Μήπως και νιώσουμε μια..
κάποια επιθυμία να μυρίσουμε την άνοιξη και να πιστέψουμε στην αναγέννηση.
Είπαμε πως φταίει οτιδήποτε ελληνικό, καλό ή κακό δεν έχει σημασία, που η Ανάσταση δεν ήρθε και έτσι, για να εξευμενίσουμε τους διεθνείς κριτές αποφασίσαμε να σουβλίζουμε κάτι άλλο, στη θέση του παραδοσιακού οβελία.
Στην αρχή σουβλίσαμε τη συνείδησή μας.
Μας πρότειναν να νιώσουμε τύψεις και να δηλώσουμε μεταμέλεια που «μαζί τα φάγαμε» τα αρνιά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν δηλώναμε εθνική ομοψυχία στην ανάληψη της ευθύνης, υποτίθεται θα ακούγαμε τις αναστάσιμες καμπάνες.
Δεν τις ακούσαμε.
Μετά σουβλίσαμε τον πατριωτισμό μας.
Αφού η εθνική μεταμέλεια δεν δούλεψε, τότε το πιο πιθανό είναι να φέρει κάποια προαιώνια κατάρα αυτή η γωνιά της γης που μας αναλογεί να έχουμε πατρίδα. Αν φορτώναμε σε αυτή όλα τα βάρη ίσως να νιώθαμε κάπως καλύτερα που δεν έχουμε ευθύνη για τη μοίρα μας, ενώ παράλληλα θα μπορούσαμε να την εκποιήσουμε ευκολότερα ως «προβληματικό» προϊόν και να κάνουμε ήσυχοι Ανάσταση.
Δεν συνέβη.
Τέλος, σουβλίσαμε τα δανεικά μας.
Καμία σημασία δεν έχει ποιος φταίει που πήραμε τόσα δάνεια. Καμία σημασία δεν έχει αν τώρα, κατόπιν εορτής, μαθαίνουμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί όροι του δανείου και πως κάποιοι μας έπιασαν κορόιδα. Δεν θυμώνουμε αυτές τις άγιες μέρες και για να εξιλεωθούμε σουβλίσαμε το πορτοφόλι μας ώστε να δείξουμε ότι αποποιούμαστε τον κακό μας εαυτό.
Τίποτε και πάλι. Σιωπούν οι αναστάσιμες καμπάνες.
Ό,τι και αν μας ζήτησαν ευθέως ή εμμέσως το κάναμε.
Όμως η δική μας Ανάσταση, η ελληνική Ανάσταση έρχεται μόνο όταν την περιμένουμε και την γιορτάζουμε με τον δικό μας τρόπο.
Με νηστεία και εγκράτεια σε ό,τι μας κάνει κακό,
με πάθος μπροστά στο μυστήριο της Άνοιξης και της χαράς της ζωής,
με συγκίνηση μπροστά στα ανθρώπινα και κατάνυξη μπροστά στα θεϊκά.
Με πίστη στο θαύμα που έρχεται όταν προετοιμάζεσαι σωστά για να το δεις.
Φέτος ας μην πρωτοτυπήσουμε άλλο.
Φέτος ας σουβλίσουμε ξανά κανένα αρνί.
Καλή ανάσταση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου