Είμαστε πραγματικά έτοιμοι για κάτι τόσο μεγάλο;
Του Αριστείδη Γιαννόπουλου
Η
κυβέρνηση άνοιξε πρόσφατα τη συζήτηση σχετικά με την αλλαγή του
εκλογικού νόμου στην τοπική αυτοδιοίκηση, προτείνοντας την αντικατάσταση
των παραταξιακών ψηφοδελτίων από ενιαίες λίστες υποψηφίων δημοτικών
συμβούλων και την εισαγωγή ξεχωριστής λίστας υποψηφίων δημάρχων.
Παραμερίζοντας τη χρονική στιγμή που επέλεξε η κυβέρνηση να φέρει στο προσκήνιο αυτήν την αλλαγή, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, χρειάζεται να δοθεί μια διαφορετική οπτική ως προς την ωριμότητα που προϋποθέτει μια τέτοια αλλαγή.
Η εφαρμογή μιας τέτοιας μεταρρύθμισης είναι θετική σε γενικές γραμμές. Και αυτό επειδή η γενική φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι να παραμερίσει την παραταξιακή νοοτροπία που επικρατεί μέχρι σήμερα στα δημοτικά συμβούλια, με όλα τα δεινά που αυτή έχει επιφέρει. Ουσιαστικά δίνεται η αφορμή να καλλιεργηθεί η δια-παραταξιακή συναίνεση σε θέματα που είναι αντικειμενικά ορθά και αυτονόητα, συστατικό που λείπει από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Από την άλλη, η κομματική νοοτροπία που επικρατεί στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν έχει αλλάξει πραγματικά. Δεδομένης αυτής της νοοτροπίας, μια τέτοια αλλαγή θα είναι πολύ βίαιη, με αποτέλεσμα πολλοί δήμοι να έχουν τον κίνδυνο να μείνουν ακυβέρνητοι, λόγω έλλειψης της άτυπης, πλέον, παραταξιακής πλειοψηφίας.
Κανείς δεν αμφισβητεί την αλλαγή που προωθείται επί της ουσίας. Η συζήτηση, όμως, πρέπει να εστιάσει και στο γεγονός ότι προτού εφαρμοστεί ένας τέτοιος νόμος θα πρέπει να υπάρξει μια σειρά άλλων μεταρρυθμίσεων που θα έχουν διασφαλίσει ότι πραγματικά έχουμε αλλάξει νοοτροπία και είμαστε έτοιμοι να λαμβάνουμε αποφάσεις με βάση το κοινό καλό και όχι τη «γραμμή» που επιβάλουν οι δημοτικές παρατάξεις.
Η λογική αυτού του νομοσχεδίου απαιτεί ένα επίπεδο ωριμότητας, καθώς προστάζει συναίνεση υπεράνω παρατάξεων. Δεν πρέπει να απορρίπτουμε τη λύση που προκρίνεται, το ερώτημα όμως είναι αν τη δεδομένη χρονική στιγμή το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία είναι πραγματικά έτοιμοι για να αποδεχθούν κάτι τόσο μεγάλο.
* Ο Αριστείδης Γιαννόπουλος είναι Σύμβουλος Πληροφορικής, απόφοιτος του London School of Economics and Political Science.
Παραμερίζοντας τη χρονική στιγμή που επέλεξε η κυβέρνηση να φέρει στο προσκήνιο αυτήν την αλλαγή, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, χρειάζεται να δοθεί μια διαφορετική οπτική ως προς την ωριμότητα που προϋποθέτει μια τέτοια αλλαγή.
Η εφαρμογή μιας τέτοιας μεταρρύθμισης είναι θετική σε γενικές γραμμές. Και αυτό επειδή η γενική φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι να παραμερίσει την παραταξιακή νοοτροπία που επικρατεί μέχρι σήμερα στα δημοτικά συμβούλια, με όλα τα δεινά που αυτή έχει επιφέρει. Ουσιαστικά δίνεται η αφορμή να καλλιεργηθεί η δια-παραταξιακή συναίνεση σε θέματα που είναι αντικειμενικά ορθά και αυτονόητα, συστατικό που λείπει από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Από την άλλη, η κομματική νοοτροπία που επικρατεί στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν έχει αλλάξει πραγματικά. Δεδομένης αυτής της νοοτροπίας, μια τέτοια αλλαγή θα είναι πολύ βίαιη, με αποτέλεσμα πολλοί δήμοι να έχουν τον κίνδυνο να μείνουν ακυβέρνητοι, λόγω έλλειψης της άτυπης, πλέον, παραταξιακής πλειοψηφίας.
Κανείς δεν αμφισβητεί την αλλαγή που προωθείται επί της ουσίας. Η συζήτηση, όμως, πρέπει να εστιάσει και στο γεγονός ότι προτού εφαρμοστεί ένας τέτοιος νόμος θα πρέπει να υπάρξει μια σειρά άλλων μεταρρυθμίσεων που θα έχουν διασφαλίσει ότι πραγματικά έχουμε αλλάξει νοοτροπία και είμαστε έτοιμοι να λαμβάνουμε αποφάσεις με βάση το κοινό καλό και όχι τη «γραμμή» που επιβάλουν οι δημοτικές παρατάξεις.
Η λογική αυτού του νομοσχεδίου απαιτεί ένα επίπεδο ωριμότητας, καθώς προστάζει συναίνεση υπεράνω παρατάξεων. Δεν πρέπει να απορρίπτουμε τη λύση που προκρίνεται, το ερώτημα όμως είναι αν τη δεδομένη χρονική στιγμή το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία είναι πραγματικά έτοιμοι για να αποδεχθούν κάτι τόσο μεγάλο.
* Ο Αριστείδης Γιαννόπουλος είναι Σύμβουλος Πληροφορικής, απόφοιτος του London School of Economics and Political Science.
Σχόλια