0/02/2012
Συγγνώμη, αλλά δεν θυμάμαι να έχει ενταχθεί στο PSI και το ζήτημα της επίλυσης του προβλήματος των Σκοπίων.
Δεν θυμάμαι δηλαδή να μας είπαν ποτέ πως μαζί με τις διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή ομολόγων θα υπάρξει και διαπραγμάτευση για το όνομα (και την Ιστορία και τον Πολιτισμό, καθώς δεν πρόκειται απλώς για ένα όνομα) της Μακεδονίας - πρόβλημα που έχει προκαλέσει ο σκοπιανός αλυτρωτισμός.
Αν έχω χάσει κάποιο επεισόδιο, παρακαλώ να συμπληρώσει κάποιος το κενό.
Διαφορετικά (που για. διαφορετικά πρόκειται) δεν αντιλαμβάνομαι από πού και ως πού ο κ. Λ. Παπαδήμος θεωρεί ότι έχει καμιά δουλειά να ασχοληθεί με το θέμα.
Από πού και ως πού δηλαδή, αποφάσισε ξαφνικά (ή μήπως όχι και τόσο ξαφνικά;) να απαντήσει θετικά στην επιστολή του Σκοπιανού ομολόγου του, που του διαβιβάστηκε στις 22 Ιανουαρίου, μέσω του κ. Πάγκαλου, στον οποίο είχε επιδοθεί από την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των Σκοπίων.
(Σημειώστε ότι Γκρούεφσκι είχε σπεύσει να στείλει και άλλες επιστολές, στις 28 Νοεμβρίου 2011, αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου).
Απ' όσο γνωρίζουμε, μετά την απόφαση της Χάγης (5 Δεκεμβρίου 2011), που δεν ήταν κακή για την Ελλάδα (αφού αποδέχεται πως υπήρξε παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, αλλά δεν απαγορεύει μια εκ νέου «παραβίαση» στο μέλλον), υπάρχει μια κινητικότητα στο θέμα.
Χθες, ο ειδικός διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς βρισκόταν στα Σκόπια και αύριο αναμένεται στην Αθήνα.
Καλώς να ορίσει, και το κράτος έχει συνέχεια. Αλλά η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει καμιά αρμοδιότητα και ουδέποτε της δόθηκε οποιαδήποτε εξουσιοδότηση για περαιτέρω βήματα.
Οπότε, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο ο κ. Παπαδήμος (την προηγούμενη Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου) έστερξε να αποστείλει επιστολή στον Γκρούεφσκι, στην οποία αναφέρει ότι οι δυο τους μπορούν να συναντηθούν στο περιθώριο του προσεχούς Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις αρχές Μαρτίου.
Πολύ περισσότερο που πρόκειται για μια επιστολή η οποία αναφέρει μεν τα τυπικά περί σταθερότητας στην περιοχή και προώθησης καλών σχέσεων με όλους τους γείτονες, περιλαμβάνει όμως και μια λίαν παράδοξη φράση.
Στην επιστολή του, ο κ. Παπαδήμος γράφει, μεταξύ άλλων:
«Ως προς το ζήτημα της ονομασίας, θέση μας είναι ότι θα πρέπει να επιλυθεί μέσω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Ως εκ τούτου, σας ενθαρρύνω να εργαστείτε με εποικοδομητικό τρόπο προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Η επικείμενη επίσκεψη του κ. Νίμιτς στην περιοχή μας αναμένεται να συμβάλει στην υπό εξέλιξη διαδικασία για την επίλυση του ζητήματος, υπό την προϋπόθεση ότι και τα δύο μέρη θα επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση».
Αυτό το τελευταίο τώρα τι σημαίνει; Τι είδους προϋπόθεση είναι αυτή; Πώς μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι η Ελλάδα και τα Σκόπια, ως «δύο μέρη που πρέπει να επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση»;
Διότι αν δεν κάνω λάθος, τα περί «δύο μερών» τα λέει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και όχι ο. Νίμιτς!
Τι είναι δηλαδή ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; Ουδέτερος παρατηρητής;
Δηλαδή παραδεχόμαστε πως η Ελλάδα, όπως και τα Σκόπια, δεν επιδεικνύει πολιτική βούληση;
Το παίρνουμε ως δεδομένο αυτό;
Για να καταλάβω, έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης; Ενόχλησε κανέναν η Ελλάδα και τώρα πρέπει να επιδείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση;
Η Ελλάδα μιλάει για «Μακεδονία του Αιγαίου»; Η Ελλάδα στήνει αγάλματα και μετονομάζει αεροδρόμια; Η Ελλάδα προπαγανδίζει διάφορες ανοησίες περί «μακεδονικού έθνους» και «Ελλήνων υπηκόων εθνικής μακεδονικής ταυτότητας»; Η Ελλάδα οργάνωσε την κηδεία της στο Καρναβάλι της Βέβτσανης;
Αν θυμάμαι καλά, στις 19 Ιανουαρίου, ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στις συνομιλίες, πρέσβης Αδαμάντιος Βασιλάκης, δήλωσε:
«Θέλω να τονίσω τη σταθερή βούληση της Ελλάδας για εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης, όπως αυτή διατυπώθηκε με ξεκάθαρους όρους και κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Η Ελλάδα συμμετέχει στη διαδικασία με εποικοδομητικές θέσεις και το ίδιο περιμένει από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι με προκλήσεις και επιθέσεις δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα, κι αυτό δεν είναι προς το συμφέρον καμίας πλευράς. Θεωρούμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση και από τις δυο πλευρές. Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι διαθέτει πολιτική βούληση».
Κοντολογίς, ο κ. Βασιλάκης ήταν ξεκάθαρος: Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι διαθέτει πολιτική βούληση.
Για ποιο λόγο ο κ. Παπαδήμος στην επιστολή του «ξέχασε» να το αναφέρει, περιοριζόμενος στα περί «πολιτικής βούλησης των δύο μερών»;
Προκαλεί δε εντύπωση το γεγονός ότι αν και ο Γκρούεφσκι είχε στείλει την επιστολή του από τις 22 Ιανουαρίου, έλαβε την θετική απάντηση στις 15 Φεβρουαρίου, μια ακριβώς ημέρα μετά την συνάντηση Μέρκελ- Γκρούεφσκι στο Βερολίνο και την συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε.
Σ' εκείνη τη συνέντευξη, η κ. Μέρκελ είχε πει ότι «το ζήτημα της ονομασίας πρέπει να επιλυθεί» και ότι «στην ΕΕ είμαστε όλοι συνηθισμένοι στους συμβιβασμούς»(!), ενώ εξέφρασε τη στήριξή της στην επιθυμία της ΠΓΔΜ για ένταξη στην Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Πριν από έναν χρόνο, στις 24 Μαρτίου, πάλι στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με τον Γκρούεφσκι είχε συναντηθεί και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου.
Οι δυο τους είχαν φωτογραφηθεί χαμογελαστοί και ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών Μιλόσοσκι μας είχε ενημερώσει πως επρόκειτο για μια «εποικοδομητική συνάντηση», για την οποία είπε πως ήταν «η ένατη κατά σειρά συνάντηση σε σχετικά μικρή περίοδο, ενός χρόνου».
Δηλαδή ο άνθρωπος είχε χρόνο ενώ η χώρα οδηγείτο στην χρεοκοπία, να συναντηθεί εννιά φορές μέσα σ' έναν χρόνο με τον Γκρούεφσκι!
Αξίζει δε να σημειωθεί πως αυτή η «εποικοδομητική» συνάντηση της 24ης Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε την περίοδο που στη Χάγη συζητείτο η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας και ακριβώς εκείνη την ημέρα (24 Μαρτίου 2011) η νομική ομάδα της Ελλάδας ξεκινούσε την παρουσίαση των ελληνικών θέσεων.
Πραγματικά, είναι να τρελαίνεται κανείς! Ο κ. Παπανδρέου δέχθηκε να δει τον Γκρούεφσκι τις μέρες που εξεταζόταν η προσφυγή των Σκοπιανών κατά της χώρας του!
Και όχι για να του κουνήσει το δάχτυλο, λέγοντάς του πως μ' αυτά και μ' αυτά θα το φάει το κεφάλι του, αλλά για να έχει μια «εποικοδομητική» συζήτηση μαζί του!
Πραγματικά, δεν αντέχεται αυτός ο εθελοδουλισμός!
Κατόπιν αυτού, πώς περιμέναμε όλοι αυτοί να ορθώσουν το ανάστημά τους στους δανειστές και να προβούν σε κάποιου είδους διαπραγμάτευση;
Εδώ συνομιλούσαν με αυτούς που μας έσερναν στα δικαστήρια!
Διότι αν δεν ήταν «εποικοδομητική» η συζήτηση, έπρεπε η Αθήνα να βγει και να διαψεύσει τον Μιλόσοσκι, κάτι που ουδέποτε συνέβη!
Επίσης, θα ήθελα να πληροφορηθώ τι άλλαξε μεταξύ του περασμένου Δεκεμβρίου, οπότε ο Γκρούεφσκι είχε λάβει τις αρνητικές απαντήσεις για συνάντηση από τους κ.κ. Παπαδήμο και Σαμαρά (είχαν προηγηθεί οι πρώτες επιστολές του, της 28ης Νοεμβρίου 2011).
Ο Γκρούεφσκι είχε βρει τότε «ακραίες» της θέσεις της Ελλάδας. Οι «ακραίες» θέσεις συνίσταντο στο γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς του απάντησε πως δεν πιστεύει ότι μία μεταξύ τους συνάντηση θα ήταν επωφελής όσο βρίσκονται σε εξέλιξη οι μεταξύ των δύο κυβερνήσεων διαπραγματεύσεις σχετικά με το όνομα.
Και στο ότι ο κ. Παπαδήμος είχε (τότε) υπογραμμίσει τη σημασία εξεύρεσης μίας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας, η οποία θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes).
Τι άλλαξε μεταξύ Δεκεμβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012 και τώρα ο κ. Παπαδήμος δέχεται να συναντηθεί με τον Γκρούεφσκι και μιλά για «δύο μέρη», λες και αυτός δεν εκπροσωπεί κανένα από τα δύο;
Μέσα στη γενική σύγχυση, επιστολή έλαβε το περασμένο Σάββατο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας - από τον ομόλογό του Γιόργκι Ιβάνοφ.
Με αυτήν, ο Ιβάνοφ ζητά την. υποστήριξη της Ελλάδας για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ενόψει της Συνόδου της Συμμαχίας, τον Μάιο στο Σικάγο!
Και επισημαίνει πως μετά την απόφαση της Χάγης υπάρχουν «νέα δεδομένα» - ως γνωστόν τα Σκόπια ερμήνευσαν την απόφαση ως... θρίαμβο! - καλώντας την Ελλάδα να εγκαταλείψει το βέτο του Βουκουρεστίου (2008)!
Το ωραίο είναι πως ο Σκοπιανός Πρόεδρος υποστηρίζει πως αν η χώρα του μπει στο ΝΑΤΟ έστω και με την προσωρινή της ονομασία, τότε θα είναι ευκολότερο να βρεθεί μια λύση για το όνομα (λόγω της ομπρέλας του ΝΑΤΟ, φυσικά)!
Είναι σαφές πως τα Σκόπια επείγονται να εξασφαλίσουν την αναθεώρηση εκ μέρους της Ελλάδας του βέτο του Βουκουρεστίου, ώστε τον Μάιο να εισέλθουν στη Συμμαχία.
Είναι, όμως, επίσης σαφές πως η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να λάβει τέτοιες αποφάσεις, ούτε να ερμηνεύσει την απόφαση της Χάγης σύμφωνα με τις επιθυμίες των Σκοπίων.
Όχι μόνο διότι οι προκλήσεις του σκοπιανού αλυτρωτισμού συνεχίζονται αμείωτες - ο Σκοπιανός υπουργός Πολιτισμού χαρακτήρισε τις καρναβαλικές εκδηλώσεις με την κηδεία της Ελλάδας και το κάψιμο της ελληνικής σημαίας στη Βέβτσανη (13-14 Ιανουαρίου) ως. «διαμάντι της "μακεδονικής" παράδοσης» - αλλά και επειδή την περασμένη Παρασκευή, ο Γκρούεφσκι μας έκανε και τον. ξινό!
Όπως είπε, σχολιάζοντας την θετική ανταπόκριση Παπαδήμου, αυτή ήλθε «μετά από μακρά αναμονή», καθώς «σε περίπτωση που ο κ. Παπαδήμος αποδεχόταν τη συνάντηση πριν από έναν και πλέον μήνα, οπότε και είχε αποσταλεί η επιστολή, πιθανότατα θα υπήρχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθεί κάποια λύση μέχρι το τέλος της θητείας του».
Αυτό δα έλειπε! Να βρεθεί λύση αρεστή στα Σκόπια κατά τη θητεία της «κυβέρνησης του PSI»!
Επιτέλους, μπορούμε να μάθουμε πόσο λάστιχο μπορεί να γίνει η έννοια μιας «κυβέρνησης ειδικού σκοπού»;
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν θυμάμαι δηλαδή να μας είπαν ποτέ πως μαζί με τις διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή ομολόγων θα υπάρξει και διαπραγμάτευση για το όνομα (και την Ιστορία και τον Πολιτισμό, καθώς δεν πρόκειται απλώς για ένα όνομα) της Μακεδονίας - πρόβλημα που έχει προκαλέσει ο σκοπιανός αλυτρωτισμός.
Αν έχω χάσει κάποιο επεισόδιο, παρακαλώ να συμπληρώσει κάποιος το κενό.
Διαφορετικά (που για. διαφορετικά πρόκειται) δεν αντιλαμβάνομαι από πού και ως πού ο κ. Λ. Παπαδήμος θεωρεί ότι έχει καμιά δουλειά να ασχοληθεί με το θέμα.
Από πού και ως πού δηλαδή, αποφάσισε ξαφνικά (ή μήπως όχι και τόσο ξαφνικά;) να απαντήσει θετικά στην επιστολή του Σκοπιανού ομολόγου του, που του διαβιβάστηκε στις 22 Ιανουαρίου, μέσω του κ. Πάγκαλου, στον οποίο είχε επιδοθεί από την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των Σκοπίων.
(Σημειώστε ότι Γκρούεφσκι είχε σπεύσει να στείλει και άλλες επιστολές, στις 28 Νοεμβρίου 2011, αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου).
Απ' όσο γνωρίζουμε, μετά την απόφαση της Χάγης (5 Δεκεμβρίου 2011), που δεν ήταν κακή για την Ελλάδα (αφού αποδέχεται πως υπήρξε παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, αλλά δεν απαγορεύει μια εκ νέου «παραβίαση» στο μέλλον), υπάρχει μια κινητικότητα στο θέμα.
Χθες, ο ειδικός διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς βρισκόταν στα Σκόπια και αύριο αναμένεται στην Αθήνα.
Καλώς να ορίσει, και το κράτος έχει συνέχεια. Αλλά η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει καμιά αρμοδιότητα και ουδέποτε της δόθηκε οποιαδήποτε εξουσιοδότηση για περαιτέρω βήματα.
Οπότε, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο ο κ. Παπαδήμος (την προηγούμενη Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου) έστερξε να αποστείλει επιστολή στον Γκρούεφσκι, στην οποία αναφέρει ότι οι δυο τους μπορούν να συναντηθούν στο περιθώριο του προσεχούς Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις αρχές Μαρτίου.
Πολύ περισσότερο που πρόκειται για μια επιστολή η οποία αναφέρει μεν τα τυπικά περί σταθερότητας στην περιοχή και προώθησης καλών σχέσεων με όλους τους γείτονες, περιλαμβάνει όμως και μια λίαν παράδοξη φράση.
Στην επιστολή του, ο κ. Παπαδήμος γράφει, μεταξύ άλλων:
«Ως προς το ζήτημα της ονομασίας, θέση μας είναι ότι θα πρέπει να επιλυθεί μέσω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Ως εκ τούτου, σας ενθαρρύνω να εργαστείτε με εποικοδομητικό τρόπο προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Η επικείμενη επίσκεψη του κ. Νίμιτς στην περιοχή μας αναμένεται να συμβάλει στην υπό εξέλιξη διαδικασία για την επίλυση του ζητήματος, υπό την προϋπόθεση ότι και τα δύο μέρη θα επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση».
Αυτό το τελευταίο τώρα τι σημαίνει; Τι είδους προϋπόθεση είναι αυτή; Πώς μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι η Ελλάδα και τα Σκόπια, ως «δύο μέρη που πρέπει να επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση»;
Διότι αν δεν κάνω λάθος, τα περί «δύο μερών» τα λέει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και όχι ο. Νίμιτς!
Τι είναι δηλαδή ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; Ουδέτερος παρατηρητής;
Δηλαδή παραδεχόμαστε πως η Ελλάδα, όπως και τα Σκόπια, δεν επιδεικνύει πολιτική βούληση;
Το παίρνουμε ως δεδομένο αυτό;
Για να καταλάβω, έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης; Ενόχλησε κανέναν η Ελλάδα και τώρα πρέπει να επιδείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση;
Η Ελλάδα μιλάει για «Μακεδονία του Αιγαίου»; Η Ελλάδα στήνει αγάλματα και μετονομάζει αεροδρόμια; Η Ελλάδα προπαγανδίζει διάφορες ανοησίες περί «μακεδονικού έθνους» και «Ελλήνων υπηκόων εθνικής μακεδονικής ταυτότητας»; Η Ελλάδα οργάνωσε την κηδεία της στο Καρναβάλι της Βέβτσανης;
Αν θυμάμαι καλά, στις 19 Ιανουαρίου, ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στις συνομιλίες, πρέσβης Αδαμάντιος Βασιλάκης, δήλωσε:
«Θέλω να τονίσω τη σταθερή βούληση της Ελλάδας για εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης, όπως αυτή διατυπώθηκε με ξεκάθαρους όρους και κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Η Ελλάδα συμμετέχει στη διαδικασία με εποικοδομητικές θέσεις και το ίδιο περιμένει από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι με προκλήσεις και επιθέσεις δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα, κι αυτό δεν είναι προς το συμφέρον καμίας πλευράς. Θεωρούμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση και από τις δυο πλευρές. Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι διαθέτει πολιτική βούληση».
Κοντολογίς, ο κ. Βασιλάκης ήταν ξεκάθαρος: Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι διαθέτει πολιτική βούληση.
Για ποιο λόγο ο κ. Παπαδήμος στην επιστολή του «ξέχασε» να το αναφέρει, περιοριζόμενος στα περί «πολιτικής βούλησης των δύο μερών»;
Προκαλεί δε εντύπωση το γεγονός ότι αν και ο Γκρούεφσκι είχε στείλει την επιστολή του από τις 22 Ιανουαρίου, έλαβε την θετική απάντηση στις 15 Φεβρουαρίου, μια ακριβώς ημέρα μετά την συνάντηση Μέρκελ- Γκρούεφσκι στο Βερολίνο και την συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε.
Σ' εκείνη τη συνέντευξη, η κ. Μέρκελ είχε πει ότι «το ζήτημα της ονομασίας πρέπει να επιλυθεί» και ότι «στην ΕΕ είμαστε όλοι συνηθισμένοι στους συμβιβασμούς»(!), ενώ εξέφρασε τη στήριξή της στην επιθυμία της ΠΓΔΜ για ένταξη στην Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Πριν από έναν χρόνο, στις 24 Μαρτίου, πάλι στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με τον Γκρούεφσκι είχε συναντηθεί και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου.
Οι δυο τους είχαν φωτογραφηθεί χαμογελαστοί και ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών Μιλόσοσκι μας είχε ενημερώσει πως επρόκειτο για μια «εποικοδομητική συνάντηση», για την οποία είπε πως ήταν «η ένατη κατά σειρά συνάντηση σε σχετικά μικρή περίοδο, ενός χρόνου».
Δηλαδή ο άνθρωπος είχε χρόνο ενώ η χώρα οδηγείτο στην χρεοκοπία, να συναντηθεί εννιά φορές μέσα σ' έναν χρόνο με τον Γκρούεφσκι!
Αξίζει δε να σημειωθεί πως αυτή η «εποικοδομητική» συνάντηση της 24ης Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε την περίοδο που στη Χάγη συζητείτο η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας και ακριβώς εκείνη την ημέρα (24 Μαρτίου 2011) η νομική ομάδα της Ελλάδας ξεκινούσε την παρουσίαση των ελληνικών θέσεων.
Πραγματικά, είναι να τρελαίνεται κανείς! Ο κ. Παπανδρέου δέχθηκε να δει τον Γκρούεφσκι τις μέρες που εξεταζόταν η προσφυγή των Σκοπιανών κατά της χώρας του!
Και όχι για να του κουνήσει το δάχτυλο, λέγοντάς του πως μ' αυτά και μ' αυτά θα το φάει το κεφάλι του, αλλά για να έχει μια «εποικοδομητική» συζήτηση μαζί του!
Πραγματικά, δεν αντέχεται αυτός ο εθελοδουλισμός!
Κατόπιν αυτού, πώς περιμέναμε όλοι αυτοί να ορθώσουν το ανάστημά τους στους δανειστές και να προβούν σε κάποιου είδους διαπραγμάτευση;
Εδώ συνομιλούσαν με αυτούς που μας έσερναν στα δικαστήρια!
Διότι αν δεν ήταν «εποικοδομητική» η συζήτηση, έπρεπε η Αθήνα να βγει και να διαψεύσει τον Μιλόσοσκι, κάτι που ουδέποτε συνέβη!
Επίσης, θα ήθελα να πληροφορηθώ τι άλλαξε μεταξύ του περασμένου Δεκεμβρίου, οπότε ο Γκρούεφσκι είχε λάβει τις αρνητικές απαντήσεις για συνάντηση από τους κ.κ. Παπαδήμο και Σαμαρά (είχαν προηγηθεί οι πρώτες επιστολές του, της 28ης Νοεμβρίου 2011).
Ο Γκρούεφσκι είχε βρει τότε «ακραίες» της θέσεις της Ελλάδας. Οι «ακραίες» θέσεις συνίσταντο στο γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς του απάντησε πως δεν πιστεύει ότι μία μεταξύ τους συνάντηση θα ήταν επωφελής όσο βρίσκονται σε εξέλιξη οι μεταξύ των δύο κυβερνήσεων διαπραγματεύσεις σχετικά με το όνομα.
Και στο ότι ο κ. Παπαδήμος είχε (τότε) υπογραμμίσει τη σημασία εξεύρεσης μίας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας, η οποία θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes).
Τι άλλαξε μεταξύ Δεκεμβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012 και τώρα ο κ. Παπαδήμος δέχεται να συναντηθεί με τον Γκρούεφσκι και μιλά για «δύο μέρη», λες και αυτός δεν εκπροσωπεί κανένα από τα δύο;
Μέσα στη γενική σύγχυση, επιστολή έλαβε το περασμένο Σάββατο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας - από τον ομόλογό του Γιόργκι Ιβάνοφ.
Με αυτήν, ο Ιβάνοφ ζητά την. υποστήριξη της Ελλάδας για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ενόψει της Συνόδου της Συμμαχίας, τον Μάιο στο Σικάγο!
Και επισημαίνει πως μετά την απόφαση της Χάγης υπάρχουν «νέα δεδομένα» - ως γνωστόν τα Σκόπια ερμήνευσαν την απόφαση ως... θρίαμβο! - καλώντας την Ελλάδα να εγκαταλείψει το βέτο του Βουκουρεστίου (2008)!
Το ωραίο είναι πως ο Σκοπιανός Πρόεδρος υποστηρίζει πως αν η χώρα του μπει στο ΝΑΤΟ έστω και με την προσωρινή της ονομασία, τότε θα είναι ευκολότερο να βρεθεί μια λύση για το όνομα (λόγω της ομπρέλας του ΝΑΤΟ, φυσικά)!
Είναι σαφές πως τα Σκόπια επείγονται να εξασφαλίσουν την αναθεώρηση εκ μέρους της Ελλάδας του βέτο του Βουκουρεστίου, ώστε τον Μάιο να εισέλθουν στη Συμμαχία.
Είναι, όμως, επίσης σαφές πως η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να λάβει τέτοιες αποφάσεις, ούτε να ερμηνεύσει την απόφαση της Χάγης σύμφωνα με τις επιθυμίες των Σκοπίων.
Όχι μόνο διότι οι προκλήσεις του σκοπιανού αλυτρωτισμού συνεχίζονται αμείωτες - ο Σκοπιανός υπουργός Πολιτισμού χαρακτήρισε τις καρναβαλικές εκδηλώσεις με την κηδεία της Ελλάδας και το κάψιμο της ελληνικής σημαίας στη Βέβτσανη (13-14 Ιανουαρίου) ως. «διαμάντι της "μακεδονικής" παράδοσης» - αλλά και επειδή την περασμένη Παρασκευή, ο Γκρούεφσκι μας έκανε και τον. ξινό!
Όπως είπε, σχολιάζοντας την θετική ανταπόκριση Παπαδήμου, αυτή ήλθε «μετά από μακρά αναμονή», καθώς «σε περίπτωση που ο κ. Παπαδήμος αποδεχόταν τη συνάντηση πριν από έναν και πλέον μήνα, οπότε και είχε αποσταλεί η επιστολή, πιθανότατα θα υπήρχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθεί κάποια λύση μέχρι το τέλος της θητείας του».
Αυτό δα έλειπε! Να βρεθεί λύση αρεστή στα Σκόπια κατά τη θητεία της «κυβέρνησης του PSI»!
Επιτέλους, μπορούμε να μάθουμε πόσο λάστιχο μπορεί να γίνει η έννοια μιας «κυβέρνησης ειδικού σκοπού»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου