ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ...ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΛΑΧΕΡΕΝΑΣ

Μικρό παιδί όταν ήμουνα ακόμα θυμάμαι την προετοιμασία που κάναμε όταν ετοιμαζόμαστε να για την εορτή της Παναγιάς της Βλαχέρνας (κατά τους Νιχωρίτες και τριγύρω συμπατριώτες )={ΒΛΑΧΕΡΕΝΑ}...

Η μάνα μου -καλή της ώρα- η
Βάσω η Γαζέτενα μαζί με την γειτόνισσά μου Ο Θεός να την αναπαύσει την Βάσω Αυγουλά του Στάθη του Γιάνναρου (αχώριστες φίλες ) μοιραζόντουσαν κάθε οικιακή εργασία .Χριστούγεννα ζύμωναν τα Χριστόψωμα ,τους κουραμπιέδες,το Πάσχα τα κουλούρια  και καλή ώρα σαν και αυτές τις μέρες , έφτιαχναν την πατροπαράδοτη και στολισμένη με κεντίδια με σχηματισμούς από πιρούνι, ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ  ..Έφτιαχναν μια αλμυρή και μια γλυκιά ,η γλυκιά με πλούσια γεύση από κανελογαρύφαλλο ήταν το κάτι άλλο ...άναβαν τον χωμάτινο φούρνο τις έψηναν και μοσχοβόλαγε η γειτονιά  ...
Γέμιζαν ένα μπουκάλι λάδι για να το αφήσουν για το καντήλι στην Παναγία ,τύλιγαν με καθαρές πετσέτες τις μπουγάτσες ,το αλουμινόχαρτο τότε το βλέπαμε στο εσωτερικό περιτύλιγμα στις σοκολάτες ,(που έτρωγαν άλλα παιδιά εμείς απλά απολαμβάναμε την μυρωδιά ) που να βρεθεί στα σπίτια μας αυτό το πράμα ..είδος πολυτελείας τότε το αλουμινόχαρτο .
Η μπουκάλα με το κρασί (απαραίτητο είδος )γεμάτη και έτοιμη ,αν υπήρχε κοτόπουλο έχει καλώς μαγειρευόταν και έμπαινε και αυτό στην μεγάλη τσάντα με τα υπόλοιπα .Αν δεν υπήρχε ??? ντοματούλα ελιές και μπουγάτσα ....

Νιχωρίτικη παρέα (Αρβανιταίοι και Γ.Πεπονάκος )

Το τράστο μας περιείχε ,μικροαντικείμενα ,αλατοπίπερο στην χαρτοπετσέτα ,χαρτοπετσέτες 
Όλα έτοιμα λοιπόν και φορώντας τα καλά μας ξεκινάγαμε πότε με το αυτοκίνητο του συχωρεμένου του κυρ Νίκου του Μαλαβίτη ,πότε με το γαϊδουρόκαρο του συχωρεμένου του μπαρμπαΤάκη του Σμέρου .
Κυρίως πηγαίναμε ανήμερα της Παναγίας ,ξυπνούσαμε πολύ πρωί κατά τις 6 πμ και ξεκινάγαμε με το γαιδορόκαρο κατά τις 7 για να είμαστε στις 8μιση εκεί εκκλησιαζόμαστε και σαν παιδιά πηγαίναμε στην πηγή όπου βρέθηκε από την βοσκοπούλα η εικόνα Της Παναγιάς μας .
Τα πόδια μας φορώντας τα πέδιλα δεν τα αναγνώριζες από το χώμα που είχε το μονοπάτι μέχρι την πηγή ...η ευωδία των ψητής κουκουνάρας δεν μας άφηνε ασυγκίνητους ...αν υπήρχαν 2 δραχμές παίρναμε μια κουκουνάρα ψημένη και καθόμασταν στα πέτρινα παγκάκια που υπήρχαν και σπάσαμε τα κουκουζέλια ικανοποιώντας την λαχτάρα μας ότι πήραμε και εμείς κάτι από το πανηγύρι ...Για παιχνίδι , παστέλι ή σάμαλι από τον Γούναρη ...Ούτε λόγος!!!! Μόνο αν είχε έρθει κανένας θείος από την Αμερική ή Αυστραλία θα ήμασταν τυχεροί και θα παίρναμε το εξαιρετικό αυτό γλύκισμα ή έστω ένα παστέλι .
συνεχίζεται ....