Πολλοί ρωτάτε αν θα αναρτήσουμε τα ονόματα όλων των
υποψηφίων δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, τοπικών συμβούλων στους δήμους
της Ηλείας. Η απάντηση είναι ίσως λιγάκι απογοητευτική, καθότι τέτοια
δυνατότητα...
...δεν υπάρχει, όχι απαραίτητα με ευθύνη δική μας.
Μιλάμε για κάποιες χιλιάδες ονόματα, τα οποία δεν κατέστη δυνατόν να τα πάρουμε στα χέρια μας από το Πρωτοδικείο Πύργου σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων.
Μας τα έδιναν σε… φωτοτυπίες (!) και μάλιστα το προσωπικό του Πρωτοδικείου για αρκετή ώρα βρισκόταν πάνω από ένα φωτοτυπικό και… χράπα – χρούπα έβγαζε φωτοτυπίες, χράτσα – χρούτσα τις συνέραβε με το συρραπτικό, εκατοντάδες κόλλες, για τους δημοσιογράφους, για τη Νομαρχία, για εδώ, για εκεί…
Πόσο αστεία ηχούν στα αυτιά μας όοοολα όσα λέγονται τον τελευταίο καιρό για ηλεκτρονική διακυβέρνηση, για ψηφιακή εποχή, για κοινωνία της πληροφορίας, πάνω στην οποία έχουν επενδυθεί πακτωλοί εθνικού και κοινοτικού χρήματος, τη στιγμή που… χράπα – χρούπα το φωτοτυπικό του Πρωτοδικείου «αγκομαχά» στον αγώνα για… άμεση και έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών!
Στην εποχή που η πληροφορία μεταδίδεται με ασύλληπτη ταχύτητα, η αναχρονιστική δομή της διοίκησης στην Ελλάδα επιμένει στο φωτοτυπικό, στο συρραπτικό, στο περφορατέρ, στο καρμπόν…
Μόνο το μελανοδοχείο λείπει για να ζήσουμε την εποχή του σιορ Τάπα, του συμβολαιογράφου από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ραγκαβή!
Όμως, το παράδοξο της όλης ιστορίας που εσείς δεν έχετε τώρα τα ονόματα των υποψηφίων μέσα από το διαδίκτυο, ονόματα που θα θέλατε να τα διαβάσετε γιατί έχετε το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα της ενημέρωσης, ξέρετε ποιο είναι;
Ότι αρκούσε ένα «ναι» των υπευθύνων για να βάλουν στον υπολογιστή του Πρωτοδικείου ένα USB «στικάκι» μας και να περάσουν σ’ αυτό τα ήδη ψηφιακά δεδομένα των συνδυασμών! Υπόθεση δύο λεπτών, ίσως και λιγότερο.
Στην μια ώρα αναμονής (οπότε βαρεθήκαμε και φύγαμε), οι φωτοτυπίες δεν είχαν ακόμη εκτυπωθεί όλες…
Θα πείτε, ενδεχομένως: Μα γιατί δεν τα αντιγράψατε από τις φωτοτυπίες, εφόσον θέλατε να μας ενημερώσετε;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Δεν θέλουμε να γίνουμε μέρος του προβλήματος, δεν θέλουμε να συρθούμε στον δρόμο της δυσκαμψίας του δημόσιου τομέα και να λειτουργήσουμε διαφορετικά απ’ ότι μας προστάζει η εποχή που ζούμε.
Πού θα πάει, όμως, κάποτε θα γίνουμε σύγχρονο κράτος, αρκεί να το απαιτούμε, αρκεί να το διεκδικούμε. Και η δική μας άρνηση στο να «χτυπήσουμε» στο πληκτρολόγιο για άλλη μια φορά τα χιλιάδες ονόματα, εφόσον είναι ήδη «χτυπημένα», είναι μια μορφή διεκδίκησης του δικαιώματος αυτής της κοινωνίας στο παρόν και το μέλλον.
