Την
Κυριακή 24 Ιουνίου πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι εορταστικές
εκδηλώσεις στο Πούσι της τ.κ Αχλαδινής του Δλημου Αρχαίας Ολυμπίας. Οι
εκδηλώσεις που θα ξεκινήσουν στις 10
το πρωί περιλαμβάνουν :
Τέλεση δοξολογίας στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Πουσίου, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Γερμανού.
Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Ηρώων.
Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης καθώς και από τις αρχές του τόπου.
Σιγή ενός λεπτού στη μνήμη των ενδόξων νεκρών.
Εθνικός ύμνος.
Στον αύλειο χώρο της εκκλησίας χαιρετισμό θα απευθύνει ο Δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας κ. Ευθύμιος Κοτζιάς.
Τον πανηγυρικό θα εκφωνήσει ο κ. Τουτούνης Ηλίας, λαογράφος – Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Φύσης «Ωλονός».
Λίγα λόγια για την ιστορική μάχη
Η μάχη αυτή θεωρείται ισάξια εκείνης του Βαλτετσίου, γιατί εξουδετερώθηκε ο θύλακας των Τουρκοαλβανών του Λάλα και διευκολύνθηκε η πολιορκία της Τρίπολης από τον Θ. Κολοκοτρώνη.
Από τότε πέρασαν 191 χρόνια κι εμείς ως επίγονοι εκείνων που πολέμησαν αναπνέουμε τη ζείδωρη πνοή της αύρας του Ιονίου. Δεν ξεχνούμε όμως τον αγώνα τους και κυρίως δεν ξεχνούμε ότι για να έχει αίσια έκβαση η μάχη, βοήθησαν οι Επτανήσιοι Ανδρέας και Κώστας Μεταξάς, Φωκάς, Πανάς, Σεμπρικός και Στρούζας, Κεφαλλήνες και Ζακύνθιοι.
Όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση οι Τούρκοι έσπευσαν να κλειστούν στα κάστρα και τα φρούρια. Κι όπου δεν υπήρχαν τέτοια, κατέφυγαν «στα πλησιόχωρα ή την Τρίπολη» για λόγους ασφαλείας, όπως αναφέρει ο συμπατριώτης μας ιστορικός Δ.Κόκκινος. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι Τούρκοι του Λάλα, που έμειναν στην περιοχή ανθιστάμενοι, απειλούντες και ικανοί να βοηθήσουν και άλλους ομόφύλους τους.
Είχαν μεταβάλει τον τόπο τους σε άπαρτο κάστρο, χάρη στην στην πολεμική τους φήμη. Αυτοί οι Λαλαίοι προέρχονταν από Αλβανούς που εξισλαμίστηκαν στα 1715, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της χώρας από τους Σουλτάνους. Οι Χοττομαναίοι, άρχοντες της Γαστούνης, τους χρησιμοποίησαν για να επιβάλλουν την εξουσία τους στην ωραία και πλουσιότατη Ηλεία. Έτσι οι Λαλαίοι, όταν άρχισε να διαφαίνεται στα βουνά η ένοπλη των Ελλήνων διαμαρτυρία (με την μορφή των κλεφτών), έπαιξαν το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή και απέκτησαν ττρομερή δύναμη, την οποία μετέτρεψαν σε τυραννία καταδυναστεύοντας ολόκληρη την Ηλεία.
Δεν άργησαν δε να επιδράμουν και κατά του Πύργου, ο οποίος στις 3 Απριλίου 1821 γνώρισε τι εστί Λαλέικο τουφέκι και λεηλασία. Την ίδια τύχη είχε στις 24 Απρίλη και η Αγουλινίτσα ενώ λίγο αργότερα σε φονική μάχη στο Σμίλα, σκοτώθηκε ο υπερασπιστής του Πύργου Βιλαέτης και η Λαλέικη κυριαρχία δεν είχε πλέον ανταγωνιστή. Άλλωστε ολόκληρη η Ηλεία είχε ερημωθεί. Εναντίον αυτής της κατάστασης ήρθε βοήθεια από τους Κεφαλλήνες.
Ένα επίλεκτο σώμα αποβιβάστηκε στη Γλαρέντζα και στις 20 Μαΐου ενώθηκε με Ζακύνθιους στον Πύργο και Ηλείους. Ήταν 400 Επτανήσιοι και 700 Ηλείοι υπό τον Σισίνη. Παράλληλα, 600 Γορτύνιοι υπό τον Πλαπούτα, 600 Ολύμπιοι υπό τον Τζανέτο Χριστόπουλο και 250 Τριφύλιοι με το Μέλιο εστάλησαν από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ώστε να αποκοπεί η άνοδος των Λαλαίων προς την Τρίπολη. Στις 20 Μαΐου, το σώμα των Επτανησίων και Ηλείων έζωνε το Λάλα.
Για πρώτη φορά σε κανονική στρατιωτική πορεία παρουσιαζόταν στην Πελοπόννησο εκστρατευτικό σώμα, γιατί οι Επτανήσιοι παρείχαν το θέαμα ευρωπαϊκού στρατού. Σε βοήθεια τους ήρθε και ο Φωτήλας με 400 Καλαβρυτινούς. Οι Λαλαίοι έσπευσαν να συγκρουστούν, αλλά μετά από 7ωρη μάχη υποχώρησαν. Η πρώτη αυτή πετυχημένη προσβολή κατά των Λαλαίων ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων.
Τότε όλα αυτά τα στρατεύματα κατέλαβαν το Πούσι. Οι Λαλαίοι «ζύγισαν» τα πράγματα και κάλεσαν σε βοήθεια τον Γιουσούφ πασά της Πάτρας, που έσπευσε στις 20 Ιουνίου με 600 πεζούς και 300 ιππείς.
Στις 22 Ιουνίου άρχισε η μάχη. Ο Γιουσούφ με επίθεση προσέβαλε τους Έλληνες. 4 Εφόδους πραγματοποίησε και τις 4 χωρίς επιτυχία. Ο Ανδρέας Μεταξάς με τα πυροβόλα του βοήθησε στην επιτυχή έκβαση της μάχης. Οι Τούρκοι υποχώρησαν. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 60 Πελοποννήσιοι, 22 Κεφαλληνές και 2 Ζακύνθιοι. Την επόμενη μέρα ο Γιουσούφ και οι Λαλαίοι με θρήνους και κοπετούς εγκατέλειπαν τον τόπο.
Οι Έλληνες πυρπόλησαν τα 1000 σπίτια στο Λάλα που βρήκαν έρημα. Το φοβερό ορμητήριο των τυράννων είχε μεταβληθεί σε στάχτη. Ο τόπος ανακουφίστηκε. Η γενναιότητα και η αυτοθυσία των πολεμιστών του Πουσίου ήταν αξεπέραστη. Παράδειγμα ο Πανάς, ο οποίος όρθιος στο πεδίο της μάχης εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους πολεμιστές, λέγοντας :
«Κινδυνεύει εκείνος που αποφεύγει τον κίνδυνο κι όχι αυτός που τον κοιτάζει κατάματα». Η ιστορία κατέγραψε με δόξα το κατόρθωμα τους. Σε μας απομένει να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε γιατί μας χάρισαν τον τόπο ελέυθερο της απεχθούς τυραννίας.
Τέλεση δοξολογίας στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Πουσίου, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Γερμανού.
Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Ηρώων.
Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης καθώς και από τις αρχές του τόπου.
Σιγή ενός λεπτού στη μνήμη των ενδόξων νεκρών.
Εθνικός ύμνος.
Στον αύλειο χώρο της εκκλησίας χαιρετισμό θα απευθύνει ο Δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας κ. Ευθύμιος Κοτζιάς.
Τον πανηγυρικό θα εκφωνήσει ο κ. Τουτούνης Ηλίας, λαογράφος – Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Φύσης «Ωλονός».
Λίγα λόγια για την ιστορική μάχη
Η μάχη αυτή θεωρείται ισάξια εκείνης του Βαλτετσίου, γιατί εξουδετερώθηκε ο θύλακας των Τουρκοαλβανών του Λάλα και διευκολύνθηκε η πολιορκία της Τρίπολης από τον Θ. Κολοκοτρώνη.
Από τότε πέρασαν 191 χρόνια κι εμείς ως επίγονοι εκείνων που πολέμησαν αναπνέουμε τη ζείδωρη πνοή της αύρας του Ιονίου. Δεν ξεχνούμε όμως τον αγώνα τους και κυρίως δεν ξεχνούμε ότι για να έχει αίσια έκβαση η μάχη, βοήθησαν οι Επτανήσιοι Ανδρέας και Κώστας Μεταξάς, Φωκάς, Πανάς, Σεμπρικός και Στρούζας, Κεφαλλήνες και Ζακύνθιοι.
Όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση οι Τούρκοι έσπευσαν να κλειστούν στα κάστρα και τα φρούρια. Κι όπου δεν υπήρχαν τέτοια, κατέφυγαν «στα πλησιόχωρα ή την Τρίπολη» για λόγους ασφαλείας, όπως αναφέρει ο συμπατριώτης μας ιστορικός Δ.Κόκκινος. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι Τούρκοι του Λάλα, που έμειναν στην περιοχή ανθιστάμενοι, απειλούντες και ικανοί να βοηθήσουν και άλλους ομόφύλους τους.
Είχαν μεταβάλει τον τόπο τους σε άπαρτο κάστρο, χάρη στην στην πολεμική τους φήμη. Αυτοί οι Λαλαίοι προέρχονταν από Αλβανούς που εξισλαμίστηκαν στα 1715, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της χώρας από τους Σουλτάνους. Οι Χοττομαναίοι, άρχοντες της Γαστούνης, τους χρησιμοποίησαν για να επιβάλλουν την εξουσία τους στην ωραία και πλουσιότατη Ηλεία. Έτσι οι Λαλαίοι, όταν άρχισε να διαφαίνεται στα βουνά η ένοπλη των Ελλήνων διαμαρτυρία (με την μορφή των κλεφτών), έπαιξαν το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή και απέκτησαν ττρομερή δύναμη, την οποία μετέτρεψαν σε τυραννία καταδυναστεύοντας ολόκληρη την Ηλεία.
Δεν άργησαν δε να επιδράμουν και κατά του Πύργου, ο οποίος στις 3 Απριλίου 1821 γνώρισε τι εστί Λαλέικο τουφέκι και λεηλασία. Την ίδια τύχη είχε στις 24 Απρίλη και η Αγουλινίτσα ενώ λίγο αργότερα σε φονική μάχη στο Σμίλα, σκοτώθηκε ο υπερασπιστής του Πύργου Βιλαέτης και η Λαλέικη κυριαρχία δεν είχε πλέον ανταγωνιστή. Άλλωστε ολόκληρη η Ηλεία είχε ερημωθεί. Εναντίον αυτής της κατάστασης ήρθε βοήθεια από τους Κεφαλλήνες.
Ένα επίλεκτο σώμα αποβιβάστηκε στη Γλαρέντζα και στις 20 Μαΐου ενώθηκε με Ζακύνθιους στον Πύργο και Ηλείους. Ήταν 400 Επτανήσιοι και 700 Ηλείοι υπό τον Σισίνη. Παράλληλα, 600 Γορτύνιοι υπό τον Πλαπούτα, 600 Ολύμπιοι υπό τον Τζανέτο Χριστόπουλο και 250 Τριφύλιοι με το Μέλιο εστάλησαν από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ώστε να αποκοπεί η άνοδος των Λαλαίων προς την Τρίπολη. Στις 20 Μαΐου, το σώμα των Επτανησίων και Ηλείων έζωνε το Λάλα.
Για πρώτη φορά σε κανονική στρατιωτική πορεία παρουσιαζόταν στην Πελοπόννησο εκστρατευτικό σώμα, γιατί οι Επτανήσιοι παρείχαν το θέαμα ευρωπαϊκού στρατού. Σε βοήθεια τους ήρθε και ο Φωτήλας με 400 Καλαβρυτινούς. Οι Λαλαίοι έσπευσαν να συγκρουστούν, αλλά μετά από 7ωρη μάχη υποχώρησαν. Η πρώτη αυτή πετυχημένη προσβολή κατά των Λαλαίων ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων.
Τότε όλα αυτά τα στρατεύματα κατέλαβαν το Πούσι. Οι Λαλαίοι «ζύγισαν» τα πράγματα και κάλεσαν σε βοήθεια τον Γιουσούφ πασά της Πάτρας, που έσπευσε στις 20 Ιουνίου με 600 πεζούς και 300 ιππείς.
Στις 22 Ιουνίου άρχισε η μάχη. Ο Γιουσούφ με επίθεση προσέβαλε τους Έλληνες. 4 Εφόδους πραγματοποίησε και τις 4 χωρίς επιτυχία. Ο Ανδρέας Μεταξάς με τα πυροβόλα του βοήθησε στην επιτυχή έκβαση της μάχης. Οι Τούρκοι υποχώρησαν. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 60 Πελοποννήσιοι, 22 Κεφαλληνές και 2 Ζακύνθιοι. Την επόμενη μέρα ο Γιουσούφ και οι Λαλαίοι με θρήνους και κοπετούς εγκατέλειπαν τον τόπο.
Οι Έλληνες πυρπόλησαν τα 1000 σπίτια στο Λάλα που βρήκαν έρημα. Το φοβερό ορμητήριο των τυράννων είχε μεταβληθεί σε στάχτη. Ο τόπος ανακουφίστηκε. Η γενναιότητα και η αυτοθυσία των πολεμιστών του Πουσίου ήταν αξεπέραστη. Παράδειγμα ο Πανάς, ο οποίος όρθιος στο πεδίο της μάχης εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους πολεμιστές, λέγοντας :
«Κινδυνεύει εκείνος που αποφεύγει τον κίνδυνο κι όχι αυτός που τον κοιτάζει κατάματα». Η ιστορία κατέγραψε με δόξα το κατόρθωμα τους. Σε μας απομένει να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε γιατί μας χάρισαν τον τόπο ελέυθερο της απεχθούς τυραννίας.
ilialive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου