Γροθιά στο στομάχι η εξομολόγηση μαθητή, παιδιού μεταναστών στη Γερμανία!
«Κάνουμε έκκληση προς την Πολιτεία, να σκύψει στα προβλήματά μας και να αφουγκραστεί τον παλμό της Ελλάδας που χτυπά στις πονεμένες καρδιές των Ελλήνων του εξωτερικού». Γροθιά στο στομάχι για τους θεατές του 17ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους, τούτα τα λόγια βγαλμένα από τα χείλη ενός 15χρονου αγοριού, του Κωνσταντίνου Κοτσιόπουλου, που ζει τα τελευταία χρόνια μαζί με τους γονείς του στην Φρανκφούρτη. Είναι η κλασική περίπτωση της νέας διασποράς που δημιούργησε η οικονομική κρίση στη χώρα μας, όπου ολόκληρες οικογένειες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη, αφού η Ελλάδα «σκότωσε» τα όνειρά τους και τους οδήγησε στη φυγή. Καταλάβαμε από το λόγια του Κωνσταντίνου, ότι η ημέρα που ανοίγεις την πόρτα να φύγεις-όπως τόσοι Έλληνες παλαιότερα-είναι απίστευτα δύσκολη, σχεδόν τραγική. Και όπως περιέγραψε στη συνέχεια, ακόμα πιο δύσκολη και καταθλιπτική είναι η καθημερινότητα των Ελλήνων νεομεταναστών στη ξένη χώρα που σίγουρα δεν είναι η γη της Επαγγελίας. Μια τέτοια μέρα περιγράφουν στην ταινία τους με περίσσια μελαγχολία, πέντε παιδιά μεταναστών στη Γερμανία, ένα από αυτά είναι κι ο Κωνσταντίνος, ο συγγραφέας της ταινίας μικρούς μήκους, που το Σάββατο το βράδυ βραβεύτηκαν για την δημιουργία τους στην τελετή έναρξης του 17ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον Πύργο, στο θέατρο Απόλλων.Μια πολύ ιδιαίτερη βράβευση, που έχει να κάνει με την καρδιά της Ελλάδας που χτυπά εκτός συνόρων. Ο διαγωνισμός βέβαια που συμμετείχαν, δεν ήταν του Φεστιβάλ αλλά ενός άλλου φορέα, της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης που έχει μια μακρόχρονη συνεργασία με το Νεανικό Πλάνο και την camera zizanio και που τιμητικά έκανε τη βράβευση αυτή στον Πύργο. Την απονομή έκαναν ο διευθυντής του γραφείου του υφυπουργού παιδείας του κ. Αλέξανδρου Δερμετζόπουλου, Αποστόλης Παπακωνσταντίνου και η προϊσταμένη της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης Κατερίνα Χαριοπολίτου. Το βραβείο κέρδισαν τα παιδιά που ήρθαν από την Γερμανία και το ελληνικό σχολείο Φρανκφούρτης, συμμετέχοντας στο διαγωνισμό ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ VIDEO για τους μαθητές της Ομογένειας με τίτλο «ΚΑΛΗΜΕΡΑ-ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΟΥ- Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ ΕΣΥ» που οργάνωσε το Υπουργείο Παιδεία τη σχολική χρονιά 2013-14. Η ταινία τους έχει τίτλο «14 Σεπτεμβρίου… Του Σταυρού…, Καλημέρα Ελλάδα» και εικονογραφεί τις εντυπώσεις του μικρού Κωνσταντίνου στη βροχερή Φρανκφούρτη στην πόλη που οποία υποχρεώθηκε να μεταναστεύσει μαζί με τους γονείς του λόγω της οικονομικής κρίσης. Μια ταινία απλή αλλά ταυτόχρονα μια δυνατή γροθιά στο στομάχι για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά της νέας διασποράς. Στο διαγωνισμό πήραν μέρος 53 σχολεία του εξωτερικού κι οι νικητές αναδείχτηκαν από την on line ψηφοφορία του κοινού που οργάνωσε η Εκπαιδευτική Τηλεόραση κι η οποία έκανε την απονομή. Τα ονόματα των μαθητών που βραβεύθηκαν είναι: Αναστασία Παπαδοπούλου, Αφροδίτη Τσιγαρίδα, Χριστίνα Σάιχ, Ορέστης Πίπερ, Κωνσταντίνος Κουτσιόπουλος. Στον Πύργο ήρθαν με τους συνοδούς καθηγητές τους, Χρήστο Δίγκα και Χριστίνα Κεχαγιά.
Η σκληρή αλήθεια του Κωνσταντίνου…
Τον επόμενο ομιλητή και μαθητή της, προλόγισε η καθηγήτρια των παιδιών κ. Χριστίνα Κεχαγιά: « Ήρθαμε από πολύ μακριά, από την Φρανκφούρτη, παράπλευρες απώλειες της οικονομικής κρίσης τα παιδιά των μεταναστών και ενός σχολείου με 210 μαθητές που στέλνει ένα μήνυμα που θεωρώ ότι δεν χρειάζεται ούτε σκηνοθεσία, ούτε μοντάζ, ούτε κάμερα. Είναι οδυνηρά πραγματικό και είναι οι μεγάλες ανατροπές στη ζωή. Γι αυτές τις ανατροπές έγραψε ο συγγραφέας του σχολείου μας., ο Κωνσταντίνος ο Κοτσιόπουλος».
Μελαγχολική στιγμή, η εξομολόγηση του Κωνσταντίνου. Πήρε το μικρόφωνο και κατάφερε με τα λόγια του να κάνει την καρδιά μας να χτυπά γρήγορα. Ακόμα και το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος, φανέρωνε οδύνη και οργή! Ήταν ένα χειροκρότημα διαμαρτυρίας!
«Ονομάζομαι Κων/νος Κουτσιόπουλος και είμαι μαθητής της Β’ τάξης του γυμνασίου Φρανκφούρτης. Είμαι ένας από τους πέντε μαθητές που συμμετείχαν στην προσπάθεια δημιουργίας της ταινίας που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό. Οι υπόλοιποι είναι ο Ορέστης, η Αφροδίτη, η Χριστίνα και η Αναστασία. Η επιλογή να κάνουμε μια μελαγχολική και στενάχωρη ταινία, δεν ήταν τυχαία. Ήταν μια επιλογή που εκφράζει απόλυτα σήμερα την ψυχολογία του νεομετανάστη στη Γερμανία. Είναι η καταρρακωμένη ψυχολογία όλων αυτών των παιδιών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την όμορφη Ελλάδα για βιοποριστικούς λόγους και να μεταναστεύσουν με τις οικογένειές τους στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Ένα εγχείρημα καθόλου ευχάριστο και νομίζω πως θα ήταν περιττό να αναφερθώ στις τεράστιες δυσκολίες του. Τα παιδιά καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον και να εγκλιματιστούν σε έναν καινούργιο κόσμο. Γρήγορα αντιλαμβάνονται πως είναι αντιμέτωποι με μια νέα σκληρή πραγματικότητα. Η μόνη παρηγοριά τους και το μοναδικό καταφύγιο, είναι το ελληνικό σχολείο στην ξένη χώρα. Το δικό μας σχολείο στην Φρανκφούρτη, είναι το μοναδικό, σε μια ακτίνα 150 χιλιομέτρων. Σίγουρα δεν είναι αρκετό, αλλά παραμένει εδώ και χρόνια το μοναδικό αποκούμπι των Ελληνικών οικογενειών. Ο αριθμός των μαθητών τα τελευταία χρόνια, έχει αυξητική τάση. Παρ όλες τις προσπάθειες όλων των συντελεστών και πολύ περισσότερο των γονέων και καθηγητών μας, οι ανάγκες μεγαλώνουν και οι ελλείψεις είναι ευδιάκριτες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στη διδασκαλία. Γι αυτό και κάνουμε έκκληση προς την Πολιτεία, να σκύψει στα προβλήματά μας και να αφουγκραστεί τον παλμό της Ελλάδας που χτυπά στις πονεμένες καρδιές των Ελλήνων του εξωτερικού, Σας ευχαριστώ».
Ενισχύονται οι δεσμοί με την ομογένεια
Ο Δ/ντής του γραφείου του υφ. Παιδείας κ. Αποστόλης Παπακωνσταντίνου, που μετέφερε τον χαιρετισμό του κ. Δερμετζόπουλου, οφείλει να μεταφέρει και τα όσα άκουσα από τα χείλη του Κωνσταντίνου, την κραυγή αγωνίας των παιδιών των μεταναστών της κρίσης. Γιατί όπως είπε «στόχος του διαγωνισμού ήταν η ενίσχυση της ελληνομάθειας, αλλά και των δεσμών ανάμεσα στην ομογένεια και την Ελλάδα . Βλέποντας όλα τα βίντεο που έφτιαξαν οι μαθητές, ταξιδεύουμε σε μια άλλη Ελλάδα, σε αυτήν που κουβαλούν μέσα τους οι μαθητές και μαθήτριες που ζουν με τις οικογένειές τους στο εξωτερικό, στην Κων/πολη, στην Αλεξάνδρεια, στην Στουτγάρδη, στο Δουβλίνο, το Τορόντο κ.α. Ένοιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση απ΄ όσα είσαι στο βίντεο των μαθητών, καθώς τα παιδιά μας επέτρεψαν να βιώσουμε έστω και λίγα λεπτά ην καθημερινότητά τους. Η ωφέλεια τους εκτιμώ ότι ήταν μεγάλη καθώς σφυρηλάτησε τους δεσμούς τους με το Μητροπολιτικό κέντρο.» Τέλος, χαιρετισμό απηύθυνε και η Δ/ντρια της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης Κατερίνα Χαριοπολίτου που αναφέρθηκε στην μακρόχρονη συνεργασία με το Φεστιβάλ. «Η μετάβαση της εκπαιδευτικής τηλεόρασης στην ψηφιακή εποχή είχε πολύ θετικά αποτελέσματα και κατάφερε να αναδείξει μαθητικές εκπαιδευτικές δράσεις εντός και εκτός των συνόρων και να ενισχύσει τους δεσμούς της παγκόσμιας εκπαιδευτικής κοινότητας. Η νέα πλατφόρμα της νεανικής δημιουργίας, προσφέρει ένα νέο περιβάλλον ψηφιακής συνεργασίας και υλοποίησης εφαρμογών web2»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου