Έσβησε ένα σύμβολο του γαλλικού σινεμά
λαμβάνοντας μέρος σε ντοκιμαντέρ με θέμα την ασθένειά της, άφησε χθες την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο του Παρισιού.
Γεννημένη στις 25 Οκτωβρίου 1931, η Ζιραρντό φοίτησε αρχικά σε σχολή νοσοκόμων πριν παρακολουθήσει μαθήματα ηθοποιίας.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο έγινε το 1955 στην ταινία «Δεκατρείς στο Τραπέζι» του Αντρέ Υνεμπέλ. Αμέσως μετά άρχισε η συνεργασία της με τον Λουκίνο Βισκόντι με αποκορύφωνα τον ρόλο της πόρνης Νάντια στην ταινία «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του», στο πλευρό του Αλέν Ντελόν και του Ρενάτο Σαλβατόρε, με τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε μία κόρη.
Από το 1960 ως το 1980 έπαιξε σε 120 ταινίες, ανάμεσά τους «Ο Ντίλινγκερ Πέθανε» του Μάρκο Φερέρι και «Vivre pour Vivre» (Ζήσε για τη Ζωή) του Κλοντ Λελούς, με κοστούμια του Ιβ Σεν Λοράν. Με τον διάσημο σκηνοθέτη ξανασυνεργάστηκε πολλά χρόνια αργότερα -το 1996- στους «Άθλιους».
«Δεν ήταν μόνο μια αξέχαστη μορφή του γαλλικού σινεμά τα τελευταία πενήντα χρόνια, αλλά μια ηθοποιός που φώτισε όλη την Ευρώπη», τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Τελευταία εμφάνιση της ηθοποιού στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2002 όταν ενσάρκωσε την αυταρχική μητέρα της Ιζαμπέλ Ιπερ στην ταινία του Μίκαελ Χάνεκε «Η Δασκάλα του Πιάνου».
Η ηθοποιός είχε γίνει σύμβολο του αγώνα κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ, όταν δέχτηκε να πάρει μέρος στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ainsi va la vie» («Έτσι είναι η Ζωή») του Νικολά Μπολιέ, το 2007 με θέμα την ασθένειά της.
Γεννημένη στις 25 Οκτωβρίου 1931, η Ζιραρντό φοίτησε αρχικά σε σχολή νοσοκόμων πριν παρακολουθήσει μαθήματα ηθοποιίας.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο έγινε το 1955 στην ταινία «Δεκατρείς στο Τραπέζι» του Αντρέ Υνεμπέλ. Αμέσως μετά άρχισε η συνεργασία της με τον Λουκίνο Βισκόντι με αποκορύφωνα τον ρόλο της πόρνης Νάντια στην ταινία «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του», στο πλευρό του Αλέν Ντελόν και του Ρενάτο Σαλβατόρε, με τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε μία κόρη.
Από το 1960 ως το 1980 έπαιξε σε 120 ταινίες, ανάμεσά τους «Ο Ντίλινγκερ Πέθανε» του Μάρκο Φερέρι και «Vivre pour Vivre» (Ζήσε για τη Ζωή) του Κλοντ Λελούς, με κοστούμια του Ιβ Σεν Λοράν. Με τον διάσημο σκηνοθέτη ξανασυνεργάστηκε πολλά χρόνια αργότερα -το 1996- στους «Άθλιους».
«Δεν ήταν μόνο μια αξέχαστη μορφή του γαλλικού σινεμά τα τελευταία πενήντα χρόνια, αλλά μια ηθοποιός που φώτισε όλη την Ευρώπη», τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Τελευταία εμφάνιση της ηθοποιού στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2002 όταν ενσάρκωσε την αυταρχική μητέρα της Ιζαμπέλ Ιπερ στην ταινία του Μίκαελ Χάνεκε «Η Δασκάλα του Πιάνου».
Η ηθοποιός είχε γίνει σύμβολο του αγώνα κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ, όταν δέχτηκε να πάρει μέρος στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ainsi va la vie» («Έτσι είναι η Ζωή») του Νικολά Μπολιέ, το 2007 με θέμα την ασθένειά της.
Σχόλια