Μια κατάσταση παθογένειας, όπου για να λειτουργήσουν οι
δήμοι αρκεί να βρουν τρόπο για δανεικά, χαρακτηρίζει την αυτοδιοίκηση
στο μεγαλύτερο μέρος της και στην Ηλεία.
Ο υπερδανεισμός των δήμων έχει οδηγήσει πολλούς ΟΤΑ σε
δημοσιονομικό αδιέξοδο καθώς για την εκπλήρωση των τυπικών υποχρεώσεών
του ένας δήμος αναγκάζεται πολλές φορές να χρεώνεται και μάλιστα με
υπέρογκα ποσά. Από την άλλη πλευρά, ελάχιστα έχουν ασχοληθεί οι
δημοτικές αρχές με την είσπραξη των τελών στο σύνολό τους και όχι
μερικώς.
Για παράδειγμα, πολλά από τα δημοτικά τέλη, ιδίως στους μικρούς δήμους, παραμένουν ανείσπρακτα, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζονται έσοδα στους δήμους αυτούς. Ακόμη και τα τέλη ύδρευσης που στους περισσότερους δήμους της χώρας καταβάλλονται κανονικά, στην Ηλεία υπάρχουν μικροί δήμοι που κάνουν τα στραβά μάτια, προφανώς για λόγους πολιτικού κόστους.
Ταυτόχρονα, οι δαπάνες των δήμων σ’ ένα μεγάλο μέρος τους κατευθύνονται σε δράσεις και λειτουργίες ανούσιες, που δεν εξασφαλίζουν νέα έσοδα: ξοδεύονται συγκεκριμένα δεκάδες χιλιάδες ευρώ για μετακινήσεις, δημόσιες σχέσεις, εκδηλώσεις, παραστατικά, στολισμούς, τελετές, διαφημίσεις και έντυπα, δράσεις που δεν ενδιαφέρουν το σύνολο των δημοτών.
Όπως και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έτσι και στους δήμους επικρατεί η λογική της «μεγάλης τσέπης». Το ταμείο του δήμου είναι σαν μια μεγάλη τσέπη που αρκεί να χώσεις το χέρι σου μέσα και να βγάλεις ένα ποσό για οποιαδήποτε δαπάνη.
Στη χειρότερή της μορφή αυτή η λογική υποθάλπει την αδιαφάνεια και την κακοδιαχείριση, τις μεγαλύτερες πληγές της χρεωκοπημένης και παρηκμασμένης εικόνας που εμφανίζει η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα.
Το κύριο πεδίο αδιαφάνειας, είναι οι απευθείας αναθέσεις έργων. Δεν είναι ούτε κοινό μυστικό πια η τακτική των περισσότερων δημάρχων να σπάνε τα έργα σε μικρές εργολαβίες μέχρι το ποσό που ορίζεται από τον νόμο ως το όριο για τις απευθείας αναθέσεις.
Οι δήμοι έχουν την δυνατότητα να αναθέτουν απευθείας σε οποιονδήποτε εργολάβο επιλέξουν έργα με προϋπολογισμό μέχρι και 12.000€ (οι νομάρχες μέχρι 15.000€).
Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να γίνουν μυστικές συμφωνίες –λέτε να μην γίνονται;- μεταξύ δημοτικών αρχών και εργολάβων, ώστε μέρος του χρήματος να καταλήγει οπουδήποτε αλλού εκτός από τα έργα. Και οι δημότες αναρωτιούνται πώς να έχουν βιωσιμότητα και ανάπτυξη κάποιοι δήμοι που ακολουθούν τέτοιες πρακτικές;
Αυτή την αυτοδιοίκηση με τα χρέη, την αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση και την υστέρηση σε έσοδα, πρέπει να την αφήσει πίσω του ο λαός.
Σε έξι μέρες υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί αυτή η ανάγκη για μια καλύτερη μοίρα της αυτοδιοίκησης, αν ο λαός δεν υποκύψει ξανά στα ίδια ψευτοδιλήμματα που του βάζουν κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά στις κάλπες.
iliatora.gr
Για παράδειγμα, πολλά από τα δημοτικά τέλη, ιδίως στους μικρούς δήμους, παραμένουν ανείσπρακτα, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζονται έσοδα στους δήμους αυτούς. Ακόμη και τα τέλη ύδρευσης που στους περισσότερους δήμους της χώρας καταβάλλονται κανονικά, στην Ηλεία υπάρχουν μικροί δήμοι που κάνουν τα στραβά μάτια, προφανώς για λόγους πολιτικού κόστους.
Ταυτόχρονα, οι δαπάνες των δήμων σ’ ένα μεγάλο μέρος τους κατευθύνονται σε δράσεις και λειτουργίες ανούσιες, που δεν εξασφαλίζουν νέα έσοδα: ξοδεύονται συγκεκριμένα δεκάδες χιλιάδες ευρώ για μετακινήσεις, δημόσιες σχέσεις, εκδηλώσεις, παραστατικά, στολισμούς, τελετές, διαφημίσεις και έντυπα, δράσεις που δεν ενδιαφέρουν το σύνολο των δημοτών.
Όπως και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έτσι και στους δήμους επικρατεί η λογική της «μεγάλης τσέπης». Το ταμείο του δήμου είναι σαν μια μεγάλη τσέπη που αρκεί να χώσεις το χέρι σου μέσα και να βγάλεις ένα ποσό για οποιαδήποτε δαπάνη.
Στη χειρότερή της μορφή αυτή η λογική υποθάλπει την αδιαφάνεια και την κακοδιαχείριση, τις μεγαλύτερες πληγές της χρεωκοπημένης και παρηκμασμένης εικόνας που εμφανίζει η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα.
Το κύριο πεδίο αδιαφάνειας, είναι οι απευθείας αναθέσεις έργων. Δεν είναι ούτε κοινό μυστικό πια η τακτική των περισσότερων δημάρχων να σπάνε τα έργα σε μικρές εργολαβίες μέχρι το ποσό που ορίζεται από τον νόμο ως το όριο για τις απευθείας αναθέσεις.
Οι δήμοι έχουν την δυνατότητα να αναθέτουν απευθείας σε οποιονδήποτε εργολάβο επιλέξουν έργα με προϋπολογισμό μέχρι και 12.000€ (οι νομάρχες μέχρι 15.000€).
Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να γίνουν μυστικές συμφωνίες –λέτε να μην γίνονται;- μεταξύ δημοτικών αρχών και εργολάβων, ώστε μέρος του χρήματος να καταλήγει οπουδήποτε αλλού εκτός από τα έργα. Και οι δημότες αναρωτιούνται πώς να έχουν βιωσιμότητα και ανάπτυξη κάποιοι δήμοι που ακολουθούν τέτοιες πρακτικές;
Αυτή την αυτοδιοίκηση με τα χρέη, την αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση και την υστέρηση σε έσοδα, πρέπει να την αφήσει πίσω του ο λαός.
Σε έξι μέρες υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί αυτή η ανάγκη για μια καλύτερη μοίρα της αυτοδιοίκησης, αν ο λαός δεν υποκύψει ξανά στα ίδια ψευτοδιλήμματα που του βάζουν κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά στις κάλπες.
iliatora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου