Η Δήλωση Επιφύλαξης κατά της έκτακτης εισφοράς και o αντίλογος

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο ένα κείμενο, το οποίο καλείται να υποβάλει στην εφορία κάθε φορολογούμενος που θα καταβάλει μεν την έκτακτη εισφορά αλλά διαφωνεί ως προς τη συνταγματικότητά της..
Με το κείμενο αυτό, το οποίο φέρει τον τίτλο "επιφύλαξη κατά της εκτακτης εισφοράς", αναλύονται οι λόγοι αντισυνταγματικότητας του εν λόγω φορολογικού μέτρου και ο φορολογούμενος καταβάλει μεν το ποσό, αλλά ξεκαθαρίζει ότι επιφυλάσσεται να αναζητήσει το ποσό αυτό με προσφυγή στα Δικαστήρια.
Το κείμενο τη δήλωσης αυτής έχει ως εξής:

ΔΗΛΩΣΗ ΡΗΤΗΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗΣ

 

              Επί της έκτακτης εφάπαξ εισφοράς άρθρο 29  Ν.3986/2011

Του............. ............................ κατοίκου……………με ΑΦΜ………….

 

ΠΡΟΣ   Την Δ.Ο.Υ................

 

Για τη διεκδίκηση της επιστροφής της καταβληθείσας έκτακτης εισφοράς

ποσού ευρώ

 

Δηλώνω και με την παρούσα ότι η επιβληθείσα, δυνάμει της υπ' αρ.... ειδοποίησης, σε βάρος μου έκτακτης εισφοράς  αρ. 29 Ν.3986/2011  ποσού ευρώ

............ (υπ' αρ. χρημ. καταλ......... )  ΔΕΝ είναι σύννομη, διότι η διάταξη αυτή δεν

είναι δυνατό να εφαρμοσθεί, αντιβαίνουσα σε ρητές συνταγματικές διατάξεις.

Ειδικότερα:

 

Α. Η υπό της άνω διατάξεως επιβολή αναδρομικής φορολογικής επιβάρυνσης

 

Δια της εν λόγω διατάξεως αρ. 29 Ν.3986/2011 επιβάλλεται έκτακτη εισφορά στο συνολικό καθαρό εισόδημα, πραγματικό ή τεκμαρτό, φορολογούμενο ή απαλλασσόμενο των φυσικών προσώπων ή της σχολάζουσας κληρονομιάς των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος του οικονομικού έτους 2011 (διαχειριστικής χρήσης 2010) εφόσον αυτό υπερβαίνει τις 12.000,00 €.

Δηλαδή διώκεται εν έτει 2011 η επιβολή φορολογικής επιβάρυνσης για   ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα του έτους 2010.

Συνεπώς η επιβληθείσα εισφορά αντίκειται στην διάταξη της παρ. 2 αρ. 78 του Συντάγματος, η οποία ρητώς απαγορεύει την επιβολή με νόμο αναδρομικής ισχύος που εκτείνεται πέρα από τις προθεσμίες του οικονομικού έτος κατά το οποίο επιβλήθηκε.

 

Β. Η υπό του αρ. 29 Ν.3986/2011 παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

 

Στην παρ. 2 του ιδίου αρ. 29 Ν.3986/2011 καθορίζεται ο τρόπος κλιμακώσεως της εκτάκτου εισφοράς, εκκινώντας από το ποσό των 120 € για ετήσιο συνολικό εισόδημα 12.001,00 € και άνω.

Εντούτοις, η καθιερούμενη στην άνω διάταξη κλίμακα προσκρούει στην κατοχυρωθείσα δια της παρ. 5 αρ. 4 του Συντάγματος αρχής της αναλογικότητας κατά την οποία « οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

Και τούτο διότι δια της άνω κλίμακας ο φορολογούμενος που δήλωσε καθαρό εισόδημα 12.000,00 € δεν επιβαρύνεται με την εν λόγω εισφορά, ενώ ο δηλώσας εισόδημα κατά 1 μόλις ευρώ μεγαλύτερο (12.001,00 €) υπόκειται σε εισφορά .

Σημειωτέον ότι αντίστοιχη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας παρατηρείται σε όλα τα κλιμάκια εισοδήματος, βάσει των οποίων υπολογίζεται η έκτακτη εισφορά, δηλαδή για διαφορές 1 μόνο ευρώ ο φορολογούμενος υπόκειται σε πολλαπλάσια επιβάρυνση.

 

Γ. Η υπό της ίδιας διατάξεως παραβίαση, πολλαπλή μάλιστα, της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως .

 

Γ1.Η εν λόγω εισφορά καταλαμβάνει και έσοδα απαλλασσόμενα της φορολογίας επ' ονόματι των φυσικών προσώπων ή αυτοτελώς φορολογηθέντα με εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης (π.χ. μερίσματα, τόκοι κλπ), τα οποία εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια εκάστου φορολογουμένου εάν θα περιληφθούν στην υποβαλλόμενη υπ' αυτού δήλωση φορολογίας εισοδήματος του αντίστοιχου έτους.

Ωστόσο, ο υπολογισμός της έκτακτης εισφοράς και επί των άνω εσόδων συνιστά παραβίαση της θεσπισθείσας δια της παρ.2 αρ. 4 του Συντάγματος αρχής της ίσης μεταχείρισης κατά την οποία « οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».

Και τούτο διότι ο συνυπολογισμός των εν λόγω εσόδων άγει σε προφανή άνιση μεταχείριση τον φορολογούμενο που περιέλαβε αυτά στη δήλωση του και αυτόν που εξίσου νομίμως (δεδομένου ότι δε θεσπίζεται σχετική υποχρέωση δηλώσεως αυτών) δεν τα δήλωσε καθόλου.

Γ2. Ετέρα παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας αποτελεί ασφαλώς και η υπό της άνω διατάξεως επιβολή της εισφοράς μόνο σε φυσικά πρόσωπα, ενώ τα νομικά πρόσωπα, τα οποία κατά τεκμήριο έχουν ασυγκρίτως μεγαλύτερα φοροδοτική ικανότητα, δεν υπάγονται στην άνω εισφορά, εξαιρούμενα οιασδήποτε συμμετοχής στο εκτάκτως επιβαλλόμενο φορολογικό βάρος.

 

Δ. Η δια της περ. 5 παρ.5 αρ. 29 Ν.3986/2011 παραβίαση του αρ. 20 παρ. 1 του Συντάγματος περί παροχής έννομης προστασίας.

 

Στην εν λόγω περ. 5 παρ. 5 του άνω αρ. 29 Ν. 3986/2011 προβλέπεται ρητώς ότι η προθεσμία άσκησης της προσφυγής ή υποβολής αίτησης για διοικητική επίλυση της διαφοράς καθώς και η άσκηση της προσφυγής ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Πρωτοδικείου, δεν αναστέλλει τη βεβαίωση και την είσπραξη της οφειλής που βεβαιώνεται κατά τις διατάξεις της παρ. 5 αυτού.

Εντούτοις, η εν λόγω πρόβλεψη αντίκειται ευθέως στην διάταξη της παρ. 1 αρ. 20 του Συντάγματος περί παροχής έννομης προστασίας, η οποία καταλαμβάνει και την προσωρινή προστασία, καθιερούμενη από την διάταξη του αρ. 2 Ν.820/1978, η οποία, ως γενική διάταξη περί αναστολής εισπράξεως αμφισβητούμενου με προσφυγή φόρου, έχει εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις.

Για τους παραπάνω λόγους η ως άνω διάταξη αρ. 29 Ν.3986/2011 περί επιβολής έκτακτης εισφοράς, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί ως αντικείμενη στις προαναφερθείσες    Συνταγματικές διατάξεις,    δεδομένου ότι σε ευνομούμενη Πολιτεία δεν νοείται ανατροπή της κατάστασης που διαμορφώθηκε κατ' εφαρμογή των νόμων αυτής, άγουσα κατ' ουσία σε κατάλυση αυτών.

 

Κατόπιν τούτου, υπείκων    στην αδήριτη ανάγκη αποφυγής δυσμενών συνεπειών,     προβαίνω     σήμερα     στην     καταβολή     του     ποσού     των

ευρώ   ……. ..αφορώντος (την πρώτη εκ των προβλεπομένων του άνω αρ. 29

 Ν.3986/2011 ……………. Δόσεων) ή (το σύνολο) της επιβληθείσας σε βάρος μου εισφοράς συνολικού ποσού  …………….   με την ρητή επιφύλαξη της αναζητήσεως του ποσού τούτου ως και των λοιπών καταβληθησομένων δόσεων της άνω εισφοράς δια παντός νομίμου μέσου ή διαδικασίας και δυνάμει αποφάσεως οιασδήποτε διοικητικής Αρχής ή Δικαστηρίου.

 

 

Με την προσήκουσα τιμή

 

Ο καταβάλλων με επιφύλαξη

 

φορολογούμενος

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
 

Θεωρώ ότι τέτοιου είδους κινήσεις είναι νομικά αναποτελεσματικές, αν όχι κι επικίνδυνες σε έναν βαθμό, για τρεις λόγους.

 

1. Πρώτ' απ' όλα, κανένα συνταγματικό δικαίωμα τελεί υπό την προϋπόθεση κάποιας "ρητής επιφύλαξης". Αλοίμονο αν την ώρα που σε βασανίζουν πρέπει να δηλώσεις "συγγνώμη μισό λεπτό, επιφυλάσσομαι να αποζημιωθώ γι' αυτό που θα μου κάνετε". Όποιος λοιπόν προσφύγει στο δικαστήριο και δικαιωθεί για την αντισυνταγματική εισφορά, θα αποζημιωθεί, ανεξάρτητα από το αν έχει υποβάλει "δήλωση" ή όχι. Η εφαρμογή του Συντάγματος δεν προϋποθέτει τέτοιου είδους διακηρύξεις και πανηγυρικές διατυπώσεις. Αρκεί να εκθέσεις lege artis την ευθύνη του Δημοσίου στο αρμόδιο δικαστήριο. Το αν θα δικαιωθείς (και κυρίως, το πότε) είναι φυσικά μια άλλη ιστορία.

 

2. Εάν, όμως, η υποβολή "δήλωσης επιφύλαξης" γίνει μια μόδα που γνωρίσει κάποια έκταση, αυτό θα προκαλέσει προσφεύγοντες δύο "ταχυτήτων". Οι δικηγόροι του Δημοσίου στις σχετικές δίκες ενδέχεται να αρχίσουν να αναζητούν εάν ο προσφεύγων είχε υποβάλει "δήλωση επιφύλαξης" ή όχι, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα δήθεν επιχείρημα εναντίον όσων προσφύγουν χωρίς να το έχουν κάνει. Και το επιχείρημα αυτό θα είναι νομικά αβάσιμο, αφού δεν προβλέπονται τέτοιου είδους επιφυλάξεις, αλλά παρ' όλ' αυτά, τα δικαστήρια θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κι αυτή την ένσταση. "Δεν είχε υποβάλει δήλωση", θα λέει το Δημόσιο σε όσους δεν ακολουθήσουν τη μόδα (το έκαναν παλιά και για το εφάπαξ κάποιες ΔΕΚΟ) , και άντε μετά ο δικηγόρος του προσφεύγοντος να πρέπει να πείσει για τα αυτονόητα και άντε μετά ο δικαστής να πρέπει να αιτιολογεί στην απόφασή του τα αυτονόητα (και πόσο αυτονόητα δεν ξέρω αν θα είναι για όλους) και να σου οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Οπότε η "δήλωση" περισσότερο πρόβλημα θα δημιουργήσει, παρά θα λύσει.

 

3. Ορισμένοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι νομικά μεν δεν έχει κάποια επίπτωση (αν και παραπάνω εξήγησα πιθανές στρεβλώσεις), αλλά ότι αποτελεί μια μορφή μαζικής διαμαρτυρίας που από μόνη της ενέχει αυξημένη πολιτική σημασία και μας καθιστά ενεργούς πολίτες. Αυτή η προσέγγιση αγνοεί το πως λειτουργεί το Δημόσιο: ένας χαμηλόβαθμος υπάλληλος θα πρωτοκολλήσει και θα αρχειοθετήσει την αναφορά της δήλωσης και τελείωσε. Δεν πρόκειται στις εφορίες να φτιάξουν ειδικά αρχεία ή να βγάλουν στατιστικά ή να ασχοληθούν έστω προϊστάμενοι με το θέμα αυτό. Και από πλευράς σκοπιμότητας λοιπόν αποτελεί μια κλασική τρύπα στο νερό.

Θεωρώ λοιπόν ότι δεν υπάρχει λόγος ταλαιπωρίας με την υποβολή άλλης μιας δήλωσης στην εφορία. Το ζητούμενο είναι η ετυμηγορία των δικαστηρίων επί του θέματος, οπότε εάν θέλει κάποιος να συμβάλει στην κήρυξη της αντισυνταγματικότητας, ο δρόμος είναι αυτός.

E-Lawyer