Ας είναι, πάμε γι’ άλλα…
ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ
ΥΓ: Το Πρωτοδικείο Αμαλιάδας, παρεμπιπτόντως, ευγενικά μας πληροφόρησε ότι μπορεί να μας δώσει τα ονόματα σε ψηφιακή μορφή, το ίδιο ευγενικά εμείς το ευχαριστήσαμε, όμως επιλέξαμε να μην βάλουμε μόνο τα ονόματα της μισής Ηλείας. Βλέπετε, η Δικαιοσύνη λειτουργεί με δύο ταχύτητες…
Μιλάμε για κάποιες χιλιάδες ονόματα, τα οποία δεν κατέστη δυνατόν να τα πάρουμε στα χέρια μας από το Πρωτοδικείο Πύργου σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων.
Μας τα έδιναν σε… φωτοτυπίες (!) και μάλιστα το προσωπικό του Πρωτοδικείου για αρκετή ώρα βρισκόταν πάνω από ένα φωτοτυπικό και… χράπα – χρούπα έβγαζε φωτοτυπίες, χράτσα – χρούτσα τις συνέραβε με το συρραπτικό, εκατοντάδες κόλλες, για τους δημοσιογράφους, για τη Νομαρχία, για εδώ, για εκεί…
Πόσο αστεία ηχούν στα αυτιά μας όοοολα όσα λέγονται τον τελευταίο καιρό για ηλεκτρονική διακυβέρνηση, για ψηφιακή εποχή, για κοινωνία της πληροφορίας, πάνω στην οποία έχουν επενδυθεί πακτωλοί εθνικού και κοινοτικού χρήματος, τη στιγμή που… χράπα – χρούπα το φωτοτυπικό του Πρωτοδικείου «αγκομαχά» στον αγώνα για… άμεση και έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών!
Στην εποχή που η πληροφορία μεταδίδεται με ασύλληπτη ταχύτητα, η αναχρονιστική δομή της διοίκησης στην Ελλάδα επιμένει στο φωτοτυπικό, στο συρραπτικό, στο περφορατέρ, στο καρμπόν…
Μόνο το μελανοδοχείο λείπει για να ζήσουμε την εποχή του σιορ Τάπα, του συμβολαιογράφου από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ραγκαβή!
Όμως, το παράδοξο της όλης ιστορίας που εσείς δεν έχετε τώρα τα ονόματα των υποψηφίων μέσα από το διαδίκτυο, ονόματα που θα θέλατε να τα διαβάσετε γιατί έχετε το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα της ενημέρωσης, ξέρετε ποιο είναι;
Ότι αρκούσε ένα «ναι» των υπευθύνων για να βάλουν στον υπολογιστή του Πρωτοδικείου ένα USB «στικάκι» μας και να περάσουν σ’ αυτό τα ήδη ψηφιακά δεδομένα των συνδυασμών! Υπόθεση δύο λεπτών, ίσως και λιγότερο.
Στην μια ώρα αναμονής (οπότε βαρεθήκαμε και φύγαμε), οι φωτοτυπίες δεν είχαν ακόμη εκτυπωθεί όλες…
Θα πείτε, ενδεχομένως: Μα γιατί δεν τα αντιγράψατε από τις φωτοτυπίες, εφόσον θέλατε να μας ενημερώσετε;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Δεν θέλουμε να γίνουμε μέρος του προβλήματος, δεν θέλουμε να συρθούμε στον δρόμο της δυσκαμψίας του δημόσιου τομέα και να λειτουργήσουμε διαφορετικά απ’ ότι μας προστάζει η εποχή που ζούμε.
Πού θα πάει, όμως, κάποτε θα γίνουμε σύγχρονο κράτος, αρκεί να το απαιτούμε, αρκεί να το διεκδικούμε. Και η δική μας άρνηση στο να «χτυπήσουμε» στο πληκτρολόγιο για άλλη μια φορά τα χιλιάδες ονόματα, εφόσον είναι ήδη «χτυπημένα», είναι μια μορφή διεκδίκησης του δικαιώματος αυτής της κοινωνίας στο παρόν και το μέλλον.
Ας είναι, πάμε γι’ άλλα…
ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ
ΥΓ: Το Πρωτοδικείο Αμαλιάδας, παρεμπιπτόντως, ευγενικά μας πληροφόρησε ότι μπορεί να μας δώσει τα ονόματα σε ψηφιακή μορφή, το ίδιο ευγενικά εμείς το ευχαριστήσαμε, όμως επιλέξαμε να μην βάλουμε μόνο τα ονόματα της μισής Ηλείας. Βλέπετε, η Δικαιοσύνη λειτουργεί με δύο ταχύτητες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου