Νο κέντρο, no honey…

Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος γράφει στο sday.gr για τη μάχη του κέντρου που έχασε ο Ολυμπιακός από τη Μαρσέιγ και είχε ως αποτέλεσμα την ήττα με σκορ 1-0!

Για το παιχνίδι του Ολυμπιακού με αντίπαλο την Μαρσέιγ, υπήρχαν κάποια πράγματα που γνωρίζαμε, με βεβαιότητα. Ας πούμε, την σημασία που έχει η νίκη για το πρώτο παιχνίδι των ομίλων το οποίο μάλιστα είναι και εντός έδρας.

Το πρώτο αγωνιστικό πρόβλημα που είχε ο Ολυμπιακός το οποίο οφειλόταν στην έλλειψη επίσμων παιχνιδιών. Το δεύτερο αγωνιστικό προβλημα που έθεταν οι απουσίες ποδοσφαιριστών και το κενό που άφησε η αποχώρηση του Ριέρα. Γνωρίζαμε επίσης τα προβλήματα που έχει στην άμυνα η γαλλική ομάδα, ιδίως το κεντρικό αμυντικό της δίδυμο. Επίσης γνωρίζαμε την ταχύτητα με την οποία μπορεί να παίξει από την μέση και μπροστά.

Ολα αυτά, τα γνώριζε πολύ καλύτερα ο Βαλβέρδε που επέλεξε να παίξει με ένα πιο επιθετικό σχήμα –με βάση τς επιλογές που είχε στη διάθεσή του- αποφασισμένος να πιέσει από την αρχή. Επιλογή που προυποθέτει την κατοχή μπάλας και τον έλεγχο του ρυθμού, κάτι που μέχρι το πρώτο εικοσάλεπτο φάνηκε ότι δεν μπορούσε να πετύχει ο Ολυμπιακός. Ακριβώς τότε που οι ερυθρόλευκοι έχασαν την πρώτη τους ευκαιρία με τον Μιραλάς. Στην μορφή του παιχνιδιού το πρώτο ημίχρονο, δύο ήταν τα βασικά προβλήματα του Ολυμπιακού.

Η αδυναμία του να πάρει τον έλεγχο του κέντρου –με ότι αυτό συνεπάγεται για την δημιουργία του παιχνιδιού και ευκαιριών- και το γεγονός ότι όσο ο ρυθμός ήταν γρήγορος, αυτό ευνοούσε τους γάλλους που είχαν παιχνίδια στα πόδια τους και εξαφάλιζαν καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας. 

Το δοκάρι του Ρεμί στο 37 ήταν μία προειδοποίηση για το γκολ του Γκονζάλες στο 51. Αν με την έναρξη του ημιχρόνου ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα θαύμα, μετά το γκολ χρειαζόταν περισσότερα αλλά δεν μπορούσε. Ασε που τα θαύματα –ειδικά στο ποδόσφαιρο- εκτός από πίστη απαιτούν και έλεγχο του κέντρου.

Κάτι που ο Ολυμπακός δεν μπόρεσε να καταφέρει σε κανένα σημείο του αγώνα. Από το 55 και μετά η Μαρσέιγ είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού και ο Ολυμπακός το άγχος και τα νεύρα. Η παραμονή του Φέισα και του Αμπτούν –ειδικά αυτού- και στην εντεκάδα του δεύτερου μέρους ήταν λάθος ενώ η διπλή είσοδος Ιμπαγάσα και Μακούν, που ήταν καθυστερημένη νομίζω, έδωσε μία ανάσα στους ερυθρόλευκους που έχασαν μία μεγάλη ευκαιρία με τον Τζεμπούρ, στο 75.

Βέβαια, σε αυτό συντέλεσαν και οι αλλαγές της Μαρσέιγ αλλά και το γεγονός ότι από το 65 και μετά άρχισε να μαζεύεται γα να προστατεύσει το 0-1. Για την συνέχεια μπρα ντε φερ με την Ντορτμουντ, μήπως και, η Τρίτη θέση....