Όσο
και αν στις μικρές κοινωνίες η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να
αποτελεί μια ασπίδα στις επιπτώσεις της κρίσης, δυστυχώς η κατάσταση
είναι τόσο τραγική που και αυτό το πλεονέκτημα χάνεται. Και στην επαρχία
οι συνέπειες της κατάστασης είναι κάτι παραπάνω από ορατές και πλέον
υπάρχουν φαινόμενα τραγικά, που θα πρέπει να μας προβληματίσουν άμεσα,
για το πόσο εύκολα μπορεί να βρεθούμε όλοι σε αυτή τη θέση.
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε στον Πύργο μάρτυρες πραγματικά θλιβερών φαινομένων. Από την απλή επίσκεψη του γονιού που βλέπει το παιδί του να μην έχει δουλειά και ψάχνει ο ίδιος μαζί του σε γνωστούς και άγνωστους για κάποια εργασιακή ευκαιρία, περάσαμε σε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Γονείς που έχουν μείνει άνεργοι, δεν διστάζουν να χτυπήσουν όποια πόρτα μπορούν αναζητώντας ένα μεροκάματο. Και τα λόγια τους είναι γροθιά στο στομάχι. «Σας παρακαλώ, ψάχνω για μια δουλειά, ένα μεροκάματο, δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου». Δεν είναι ελεημοσύνη για ένα ευρώ, που θα το δώσεις και θα νοιώσεις ανακούφιση. Είναι αναζήτηση για μια ευκαιρία αξιοπρεπούς αγώνα στη ζωή μας, για τη δυνατότητα να βγάλει κάποιος τα προς το ζειν με τίμιο τρόπο, εργαζόμενος. Και σε αυτή την αναζήτηση πολύ δύσκολα θα βοηθήσεις.
Όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που καθημερινά στέκονται στο κατώφλι μιας μικρής ή μεγάλης επιχείρησης, για μια θέση εργασίας. Υπάρχει ή δεν υπάρχει, με αγγελία ή χωρίς, ότι δουλειά να είναι λένε, αρκεί να τους δώσει τη δυνατότητα να βγάλουν τίμια μερικά ευρώ για να καλύψουν κάποιες από τις ανάγκες τους, έστω και ένα μεροκάματο.
Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, η κοινωνία μπορεί να μιλά να γεμάτες καφετέριες από νέους και άνεργους, όμως υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μεγάλη ανάγκη και ψάχνουν με κάθε τρόπο για δουλειά…
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε στον Πύργο μάρτυρες πραγματικά θλιβερών φαινομένων. Από την απλή επίσκεψη του γονιού που βλέπει το παιδί του να μην έχει δουλειά και ψάχνει ο ίδιος μαζί του σε γνωστούς και άγνωστους για κάποια εργασιακή ευκαιρία, περάσαμε σε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Γονείς που έχουν μείνει άνεργοι, δεν διστάζουν να χτυπήσουν όποια πόρτα μπορούν αναζητώντας ένα μεροκάματο. Και τα λόγια τους είναι γροθιά στο στομάχι. «Σας παρακαλώ, ψάχνω για μια δουλειά, ένα μεροκάματο, δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου». Δεν είναι ελεημοσύνη για ένα ευρώ, που θα το δώσεις και θα νοιώσεις ανακούφιση. Είναι αναζήτηση για μια ευκαιρία αξιοπρεπούς αγώνα στη ζωή μας, για τη δυνατότητα να βγάλει κάποιος τα προς το ζειν με τίμιο τρόπο, εργαζόμενος. Και σε αυτή την αναζήτηση πολύ δύσκολα θα βοηθήσεις.
Όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που καθημερινά στέκονται στο κατώφλι μιας μικρής ή μεγάλης επιχείρησης, για μια θέση εργασίας. Υπάρχει ή δεν υπάρχει, με αγγελία ή χωρίς, ότι δουλειά να είναι λένε, αρκεί να τους δώσει τη δυνατότητα να βγάλουν τίμια μερικά ευρώ για να καλύψουν κάποιες από τις ανάγκες τους, έστω και ένα μεροκάματο.
Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, η κοινωνία μπορεί να μιλά να γεμάτες καφετέριες από νέους και άνεργους, όμως υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μεγάλη ανάγκη και ψάχνουν με κάθε τρόπο για δουλειά…
ilialive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου