Τοπικά εδέσματα προσφέρουν κι άλλοι...
Καθώς διαβάζουμε στο διαδίκτυο ότι οι αμερικανοί πλέον
«φλερτάρουν» με τον… διαστημικό τουρισμό, «προσγειωνόμαστε» κάπως
ανώμαλα στην σκληρή πραγματικότητα της Ηλείας.
Με καταγεγραμμένη μια σαφέστατη ανοδική τάση στην
υποδοχή τουριστών, η Ηλεία δεν έχει πολιτικό αεροδρόμιο και αυτό
αποτελεί ένα τεράστιο μειονέκτημα στην προσπάθεια τόνωσης της τοπικής
οικονομίας.
Και το παράδοξο, είναι τούτο: κάθε φορά που έχουμε εκλογές, όλοι οι υποψήφιοι δεν παραλείπουν να βάζουν στα προγράμματά τους σχέδια και πλάνα για την τουριστική ανάπτυξη. Λόγια ωραία, θεωρίες ελκυστικές προς τον ψηφοφόρο, όμως ο απολογισμός των πεπραγμένων για τον τουρισμό είναι σχεδόν ανύπαρκτος.
Πολιτική για τον τουρισμό δεν είναι να τυπώνεις φυλλάδια και χάρτες, ούτε να φορτώνεις ένα φορτηγό τουρσιά, μυζήθρες και ρίγανη για να παίρνεις μ’ αυτά μέρος σε κάποιες διεθνείς τουριστικές εκθέσεις.
Πολιτική για τον τουρισμό είναι να μιλάς απευθείας με tour operators και να κλείνεις προγράμματα για τον τόπο σου, να οργανώνεις φόρουμ και συνέδρια, να δημιουργείς υποδομές, να φέρνεις επενδύσεις.
Η Ηλεία ποτέ δεν λειτούργησε έτσι στην τουριστική πολιτική της.
Ποτέ δεν έβαλε μπροστά τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες που κινούν τα νήματα στον εγχώριο και διεθνή τουριστικό χάρτη, ώστε να διεκδικηθεί πιο μεθοδικά και αποτελεσματικά το αίτημα του πολιτικού αεροδρομίου.
Εγκλωβισμένη σε πρακτικές διοίκησης δύσκαμπτες και αναχρονιστικές, η Ηλεία έμεινε στην γραφική εκδοχή του τουρισμού, μοιράζοντας καρτ ποστάλ και φυλλάδια, αφίσες και κονκάρδες, αφήνοντας ανεκμετάλλευτες άλλες δυνατότητες καθαρά αναπτυξιακές και βιώσιμες.
Καθώς λοιπόν οι αμερικανοί ετοιμάζονται να επενδύσουν στον διαστημικό τουρισμό, η Ηλεία δεν έχει τον τρόπο να προσελκύσει αεροπορικό τουρισμό, μια κατηγορία που συνεπάγεται τουρίστες υψηλού, συνήθως, οικονομικού επιπέδου.
Όμως ο τουρισμός δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στο υλιστικό όφελος αλλά και στο κοινωνικό, πολιτιστικό, ανθρωπολογικό. Η επαφή ενός τόπου με άλλες κουλτούρες είναι πάντα επωφελής και αποδοτική.
Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε όλοι για την απομόνωση της Ολυμπίας, ενός σπουδαίου ιστορικού τόπου που έχουμε την τύχη να βρίσκεται στην Ηλεία;
Απόρροια της ένδειας στην τουριστική πολιτική του τόπου μας είναι η εικόνα της Ολυμπίας τον χειμώνα, με τα κλειστά μαγαζιά, τους έρημους δρόμους, τη μελαγχολία και την κατήφεια των κατοίκων.
Θα ήταν επίτευγμα μιας άρτιας και στοχευμένης τουριστικής πολιτικής η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτιστικού ιδρύματος διεθνούς επιπέδου στην Ολυμπία, με λειτουργία όλο το χρόνο, με δράσεις που να προϋποθέτουν συμμετοχή ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο και με δυνατότητες προβολής και σύνδεσης του τόπου με τα διεθνή φόρα πολιτισμού.
Φυσικά για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται πρώτα απ’ όλα σύλληψη, κατόπιν σχεδιασμό, μελέτη, ωρίμανση και διεκδίκηση.
Είμαστε όμως στην Ηλεία, στον τόπο που ένα μοντέρνο προκατασκευασμένο περίπτερο, αυτό που στέγαζε την ελληνική συμμετοχή στην EXPO του Ανόβερο, σαπίζει παρατημένο σε κάποιο οικόπεδο. Κάπως έτσι καταλήγουν τα μεγάλα οράματα στην Ηλεία…
iliatora.gr
Και το παράδοξο, είναι τούτο: κάθε φορά που έχουμε εκλογές, όλοι οι υποψήφιοι δεν παραλείπουν να βάζουν στα προγράμματά τους σχέδια και πλάνα για την τουριστική ανάπτυξη. Λόγια ωραία, θεωρίες ελκυστικές προς τον ψηφοφόρο, όμως ο απολογισμός των πεπραγμένων για τον τουρισμό είναι σχεδόν ανύπαρκτος.
Πολιτική για τον τουρισμό δεν είναι να τυπώνεις φυλλάδια και χάρτες, ούτε να φορτώνεις ένα φορτηγό τουρσιά, μυζήθρες και ρίγανη για να παίρνεις μ’ αυτά μέρος σε κάποιες διεθνείς τουριστικές εκθέσεις.
Πολιτική για τον τουρισμό είναι να μιλάς απευθείας με tour operators και να κλείνεις προγράμματα για τον τόπο σου, να οργανώνεις φόρουμ και συνέδρια, να δημιουργείς υποδομές, να φέρνεις επενδύσεις.
Η Ηλεία ποτέ δεν λειτούργησε έτσι στην τουριστική πολιτική της.
Ποτέ δεν έβαλε μπροστά τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες που κινούν τα νήματα στον εγχώριο και διεθνή τουριστικό χάρτη, ώστε να διεκδικηθεί πιο μεθοδικά και αποτελεσματικά το αίτημα του πολιτικού αεροδρομίου.
Εγκλωβισμένη σε πρακτικές διοίκησης δύσκαμπτες και αναχρονιστικές, η Ηλεία έμεινε στην γραφική εκδοχή του τουρισμού, μοιράζοντας καρτ ποστάλ και φυλλάδια, αφίσες και κονκάρδες, αφήνοντας ανεκμετάλλευτες άλλες δυνατότητες καθαρά αναπτυξιακές και βιώσιμες.
Καθώς λοιπόν οι αμερικανοί ετοιμάζονται να επενδύσουν στον διαστημικό τουρισμό, η Ηλεία δεν έχει τον τρόπο να προσελκύσει αεροπορικό τουρισμό, μια κατηγορία που συνεπάγεται τουρίστες υψηλού, συνήθως, οικονομικού επιπέδου.
Όμως ο τουρισμός δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στο υλιστικό όφελος αλλά και στο κοινωνικό, πολιτιστικό, ανθρωπολογικό. Η επαφή ενός τόπου με άλλες κουλτούρες είναι πάντα επωφελής και αποδοτική.
Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε όλοι για την απομόνωση της Ολυμπίας, ενός σπουδαίου ιστορικού τόπου που έχουμε την τύχη να βρίσκεται στην Ηλεία;
Απόρροια της ένδειας στην τουριστική πολιτική του τόπου μας είναι η εικόνα της Ολυμπίας τον χειμώνα, με τα κλειστά μαγαζιά, τους έρημους δρόμους, τη μελαγχολία και την κατήφεια των κατοίκων.
Θα ήταν επίτευγμα μιας άρτιας και στοχευμένης τουριστικής πολιτικής η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτιστικού ιδρύματος διεθνούς επιπέδου στην Ολυμπία, με λειτουργία όλο το χρόνο, με δράσεις που να προϋποθέτουν συμμετοχή ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο και με δυνατότητες προβολής και σύνδεσης του τόπου με τα διεθνή φόρα πολιτισμού.
Φυσικά για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται πρώτα απ’ όλα σύλληψη, κατόπιν σχεδιασμό, μελέτη, ωρίμανση και διεκδίκηση.
Είμαστε όμως στην Ηλεία, στον τόπο που ένα μοντέρνο προκατασκευασμένο περίπτερο, αυτό που στέγαζε την ελληνική συμμετοχή στην EXPO του Ανόβερο, σαπίζει παρατημένο σε κάποιο οικόπεδο. Κάπως έτσι καταλήγουν τα μεγάλα οράματα στην Ηλεία…
iliatora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου