσει μία πενταετία από την προηγούμενη αναθεωρητική Βουλή κάτι το οποίο είναι προαπαιτούμενο από το Σύνταγμα μας. Να τροποποιηθούν λοιπόν τα δύο άρθρα του Συντάγματος και ο Κανονισμός της Βουλής, ορίζοντας πως οι Βουλευτές θα διώκονται άμεσα για κάθε αξιόποινη πράξη, πλην των δικαστικών προσφυγών κατά τους, που αναφέρονται σε προφορική ή γραπτή πολιτική τοποθέτηση.
Ελπίζω κύριε Πρόεδρε η άποψη μου να εισακουστεί και να προχωρήσουμε ως Σώμα, Προεδρείο και απλοί Βουλευτές, ένα βήμα πιο κοντά στον πολίτη.
Με εκτίμηση, Ανδρέας Σπ. Μαρίνος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου