Ο Πέλοψ έδωσε το όνομά του στην Πελοπόννησο.
Ο Πέλοψ ήταν Ηλείος βασιλιάς της Πίσας.
Η Ηλεία, παραδόξως, δεν ανήκει στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, άρα η πατρίδα του Πέλοπος δεν είναι… Πελοπόννησος!
Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (της ομώνυμης Περιφέρειας) έχει αναπτύξει πανεπιστημιακές σχολές σε όλες τις πρωτεύουσες των νομών της.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στην οποία ανήκει η Ηλεία –του Πέλοπος- έχει το Πανεπιστήμιο Πατρών, το οποίο δεν έχει αναπτύξει κάποιο τμήμα του στον τόπο του Πέλοπος.
Με απλά λόγια η Ηλεία είναι ο μοναδικός νομός μέσα στις δύο Περιφέρειες (Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας) που δεν έχει πανεπιστημιακή σχολή!
Γιατί να έχει πανεπιστημιακή σχολή και η Ηλεία; Μια απλοϊκή εξήγηση θα ήταν: επειδή έχουν και όλοι οι άλλοι νομοί. Όμως το πλέον πειστικό επιχείρημα δεν θα μπορούσε να ήταν αυτό. Διαχρονικά η Ηλεία περικλείει πολλούς συμβολισμούς και πιο ισχυρούς από την καταγωγική σχέση του «νονού» της Πελοποννήσου.
Το ιστορικό παρελθόν είναι το τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου μας, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί αφετηρία για μια πνευματική αναβάπτιση της Ηλείας μέσα και από μια πανεπιστημιακή σχολή.
Όμως οι «σοφοί» της ακαδημαϊκής νομενκλατούρας της χώρας αλλά και οι πολιτικοί που βρέθηκαν κατά καιρούς να διαχειρίζονται τις τύχες μας, σε μια ακατανόητη σύμπλευση, με «συνωμοτικά» μάλιστα χαρακτηριστικά, εξαίρεσαν επιδεικτικά και προκλητικά ετούτο τον τόπο από την πανεπιστημιακή παιδεία.
Κατά καιρούς είδαμε διάφορους «λεονταρισμούς» τοπικών και υπερτοπικών κέντρων που, ωθούμενα από την πίεση της κοινής γνώμης, διεκδίκησαν την λειτουργία Α.Ε.Ι. στην Ηλεία. Όσο θορυβώδεις και φανφαρόνες κι αν ήταν οι πρωτοβουλίες αυτές, τόσο σιωπηρά και αόρατα ήταν τα αποτελέσματά τους!
Εκείνοι που έπρεπε να τους ακούσουν, τους έγραψαν κανονικότατα στα παλιά τους τα παπούτσια, έτσι η Ηλεία δεν πήρε ποτέ αυτό που ζητούσε, αυτό που δικαιούταν.
Στη νέα πραγματικότητα που διέπει τη χώρα, με τη δραστική περιστολή των δημόσιων δαπανών και τις συγχωνεύσεις – συμπτύξεις κάποιων δομών διοίκησης, ανάμεσα στις οποίες και τα Α.Ε.Ι., το διαχρονικό αυτό αίτημα της Ηλείας δεν έχει πλέον καμιά τύχη.
«Πνίγηκε» στα θολά νερά της αφερεγγυότητας και της παραπλανητικής τέχνης που οι πολιτικοί χειρίζονται επιδέξια. Κι αν είχαμε ένα Α.Ε.Ι. στην Ηλεία, όλα θα ήταν καλύτερα, θα μέτριαζε κάπως η κακή φήμη του τόπου για τα χασίσια, τα κ...όμπαρα και τους τσαμπουκάδες, που όλοι ξέρουμε πως είναι υπερβολές και ακρότητες, αλλά μας τα «χρεώνουν» καθιστώντας την Ηλεία απόβρασμα της Ελλάδας.
Μήπως αυτό θέλουν; Μήπως οι πολιτικοί ευνοούνται από την έλλειψη πνευματικού υπόβαθρου; Για σκεφτείτε το…
Του Χρήστου Βορλόκα
ILIATORA
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στην οποία ανήκει η Ηλεία –του Πέλοπος- έχει το Πανεπιστήμιο Πατρών, το οποίο δεν έχει αναπτύξει κάποιο τμήμα του στον τόπο του Πέλοπος.
Με απλά λόγια η Ηλεία είναι ο μοναδικός νομός μέσα στις δύο Περιφέρειες (Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας) που δεν έχει πανεπιστημιακή σχολή!
Γιατί να έχει πανεπιστημιακή σχολή και η Ηλεία; Μια απλοϊκή εξήγηση θα ήταν: επειδή έχουν και όλοι οι άλλοι νομοί. Όμως το πλέον πειστικό επιχείρημα δεν θα μπορούσε να ήταν αυτό. Διαχρονικά η Ηλεία περικλείει πολλούς συμβολισμούς και πιο ισχυρούς από την καταγωγική σχέση του «νονού» της Πελοποννήσου.
Το ιστορικό παρελθόν είναι το τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου μας, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί αφετηρία για μια πνευματική αναβάπτιση της Ηλείας μέσα και από μια πανεπιστημιακή σχολή.
Όμως οι «σοφοί» της ακαδημαϊκής νομενκλατούρας της χώρας αλλά και οι πολιτικοί που βρέθηκαν κατά καιρούς να διαχειρίζονται τις τύχες μας, σε μια ακατανόητη σύμπλευση, με «συνωμοτικά» μάλιστα χαρακτηριστικά, εξαίρεσαν επιδεικτικά και προκλητικά ετούτο τον τόπο από την πανεπιστημιακή παιδεία.
Κατά καιρούς είδαμε διάφορους «λεονταρισμούς» τοπικών και υπερτοπικών κέντρων που, ωθούμενα από την πίεση της κοινής γνώμης, διεκδίκησαν την λειτουργία Α.Ε.Ι. στην Ηλεία. Όσο θορυβώδεις και φανφαρόνες κι αν ήταν οι πρωτοβουλίες αυτές, τόσο σιωπηρά και αόρατα ήταν τα αποτελέσματά τους!
Εκείνοι που έπρεπε να τους ακούσουν, τους έγραψαν κανονικότατα στα παλιά τους τα παπούτσια, έτσι η Ηλεία δεν πήρε ποτέ αυτό που ζητούσε, αυτό που δικαιούταν.
Στη νέα πραγματικότητα που διέπει τη χώρα, με τη δραστική περιστολή των δημόσιων δαπανών και τις συγχωνεύσεις – συμπτύξεις κάποιων δομών διοίκησης, ανάμεσα στις οποίες και τα Α.Ε.Ι., το διαχρονικό αυτό αίτημα της Ηλείας δεν έχει πλέον καμιά τύχη.
«Πνίγηκε» στα θολά νερά της αφερεγγυότητας και της παραπλανητικής τέχνης που οι πολιτικοί χειρίζονται επιδέξια. Κι αν είχαμε ένα Α.Ε.Ι. στην Ηλεία, όλα θα ήταν καλύτερα, θα μέτριαζε κάπως η κακή φήμη του τόπου για τα χασίσια, τα κ...όμπαρα και τους τσαμπουκάδες, που όλοι ξέρουμε πως είναι υπερβολές και ακρότητες, αλλά μας τα «χρεώνουν» καθιστώντας την Ηλεία απόβρασμα της Ελλάδας.
Μήπως αυτό θέλουν; Μήπως οι πολιτικοί ευνοούνται από την έλλειψη πνευματικού υπόβαθρου; Για σκεφτείτε το…
Του Χρήστου Βορλόκα
ILIATORA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου